SATANIAH: The Devil's Daughter

DREAM

***HER POV

     I watched as Steph decided to rest for the day. She sure did have a looooooong day. Hahaha. With all those guys she’s with, I bet she really did over pleasured herself.

     She’s lying down now, but not sleeping yet. I smirked. ‘Let’s give you a glimpse of hell, dear.’ I thought. I walked to her and gently went near her ears. Then whispered.

***STEPH’S POV

     Nakakapagod ang maghapon. Hindi nakakatuwang makasama si Jake at mas lalong nakakainis kasama si Christopher. Ang ingay-ingay kasi. Boring naman kausap si Mike. Hay. Buti nalang kahit pa’no, nakaka-enjoy kasama si Rico, at magaling naman sa kama si Adrian. Pero grabe, inaantok na ‘ko.

     Matapos mag-ayos ay nahiga na ‘ko. Hindi na ‘ko nagdasal dahil wala din naming silbi iyon. Haay. I’m really sleepy. I closed my eyes and slowly drift off. Pero bago ako tuluyang makatulog, may narinig akong boses.

     “That's right. Close your eyes and fall into a deep slumber. Fall in the dreams so deep that when you entered the state of darkness, you'll see right through hell." A whisper so low I could barely hear it. The voice sounds so sweet. Too sweet for comfort. It feels as though, she's saying it to lure me into something great, something amazing that it will tear me apart to my very soul.

     Binuksan ko ang mata ko at hindi ko makita ang nasa paligid. Madilim ang lahat. Where am I? I started to walk. Hindi ko alam kung nasaan ako at ayoko sa pakiramdam ng paligid. Malamig. Masyadong malamig. Sa katahimikan ng paligid, may narinig ako’ng mga yabag. Madilim at wala ako’ng makita. Kung ano man ang mga yabag na iyon, ayoko ng alamin. Kailangang makalayo ako. Nagsimula na ‘kong tumakbo.

     Sa pagtakbo ko, narinig ko’ng bumilis din ang mga yabag. Sinusundan ako. Mas binilisan ko ang pagtakbo. Dahan-dahan may nakita akong liwanag. Agad ako’ng tumungo doon sa pagaakalang magandang bagay ang madadatnan, pero nagkamali ako.

     Pawisan ako at basa ng luha ng magising. What the hell was that? I looked around. I’m still in my room. Dream. Panaginip lang iyon. Tama, panaginip lang iyon. Bumangon ako at uminom ng tubig. Ng mahimasmasan ay bumalik ako sa kama. Pero hindi ko na magawang makatulog pa. Alas dos ng madaling araw, pero kahit ganoon, ay hindi ko na kayang makatulog pa. Hindi mawala sa isip ko ang nakita ko.

     Right before my very eyes are devils. No, maybe demons? Hindi ko alam. Pero isa ang alam ko. Ayoko sa lugar na ito. The sight is too frightening to look at for a long time. I can’t even explain what I’m seeing right now. Isang bagay lang ang nanatili sa buong sistema ko ng mga oras na ito. Takot. I’m scared.

     The fright I feel doubled—no, tripled as two sets of eyes looked at me. The thing started to approach me. Mas napuno ng takot ang buong katawan ko. I need to run. I have to run. Pero mas nagimbal ako ng hindi ko mailakad ang mga paa ko. No. Not now. Please function!

     Muli ako’ng tumingin sa demonyong nakatingin sa’kin. Ilang hakbang nalang ay maaabot na ako nito. Nagsimula na ‘kong maiyak. Hindi ako makaalis. Hindi ako makatakbo. Bakit ganito? Tulungan nyo ‘ko. Kahit sino. Kahit ano. Tulungan nyo ‘ko!

     Sa muling pagtingin ko sa halimaw ay kaharap ko na ito. The monster opened its huge mouth. No! Please! Help!

     At doon nagtapos ang panaginip ko. Mabilis pa din ang tibok ng puso ko at hanggang ngayon ay hindi ko magawang kumalma. Iyon ba ang impyerno? Kung oo, ayoko’ng mapunta sa lugar na iyon!

***HER POV

     Napangiti ako ng makita ang pawisan at bilasang itsura ni Steph. Natakot ba sya? Hahahaha. Ipinakita ko lang naman ang kapirasong bahagi ng mundo ko. Ganoon na agad ang reaksyon nya? Mas lalo ako’ng na-engganyo. Sooner or later, Steph, you’ll see more than what those dreams showed you. And by that time, you’ll see it right in front of you.