The Long Lost Princess (Childish and Cute)

[__-Chapter 17-__]

(Diamond Necklace?!)

Rufus Pov
As I'm watching Joie walking into the arena's stage, I can feel that she's not okay. I hope she's gonna be fine. So her opponent will be the most dangerous monster this academy do have. Only the Queen of all can control it. I do believe naman on her,but what if madala siya ng pagiging hindi okay niya? I'm sure, she will end up loosing.

Pagkasara niya sa see-through-glass door. Umupo siya sa Bermuda grass at... natulog?

Hayst, ket kelan talaga.

Minutes passed but she's still in that position. At para magsimula na, they let the 3-headed Dino in. Susugod na sana ang tatlo ng tumayo si Joie ng nakapikit at... Kumanta? Di kasi namin marinig ang nasa loob, pero mababasa mo sa bibig niya eh . At himala kumalma bigla ang dinos.

Huminto bigla si Joie at pumikit ng mariin, nagsimula ulit na magwala ang mga dinos. Pero nagmistula siyang bingi na di makarinig ng kahit ano.

She slowly walks towards the roaring dinos. And suddenly a fog covered the arena's stage. Watda, baka Kung anong mangyari sa kanya.

"Joe, use your see-through skill. Faster!" knakabahang utos ko sa kanya. Kaya nagsimula na siyang mag concentrate.

"Oh my gosh"

"Baka mapano siya sa kamay ng dinos"

"Naku, mukha pa namang mahinhin si ate girl."

"Naku!"

"Oh my gosh, Joie!"

"Anong nangyayari?!"

"What's going on?!"

"Oh god, I hope she'll be fine"

"Maybe the Queen's up to something" tinignan ko naman ang pwesto niya at nakatayo na silang lahat at halatang walang alam sa nangyayari.

"Damn it!" Inis na singhal ko. Tatayo sana ako para puntahan siya sa loob nang magsalita si Joe.

"Don't worry, mom's dinos won't hurt Joie" nakahawak sa balikat kong sabi niya.

"And how can you be so sure?!" naiinis na talaga ako. Oh god, baka mapano siya.

"Because it is said that our academy's monsters can't kill students, unless if is said so or its necessary. So calm down. Girls let's just wait. Everything's will be okay." sumunod naman sina Megan. Tsk, I guess I need to calm too. Umupo ako at huminga ng marahan.

Damn, I can't loose you, baby.

Joie's Pov
Kinuwento ko sa kanila mula nung umaga, kung bat ako wala sa mood. Then nung dun sa corridor nung muntikan na akong makapatay, tas ngayon na biglang naging malungkutin ako.

"It's my 2nd time to almost kill a person, ewan ko pero parang wala akong pinagsisisihan dun sa mga ginawa ko. But now? I don't know why I do feel like I'm the saddest human ever lived." dugtong ko habang nakaupo sa Bermuda grass.

"It's just part of development" sabi ni Tan, siya yung nasa unahan, yung niyakap ko.

"Development?" takang tanong ko.

"Development of skills. You already feel the symptoms of having such power/s." sabi ni Tin yung nasa kaliwa.

"Means malapit ka ng magkapower. Ilang taon ka na ba?" sabi ni Ten.

"17 turning 18 this week" hindi ko pa nasilip ang calendar eh, either it's Saturday or Sunday. Balak kong mag birthday sa kakahuyan.

"Oh! This symptoms are too early for you" sabi ni Tan.