Kept From Sight, Hidden.

Chapter 5

Today Is Unexpected

Maaga akong gumising para pumunta ng bayan. Today is saturday. Assistant ako ng isang mananahi na isang sikat noon na fashion designer sa Italia at sikat din siya sa dito sa Sejiou district hindi dahil dati siyang fashion designer kundi anak siya ng Mayor dito.

"Good morning, Miss Tuesday." bati ko sa kanya at pumunta sa isang puwesto na bakante.

I put my bag in the chair and get the things para magsimulang magtrabaho.

"Pwede ka namang mag day off ngayong weekends, Kyou-chan. Your graduation is coming soon. Hindi ka ba busy?" tanong niya habang namimili ng color na tela na may tape measure sa leeg.

Miss Tuesday is kind to me kahit malayo ang agwat namin at may isang anak na rin siya. She's 27 years old and her husband is a businessman. She's beautiful and has a long black hair kaya lalong attractive siya tingnan.

"Tinapos ko na po last week para hindi na ako maabala." sagot ko sa kanya at bumalik siya sa kanyang puwesto na may dalang puting kulay at humarap sa akin.

"Ang sipag mo talaga. Ako ang a-attend sa graduation alam ko namang wala kang kasama sa mansion." she suggested suddenly kaya laking gulat ko nalang.

"P-po? Nakakahiya naman po." sabi ko habang umiiwas ng tingin. "Parang nakaabala po ako sa inyo." maliit kong ngiti.

"Hanggang ngayon Kyou-chan nahihiya ka parin sa akin. We will attend sa graduation mo kami ni Monday." she smiled and tap my hair.

"Salamat, Miss Tuesday." sabi ko at yumuko. She laughed at pina-upo niya ako.

"You know what? Para kang may lahing japanese o some asian blood kasi palagi kang yumuyuko kapag nagpapasalamat o nagbibigay-galang" sabi niya.

I suddenly remember my half japanese mom maybe I enherit this to my mother. Tumawa nalang ako pabalik sa kanya. Sa ngayon wala pa akong sinasabihan tungkol sa nalalaman ko.

"Ate Kyouske!" lumingon kami sa tumatawag ng pangalan ko at lumapit siya sa akin.

"Hi, Monday." sabay ngiti ko. Monday is still 3 years old pero madaldal na siya.

"Monday, we are working here. You're not allowed here go to your Papa." utos sa kanyang ina but she pouted at kumapit sa akin kaya napatawa ako. Ganito palagi siya kapag pinapalayas siya ng kanyang mama.

"I want to play with Ate Kyouske, please." she pleaded pero hindi naawa ang mama niya dahil ayaw niya itong ma spoiled kagaya niya noon.

Kinarga siya ng kanyang mama at tumingin sa akin na parang humihingi ng tulong pero tumawa lang ako sa kanya, she pouted more.

"I told you before you're not allowed to my office. Where is your papa?" naglakad sila papunta sa loob.

"Papa is busy with his laptop." rason niya.

Bumalik na ako sa pananahi at kumuha ng mga tela at iba pang mga disenyo. May natutunan naman ako sa ganitong larangan dahil konektado naman ito sa arts.

Ilang minuto lang may kumatok sa main door kaya pumunta ako doon. Doon kasi ang daanan sa costumer para tumingin sa iba't ibang design na nakasout sa mga mannequin.

"Magandang umapo po." bati ko sa kanila at yumuko.

"Magandang umaga din." sagot ng isang matandang lalaki na nakasout ng isang tuxedo.

Napatingin ako sa kasama niyang lalaki na parang ka pareho ko lang ng edad. They both have dashing outfits na nanggaling sa isang mayaman na pamilya.

Bumalik na si Miss Tuesday at tumayo sa gilid ko at nagbati.

"Please come in." umupo sila sa isang sofa. The old man was busy browsing the magazine. Miss Tuesday sat in front of me habang ako nakatayo lang sa gitna.

The guy was looking at me na para bang sinusuri niya ako. Kumunot bigla ang noo niya at parang may malalim na iniisip.

Ilang oras din umalis na din sila. Miss Tuesday and I were back to her office para magpatuloy sa pagtrabaho ng damit.

It was dark already when I got home. Habang naglalakad ako papunta sa gate ng may naaninag akong isang magarang sasakyan na maitim at dalawang lalaking naka itim. Hindi naman ako kinabahan kaya nagpatuloy ako sa paglakakad patungo sa mansion.

"Sino po sila?" tanong ko sa dalawang nakatalikod na lalaki habang nakatanaw sa madilim na mansion pero naaninag naman iyon sa ilaw ng buwan.

They turned around at nabigla ako dahil sila iyon kanina sa Botique ni Miss Tuesday. They saw me with slight of confusion.

"Iha, ikaw ba ang may-ari nito?" tanong niya at tumango naman ako. He was shocked na para bang hindi makapaniwala. Napahawak siya sa kanyang noo.

"Where are your family?" the guy asked at lumapit sa akin.

"I don't know." sagot ko.

Our conversation almost done in 2 hours. They want to hear my story at hindi ko sinabi ang tungkol sa mga dokumento. Nagdadalawang-isip ako.

Binigyan ko sila ng mainit na kape. Hindi parin sila makapaniwala na iniwan ako ng kuya ko at ako lang mag-isang namumuhay dito sa mansion.

Hindi ko rin sinali sa usapan ang tungkol kay Senki at yung mga nakakabahalang bagay din. I lived here peacefully. Some people believe that may kasama akong mga multo kaya they never dared to go to the uphill area lalo na sa mansion.

"Come with us." saglit akong nabigla sa sinabi niya. I looked at him seriously.
He's Takashi Rogue. The old man beside him is his grandfather. Abo Rogue.

The old man told me earlier that he and my grandfather were friends during their highschool years. He went here to visit my grandfather. He didn't expect wala dito ang kaibigan niya noon. He never heard a single news about the sudden absence of my granfather lalo na ang pamilya ko.

I asked him ano ang apelyido nang lolo ko pero hindi siya sigurado sa sagot niya dahil papalit-palit ito ng apelyido. My grandfather were not from here. My grandfather escaped to his hometown since he was kid at dito siya napadpad.

"Tutulungan ka namin iha." hindi ko parin alam kung aalis ba ako dito sa mansion. I can't leave this mansion because once I left this mansion parang hindi na ako makakabalik dito kahit kailan like my brother did and him.

Yumuko ako dahil hindi ko alam ano ang isasagot ko. I'm confused. Until now hindi ko parin alam anong gagawin ko kung paano hahanapin ang pamilya ko.

"We were going back here next month." sabi ni Takashi. Tumayo na ako upang bigyan sila ng galang.

"We need your final decision." tumango ako at yumuko.