wattpad | taekook

2

oku

Secret Of Secretary
1. Bölüm: "Kim Taehyung'un Sekreteri."

Başta tüm gençliğini ve geriye kalan bütün zamanını şarkılarını dinleyerek geçirdiğin ve duvar kağıdından tut, telefon kabının üzerinde resmi olan, odanın her yerinde posteri asılı duran birinin sekreteri olmak nasıl bir şey miydi?

Şirketin geniş koridorları arasında, ellerimdeki imzalanması gereken onlarca kağıtla "Bay Kim, şey- efendim! Bay Kim!" diyerek bağırırken bir yandan da Kim Taehyung'un arkasından koşturuyordum. İki saat sonra yetişmesi gereken çok önemli bir konseri vardı fakat inatla beni duymamazlıktan geliyordu.

"Bay Kim lütfen bana bakar mısınız!" dediğimde bu kez fazlaca yükselen sesimin farkında bile değildim. Kim Taehyung elindeki telefonu kulağından çekip bir hışımla bana dönmese ve "Ne var Jeongguk!" diye bağırmasa farkında da olmayacaktım muhtemelen.

Kaba bir insan değildi o asla, fakat sıkıştırılmaya da gelemiyordu işte. Ona bir şey diretmeye çalıştığınız zaman kaşlarını çatabildiği kadar çatar, gözlerini size diker ve bir hata yapmanızı beklerdi. İşte bu yüzden olabildiğince onun üzerine gitmemeye, gereksiz yere onu rahatsız etmemeye çalışıyordum. Fakat bazı anlar geliyordu ki onun çoğu yetkisine sahip olmama rağmen benim bile elimde olmayan şeyler yapılması gerekiyordu, her nasıl oluyorsa da bu şeyler hep Kim Taehyung'un meşgul zamanlarına denk geliyordu ve azarı işiten yine ben oluyordum.

"Böldüğüm için üzgünüm Bay Kim, fakat imzalamanız- acil imzalamanız gereken birkaç belge var." dedim sakince. Gözlerimin içine baktıktan hemen sonra eliyle 'bir dakika' işareti yapmış ve telefondaki kişiye kısık sesle bir şeyler söyleyip yanıma yürümeye başlamıştı.

Gözlerim yeni boyadığı siyah saçlarına kayarken yutkunmadan edinememiştim bu kez. Eh, her renk gibi kırmızı da çok iyiydi ama bu sefer saçları her zamankinden güzeldi. Onu çok daha güzel gösteriyordu. "Ne belgeleriymiş bakalım bunlar?" dediğinde elimdeki kağıtları uzanıp almış ve incelemeye koyulmuştu. "Şirketteki stajyer çocuklarla beraber yapacağınız bir etkinlik için efendim." dememle beni onaylamış ve incelemeye devam etmişti.
Gözleri kağıdın üzerinde dolanırken uzattığı eline cebimden çıkardığım siyah kalemi tutuşturmuş ve beklemeye koyulmuştum.

Ben onu incelemeye devam ederken birkaç adım atıp biraz solumuzda duran bir masanın üzerine eğilmiş bir şekilde durmuş, kağıtlarla ilgilenmeye devam etmişti. "Bay Kim?" dediğimde "Hm?" diye mırıldanmıştı gözlerini bana çevirmeden. Kalın sesi beni o denli mest ediyordu ki söyleyeceğim şeyleri unutacak gibi olmuştum bir an. Sesinin tınısı beynimin içine işliyor ve ne derse yapmaya mecbur ediyordu beni her seferinde.

Gözlerimi bir türlü çekemediğim zarif parmaklarıyla attığı imzaları incelerken bu kez ben "Benim için de bir imza atabilir misiniz?" diye mırıldanmıştım. Ne dediğimi tam olarak kavrayamamış olduğundan olsa gerek, "Hmhm." demişti yalnızca. "Nereye atacağım?"

O an kendimi tutamasam 'alnıma' diyeceğime yemin edebilirdim. Fakat son anda kıvırıp "Şey, şu kağıda atarsanız çok sevinirim." demiştim. Paniğin de getirdiği bir aceleyle elimi cebime atıp bulduğum ilk kağıdı çıkardığımda hiç düşünmeden ona uzatmış ve gülümseyerek beklemeye başlamıştım.

Elimdekini alıp diğer kağıtlarla beraber benim kağıdıma da bir imza attığında sırıtarak doğrulmuş ve bana uzatmıştı. Belgeleri düzgünce elinden alıp kendi kağıdımı da cebime sıkıştırırken "Jeongguk? demişti. "Senin saçlarını da mı boyasak?"

Gözlerim hızla benden yukarıda duran yüzünü bulduğunda yutkunmuş ve çatık kaşlarımla kalakalmıştım. "Benim saçlarımı mı?"

Yüzümü gülerek inceledikten hemen sonra "Evet evet, senin saçlarını." demiş ve elini atıp tıpkı bir çocuğa yaparmış gibi saçlarımı karıştırmıştı. Ben ise gülerek ondan kaçmaya çalışırken dünyanın en şanslı insanı olmalıyım diye düşünüyordum. Delicesine sevdiğim insanla günün büyük bir çoğunluğu beraberdim ve samimi ilişkimiz her şeyi daha da güzel kılıyordu. "Hatta Jeongguk," diye devam etmişti ben gülmeye ve ondan kaçmak için çabalamaya devam ederken. "Böyle kırmızıya falan mı boyasak acaba?"