Ξέρω ότι ποτέ δεν πρόκειται να συμβεί. ....Αλλά ...

Part 23

Αχ είμαι πολύ χαρούμενη για τα παιδιά... Επιτέλους έβαλε μυαλό και της το είπε γιατί αλλιώς... Ποιος να το φανταζόταν... Από μικρές ονειρευομασταν να γίνει κάτι με τα αγόρια και τις δύο μας και τελικά το όνειρο μας βγήκε αληθινό...Απίστευτο κι όμως αληθινό

Στ: τι λέτε να κάνουμε σήμερα?
Μ: εγώ λέω να την βγάλουμε σπίτι σήμερα όλη μέρα αγκαλίτσα.. (μιας και θα είναι από τις τελευταίες μας μέρες μαζί.. Ψιθύρισε)
Ε: τι είπες??
Μ: τίποτα τίποτα
Τ: συμφωνώ καλύτερα να μείνουμε μέσα
Στ: τρέχει κατι??
Τ: οχι αγάπη μου γιατί??
Ε: φέρεστε πολύ περίεργα και οι δύο σήμερα
Μ: είναι κακό που θέλω να μείνω όλη μέρα στην αγκαλιά σου (είπε και με φίλησε)
Ε: όχι βρε Μακουλη μου δν λέω αυτό... Απλά....
Τ: δν έχει απλά.. Τέλος εδώ σήμερα 😂
Στ: καλά ότι πείτε
Ε: επιστρέφω
Στ: περίμενε έρχομαι και εγω
Μ: μα αλήθεια γιατί πάτε δύο δυο στην τουαλέτα πάντα
Στ: μυστικό;)
Τ: οκευ δεν ξανά μιλάω

Μ: ε τώρα που έφυγαν... Τι θα κάνουμε τελικά
Τ:πρέπει να τους το πούμε... Σε τρις μέρες φευγουμε πρέπει να ξέρουν
Μ:φοβάμαι ότι θα το πάρουν πολύ άσχημα
Τ:και εγώ το ίδιο αλλά πρέπει να γίνει
Μ: ποιος θα το πει
Τ: ξεκινά εσύ
Μ: αμάν μωρέ κότα

Ε: επ τι γίνετε εδώ? Κάτι για κότες άκουσα
Τ: όχι όχι τίποτα κάτι λέγαμε με τον Μακ
Στ: δν θα μας πείτε?
Μ: είσαι σίγουρη πως θες να μάθεις?
Ε: Μάρκους τι έγινε με τρομάζεις
Τ: καθηστε.. Και παρακαλώ να μείνετε όσο πιο ψύχραιμες μπορείτε
Στ:δν μαρεσει καθόλου αυτό
Ε:απλά κάτσε
Τ: λοιπον....
Μ:άστο άστο.. Θέλουμε να σας πούμε κατι πολύ σημαντικό
Ε:λεγε όμως
Μ: εγώ και ο Τινους θα πρέπει να φύγουμε σε τρις μέρες
Στ: ΤΙ?? Όπα κάτσε εννοείς πίσω στην Νορβηγία?
Τ: ναι :(
Ε: οχι... Όχι... Γιατι τώρα :(
Μ: βρε αγάπη μου δν είναι στο χέρι μας
Στ: και γιατί μας το λέτε τώρα... Γιατι δν το είπατε νωρίτερα 😭
Τ: σε παρακαλώ μην κλαις.. Δν μπορώ να σε βλέπω έτσι
Μ: δεν το ξέραμε νωρίτερα.. Χθες το μάθαμε και μεις... Πρέπει να γυρίσουμε για την δουλειά :(
Στ: όχι... Είπε και εφυχε τρέχοντας για πάνω
Χ: Σταβ περίμενε
Τ: άστο θα πάω εγώ εσύ κάτσε εδώ

Πήγα και καθησα στην γωνία του καναπέ προσπαθώντας να μην κλάψω... Ο Μάρκους ήταν και αυτός πολύ χάλια και είχε σκύψει το κεφάλι.
Δν άντεξα άλλο και ξέσπασα σε κλάματα... Ήρθε και έκατσε κοντά μου κια με πήρε αγκαλιά

Μ: Έλα βρε μωρό μου σε παρακαλώ μην κλαις... Δν μπορώ να βλέπω αυτά τα πανέμορφα ματάκια θλιμμένα
Ε: δν θέλω να σε χάσω 😭
Μ: ει ει ει ει... Μην το ξανά πεις αυτό... Δν θα με χάσεις ποτέ... Πάντα θα είμαι δίπλα σου ότι και αν γίνει
Ε: ναι όμως θα είσαι μακριά μου... Και δεν θα μπορώ να σε βλέπω να σε αγκαλιάζω να σε φιλαω τίποτα :(
Μ: το ξέρω μωρό μου θα είναι δύσκολο... Αλλά θα το ξεπεράσουμε μαζί... Θα μιλαμε με κάθε μέρα όλη μέρα
Ε: ναι αλλα εσύ θα έχεις και μια δουλειά
Μ: ποιος την χεζει την δουλειά... Αφού δν θα μπορώ να δουλέψω.
Ε: γιατί?
Μ: γιατί θα εισαι όλη την ώρα στο μυαλό μου και δν θα με αφήνεις να συγκεντρωθω
Ε: αwww... Σαγαπω.. Παρά πολύ 🙁❤️
Μ: και εγώ και μην το ξεχάσεις ποτέ

Και ναι καλά καταλάβατε... Μετά άρχισαν τα φιλιά και τα σχετικά.. Ε τι να μην τον χαρώ όσο τον έχω κοντά μου; :) 😂

~Σταυρούλας pov~

Γιατί... Γιατί τώρα γιατί? 😭... Πάνω που ήρθε στα ίσια του το όλο πράγμα.. Δν το πιστεύω πως θα τον αποχωριστώ τώρα... Ειδικά αυτή την στιγμή που τον έχω ανάγκη όσο τίποτε άλλο. Δν μπορώ να τον χάσω
Ακούστηκε χτύπημα στην πόρτα

Στ: ποιος?
Τ: εγώ να μπω?
Είπε και μπήκε
Τ: βρε αγάπη μου γιατί μου το κάνεις τώρα αυτό?γιατί το κάνεις πιο δύσκολο από ότι είναι?
Στ: συγγνώμη αγάπη μου αλλά δν μπορώ να το διαχειριστώ
Τ: το καταλαβαίνω είναι δύσκολο
Στ: και θα είναι ακόμα πιο δύσκολο τώρα που θα φύγεις
Τ: δεν μπορώ να κάνω κάτι διαφορετικό δυστυχώς :(
Στ: σε παρακαλώ πάρε με μαζί σου 😭
Τ: το ξερεις ότι αν μπορούσα θα το έκανα... Τι λες να μην θέλω?
Στ: δν είπα αυτό βρε αγάπη μου
Τ: θα μου λείψεις πάρα πολύ
*ξεκινάει πάλι να κλαίει πάνω που είχε ηρεμισει κάπως *
Τ: όχι όχι όχι.. Σε παρακαλώ θα βάλω και εγώ τα κλάματα.. Δν ξερω πως κρατιέμαι τόση ώρα
Στ: συγγνώμη αλλά δν γίνετε... Και μένα θα μου λείψεις πάρα πολύ μωράκι μου
Τ: θα σε παίρνω κάθε μέρα όλη μέρα τηλέφωνο και θα μιλάμε... Και αν κάποια στιγμή το ξεχάσω σου επιτρέπω να μου βάλεις τις φωνές και να πεις ότι θες αλήθεια.. Αν και δν ξεχνιέσαι εσύ :)
Στ :)... Αφού το λες εσύ
Τ: έτσι μπράβο θέλω να σε βλέπω να χαμογελάς... Σου πάει περισσότερο;) αντε πήγενε να πλυθείς τώρα να πάμε κάτω στα παιδιά
Στ: εντάξει περίμενε με δύο λεπτά

Πήγα στο μπάνιο να πλύνω το πρόσωπο μου από τα κλάματα και με το που κοιταχτηκα στον καθρέφτη ξεκίνησα να ξανά κλαίω... Δν μπορεί να γίνετε αυτό.. Μόλις έγινε δικός μου και νιώθω ότι τον χάνω :(... Έκατσα στο πάτωμα κάνα 5 λεπτό και δεν μπορούσα να ηρεμήσω. Μετά από λίγο άκουσα τον Μαρτινους να με φωνάζει και έπλυνα τελικά το πρόσωπο μου και βγήκα έξω... Τον πήρα αγκαλιά και έκατσα πολυ ώρα εκεί... Δεν ήθελα να τελειώσει ποτέ αυτή η στιγμή... Με έβγαλε από την αγκαλιά του και με κοίταξε στα μάτια... Αχ αυτές οι ματαρες του...κοιταξε τα χείλη μου και μετά με φίλησε... Δεν με αφηνε να φύγω... Καλά οχι ότι ήθελα βέβαια... Μετά από λίγο σταματήσαμε και αποφασίσαμε τελικά να κατέβουμε κάτω να βρούμε τους άλλους

~ Σταυρούλας pove end ~
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Hello hello... Ναι και ξέρω έχω να ανεβάσω καινούργιο παρτ μήνες... Σορρυ αλλά ειλικρινά δν ήξερα αν θέλω να συνεχίσω αυτή την ιστορία ή όχι.. Λοιπόν τα πράγματα είναι λίγο πιεσμένα γενικά οπότε ναι... Αν θέλετε να συνεχίσω την ιστορία γράψτε μου στα comments καθώς και γιατί (αν θέλετε γράφετε γιατί)
Αυτά από μένα... Τα λέμεεεε💕