Devyn

Bölüm 2-1

     Sıcak bir Salı gecesinden selamlar efenim.
 
     Yaklaşık 2430 kelimelik bir bölüm ile karşınızdayım.

     İyi okumalar dilerim

-----------------------------------------------------------------------------------

  "Ah evet bahsetmeyi unuttum.. ama zamanımız yok tüh! En azından Yeteneklerinin durduğunu bil."

  "N..."

   Devyn tam konuşacakken altından çıkan beyaz ışıklarla birden siyah odadan ışınlandı.

   Gözleri kapalı bir şekilde başını tutarken diz çökmüştü ve dişlerini sıkıyordu. Dünyadaki ve Pearlların dünyasındaki yaşadığı zamanın anıları zihninde kalmıştı ve tekrardan hatırladığı için acı çekiyordu.

  "Ahh.. kafam kafam!" Diye mırıldandı.

   Kulağı inanılmaz bir şekilde çınlarken omzuna dokunan el ile kendisine gelip gözlerini hızlıca açtı.

  "Hah?"

   Devyn ani bir hareketle arkasina baktığı için kendisine dokunan kız ürkerek birkaç adım geri gitmişti. Devyn kızın korkarak geri geri birkaç adım gitmesiyle yavaş yavaş ayağa kalkarken kulağındaki çınlama yavaş yavaş geçiyordu ve konuşulanları anlamaya başlıyordu.

  "...ye bu kadar uzu.. dü? Yanlış mı ça..dın?" Sert ve öfkeli bir ses konuşmuştu.

  "Ne hayır! Sad.. en son gele.. olduğ.. için olabilir. Hey iyi misin?" Narin ve ince bir ses Devyna doğru yaklaşırken konuşuyordu. Devyn konuşan kişinin kendisine dokunan kızın olduğunu kafasını kaldırınca görmüştü.

   Başını iki yana sallayarak kendine geldi ve konuştu.

  "Evet evet iyiyim. Sadece aniden buraya geldimde.."

   Kenardan bir tane alaylı bir ses duyuldu.

  "Bir dahakine davetiye göndeririz o zaman."

   Devyn kafasını sağa çevirerek kenardaki birkaç kişiye baktı. Kendisine alaylı bir ifade ile bakan gözlüklü sarı saçlı çocuğa çoktan kıl olmuştu bile.

   Prenses sesin geldiği yere bakarak hafifçe bağırdı.

  "Kes sesini Avron! Abim için özür dilerim. Seni çağırmak biraz uzun sürdü.. ondan öfkelenmiş olsa gerek."

  "Sorun değil.."

  "Öhhöm! Kahramanımız geldiğine ve dualarımız kabul olduğuna göre artık sana neden burada olduğunu açıklama zamanımız geldi."

   Devyn tahttan kalkan adama bakarken sağındaki kızın diz çöktüğünü gördü.

  "Sanırım benim de diz çökmem lazım." Diye düşünerek Devyn da diz çöktü ve beklemeye başladı. Tahttan inen adam ince bir şekilde gülümserken uzun merdivenlerden iniyor, bu sırada da konuşuyordu. Beyaz sütunların arasında olan taht odası kırmızı geniş bir taht ve tahttan kapıya doğru uzanan ince uzun bir kırmızı halıya sahipti. Devyn altına baktığında büyülü harflerin olduğu bir çemberin ortasında olduğunu anlamıştı.