A Deal with Mr. Billionaire [ Billionaire Series #1 ]

CHAPTER 45

CHAPTER 45

DERECK

FALL OUT MY ASS. I know to myself that I can't move on anymore. Fuck love. Bakit ba ako pa ang natamaan no'n. Nagmamahal lang naman ako. Mahal ko lang naman siya and I know that she loves me too. We love each other.

My Brie, bakit ba pinapahirapan mo pa ang mga puso natin? Be selfish. Hayaan mo na kung sino ang masasaktan. Be with me.

Kanina nang nakita ko siyang nakikipag halikan kay Diego, it feels like my happiness, my world being owned by Diego. Parang napunta lahat ng akin sa lalaking 'yon.

The fuck? Where's my ring?! Shit---oh, oo nga pala, I threw it away. With our memories. I wonder, is she thinking about me? Or nah?

Did I make her cry? Why do I feel like this? Stab in my chest? Bakit ba kasi kailangan pa niyang pahirapan ang sarili namin? Hindi ba pwedeng bumalik na lang siya sakin?

I gritted my teeth. She chose Diego over me? She chose that fucker over the father of her child?

Jackson calling...

"What?"

["Bud! Si Loraine nandito! The fuck?"] What? Loraine? Yung ex niya? Anong ginagawa ng ex niya rito?

"Then? Kasama boyfriend?"

["Fuck you! She's with her father."] Father? Kulay green din kaya ang mata no'n katulad ng kay Brie at Loraine?

"Oh. Why don't you try talk to her? Or to her father? Sabihin mo ex mo."

["Are you out of your mind? Ayokong masuntok ang gwapo kong mukha. Mukhang strict pa naman ang tatay niya."] I shook my head.

"Uminom na lang tayo."

["Woah, woah, bakit? Na-basted ka na naman ni Brie?"]

"Tss. Text ko sayo yung address." Pinatay ko na yung tawag at sinend sakanya yung address ng club house.

When I arrived the place, pumunta agad ako sa VIP. Mas tahimik dito kesa sa baba. I remembered Brie. Sa ganito rin siya nagtatrabaho noon. Lagi ko siyang sinusundo. Shit. Pati na naman dito si Brie pa din iniisip ko?

Maya maya dumating si Jackson. Parang pinagbagsakan ng langit at lupa ang mukha niya. I chuckled.

"Bakit wala pang maiinom?" Reklamo niya. I tsked. Tumawag ako ng waiter at umorder ng maiinom at makakain.

"Problema?"

"Bwiset na Loraine na 'yon. Akala niya siguro mahal ko pa siya kaya kung maka-ngisi kanina sakin! Kainis." I chuckled. Indenial. He still loves Loraine.

"You've seen her father?"

"Ah, oo nga pala. Yung tatay ni Loraine medyo hawig kay Brie. Green din yung mata. Astig nga, e. Laking tao." Napangiwi ako. Hawig kay Brie?

Imposible, patay na 'yon.

"Ikaw? Anong nangyari sainyo ni Brie? Hindi ba tumalab charm mo?" I glared at him. Ako? Hindi tatalab ang charm? Tss.

"Nagpapakipot lang 'yon." Dumating na ang order namin. Sabay kaming uminom. Nagpapakipot ba talaga si Brie? Baka mas lalong magpakasal 'yon kay Diego dahil binalik ko na sakanya yung singsing.

"Sus. Sabihin mo, nakuha na ni Diego ang limang taon mo nang mahal. Akalain mo 'yon? Yung lalaking karibal mo sa mana, karibal mo rin sa pag-ibig." he chuckled.

"Speaking of Brie. Paano mo siya nagustuhan?" Ngumiwi siya. "Why? I'm just asking, don't tell me you still have feelings for her?"

"Ulol. Wala. Si Loraine na ang laman nitong--- Hindi! Wala!" Sinabunutan niya ang sarili niya.