Hayalperest

27|Ben senden vazgeçmem

"Beni neden duymuyorsun Kerem?" dedim kapıya yaslanıp , ağlarken "Kereem!" diyip kapıya bir yumruk savurdum."Beni neden duymuyorsun?" Tekrar tekrar kapıya vurdum , sanki içeride o yokmuş gibi yine cevap alamadım."Ben burdayım Kerem!Yanındayım!" Elimin acısını yoksayıp , o sinirle kapıyı yumruklamaya devam ettim."Aç şu kapıyı"

"Zeynep" dedi arkadan tanıdık bir ses "Günlerdir buradasın , görüyorsun işte kimseyi görmek istemiyor.Annesini , babasını , beni , seni ... Kimseyi istemiyor" Kapıya son bir yumruk savurup , kanayan elime göz ucuyla baktım.

"İyi misin ?"

"Bizi neden istemiyor Aksel ?" dedim ağlayarak. " Biz ona ne yaptık ki ?"

***

|Kerem

Bugün bilmem kaçıncı gün , saymayı bıraktım artık.Her saniye tekrar tekrar ayağa kalkmak için harekete geçiyorum ve yine herzaman ki gibi tekerlekli sandalyeme yığılıyorum.Benim gibi biri için bunun ne demek olduğu hakkında bir fikriniz var mı ? Diziye bir ay ara verildi , eğer yürümeyi başaramazsam başkasını bulucaklar . Senelerdir biriktirdiğim tüm emekler salak bir kaza yüzünden darmadağın oldu.Ağlayacak gücü bile bulamıyorum kendimde.

Zeynep desen ...Zeynep günlerdir kapının önünde bana yalvarıyor.Onu en son hastaneden çıkarken gördüm , beni tekerlekli sandalyede gördüğünde bana öyle bir bakışı vardı ki ... Bana acıyordu ... Ben onun bana aşkla bakmasına , en azından sinirle bakmasına alışmışken bu acılı gözleri kabullenemem Zeynep.Özür dilerim.Seni bir daha göremem.

Hergün belirli saatlerde gelip kapımın önüne dikiliyor ve yılmadan yumrukluyor.Aksele söyledim , kimseyi görmek istemediğimi söyle dedim ona , annesini babasını bile görmüyor de dedim.Oysa ki hepsini görüyorum , kendimi soyutlamadım hiçbir şeyden.Sadece Zeynep...Zeynebi görmeye dayanamam.#multimedya#

***

||Zeynep

"Eee" dedi Melis bana yaptığı kahveyi masama koyarak."Bugün görebildin mi onu?" Ne görmesi ya , paşamız tutturmuş , açmıyor o kapıyı.Hayır açsa nolucak sanki , inatçı işte. Bu durumda bile inatçı.

"Hayır " dedim elimdeki kalemi test kitabının üstüne bırakıp.Günler geçtikçe üniversite sınavı yaklaşıyordu ve ben hala bir kaç soruyu çözmek için bile kafamı toplayamıyordum.Hayatım daha fazla boka saramazdı anlıycağınız.

"Zeynep..." Yutkunup gözlerini devirdi."Akselle konuşuyoruz bazen , senin ne kadar çabaladığını falan anlatıyor . Ama artık şu mevzuları bir kenara bırakıp , derslerine odaklan.Sınava çalış"

"Sorun çalışmak istemememden değil ki " diyip kitabı kapatıyorum ve kahvemden bir yudum alıp Melise dönüyorum."Keremi ... Aklımdan çıkaramıyorum ben.Onu görmem lazım ."

"Ama o seni görmek istemiyor işte , vazgeç artık" Kolaydı zaten vazgeçmek değil mi ? Ya ben ne yapıp , edip bir yolunu bulucam.Gerekirse balyozla kırarım o kapıyı.Yarın bu iş biticek.

"Görücez" diyip kahveyi fondipliyorum."Görücez"

***

Hergün olduğu gibi okul çıkışı Yağmurlara gidiyorum yalanını uydurup soluğu Keremin ailesinin yaşadığı büyük villada alıyorum.Annesi babası herzaman ki gibi işte oluyorlar , ben de hizmetçiyle bir kaç sohbet edip merdivenlerden üst kata çıkıyorum ve Keremi ikna çalışmalarına başlıyorum.Sanırım Kerem bu kapıyı açana kadar da durmayacağım.