Hayalperest

65||Huysuz ve tatlı kadın

Korkuyordum...Yüzümün her karesini izleyecek yeşil gözlerinden , bana söyleyeceği her kelimeden korkuyordum... Bu geceyi benim için anlamlı kılacak her hareketinden korkuyordum... Bu yüzden de kaçmıyor muydum zaten? Tam da bu yüzden kaçıyordum.Herşeyden.

Keremin eli çenemde ve muhtemelen gözleri yüzümü incelerken gözlerimi kapayıp başımı eğdim.

"N'oldu ? Niye susuyorsun?"

Susmuyorum.Çığlık çığlığa bir gürültünün içindeyim , sen duymuyorsun.

Gözlerimi sinirle açıp , başımı geri çekerek yüzümü kavrayan elini yüzümden çekmesini sağladım.

"Ya Allah aşkına sanane ya? " dedim eteklerimi sıkıca kavrayıp Kereme dönerken."Sa-na-ne!" Artık bağırıyordum.

"Yardım etmek istiyorum.İyi görünmüyorsun." O ise hala sakinliğini koruyordu.Yüzüme ne olduğunu anlamayan bakışlar atarken ona acıdım.Benim değişik ruh halimi kendim bile çözemezken onun beni anlamaya çalışması ne kadar da acizceydi.Ben delinin tekiydim.Kafamda kurduğum masallar , olur olmadık yerde gelen ruh hali değişikliklerim vardı.Şuan bana yardım etmekten çok , arkasına bakmadan kaçması gerekiyordu ve o bunun farkında bile değildi.

"Kimsin ya sen?" dedim Kereme doğru yaklaşırken."Hiçbirşeyim değilsin."

Evet hiçbir şeyim değilsin Kerem , bu aralar herşeyimsin. Ama cümlenin devamını kurmaya cesaretim yok .

"Rahat bırak beni artık ya . Git başımdan.Git"

"Tamam" dedi Kerem geri adım atıp bir merdiven yukarı çıkarken iki elini havaya kaldırarak."Naparsan yap.Gidiyorum"

Adam kırılmıştı.Kadın paramparçayken.

"Yapıcam zaten" diyip mırıldandım ve eteğimi kavrayıp hızlıca merdivenleri inmeye başladım.Şu allahın cezası etek neden bu kadar ağır diye düşünürken topuklu ayakkabımın eteğime takılmasıyla kaldırıma yapıştım.Allahım bu gece mutlu bitsin derken , yılbaşına kaldırımla öpüşerek girmeyi falan dilememiştim tabi ki ... Deliricem... Delirmiş de olabilirim tabi... Muhtemelen...

Ellerimi başımın yanına koyup kendimi kaldırmaya çalışırken , bu eteğin neden bu kadar ağır olduğunu düşünüyordum.Benden daha ağır bir eteği taşımaya kalkarsam tabi ki herşey üstüme gelirdi.Kerem arkamdan hızlı adımlarla gelip belimden tutarak beni yerden kaldırırken , kaldırımın yanındaki geniş merdivene oturtup eliyle önüme düşen saçlarımı geriye attı.

"İyi misin ?"

"Nasıl gözüküyorum?" dedim sinirle kaşlarımı kaldırıp Kereme bakarken."Perişan..." diyip suratıma bakan Kereme dönüp küçük bir kahkaha attım.

"Olduğum gibi görünmem ne kadar güzel o zaman değil mi?"

"Ne olduğunu anlayamıyorum ki , bi anda kayboldun , sonra sen seçildin ve birden koşarak salondan çıktın . Şimdi de ağlıyorsun. Biri falan mı aradı ? Kötü bir haber mi aldın?"

"Evet ..." dedim Keremi geçiştirmek için."Can sıkıcı bir haber aldım sadece..."

Kerem yüzüme bakarken ellerimle yüzümü kapadım ve öne eğildim. "Bana böyle bakmayı keser misin?"

"Çok üzüldüm " diyip duraksadı. "Senin için yapabileceğim birşey var mı?"

"Beni yalnız bırakabilir misin?" dedim ağlamaklı bir sesle , artık şu içimdeki zehiri dışarı çıkartmam lazımdı.Ağlamak istiyordum , tüm geceyi mahvetmiştim.Buraya hiç gelmemeliydim.