Diamond 40: Feel

754 17 1
                                    

Chapter 40: Feel

Kinabukasan ay hindi ko na namataan pa ang estrangherong amerikanong iyon. Nakahinga ako ng maluwag. Last night I couldn't sleep, his stares still assaulted my senses everytime I close my eyes. Pati magsulat kagabi ay hindi ko nagawa dahil nababagabag ako sa mga posibilidad na mangyari. I planned to report him pero hindi ko na siya ulit pa nakita kaya nakampanti na rin ako.

I stayed in the hotel to begin some few chapters. Advantage pag nanatili ako dito ng maaga dahil peaceful. Napapansin ko kasing tumatahimik ulit ang paligid ng Fundacion sa araw maybe because the guests are mostly out during days to explore other places in Batanes at bamubalik ulit sa hotel kapag malapit ng magtakip silim.

The last two days have been calm to me. Mukhang umalis na talaga 'yong estranghero sa kasunod kong kuwarto or... just as I thought. Bumagal ang paglakad ko nong mamataan ko siyang naka-upo sa bench sa waiting area ng café sa labas. And there goes his sensual stares. I could never mistake it now! It was full of malice. He made me feel like I'm darn naked. Damn him!

Tuloy-tuloy akong pumasok ng café. It's still early for lunch, yet the café was already full. I shouldn't have came down and just have my room service. Pero kung hindi rin ako bumaba, I wouldn't know na nandito pa pala 'yong foreigner na 'yon!

Nasa bukana na ako ng pinto palabas nang bigla siyang lumitaw. Sumikod ang kaba sa'king dibdib. He smirked upon seeing the shock and fright in my face. I calmed myself down. No, he can't harm me here. Maraming tao. Tinaasan ko siya ng kilay, nagtatapangtapangan, at bahagyang gumilid para hindi kami magkasagian, but it got me stunned when I felt his right arm gently hit me. I want to screamed so bad, yet parang may nakatakip na tape ang bibig ko.

"Sorry..." He uttered huskily, yet a smirk was plastered on his lips, showing that he isn't really sorry at all. Of course he isn't! Damn him! Naikuyom ko ang aking kamay. Naiiyak ako sa galit habang sinusundan siya ng tingin papasok ng café. He purposely brushed his arm on my chest and he touched my thighs! Disgusting! Damn him! Damn that pervert bastard! I want to screamed so bad, yet parang may nakatakip na tape ang bibig ko.

A touch in my arm made me flinched.

"Baby, are you okay?"

Nakahinga ako ng maluwag dahil si Lydian pala 'yon.

"You seemed..." Matiim niya akong tinitigan, "Angry and scared. May nangyari ba?"

Bakas ang pag-aalala sa kanyang mukha at malamig na boses.

Pinuno ko ng hangin ang dibdib. Umiling ako, "N-Nothing."

"Is someone bothering you here?"

Wala sa sariling lumingon ako sa loob ng café. Nang-uusisa ang mata ni Lydian sa'kin ng salubungin ko ito. I looked away.

"N-Nothing."

"Damn that nothing, Fayeliya." I can almost hear him gritting his teeth.

Hinawakan niya ang aking palapulsuhan at hinila patungong main building, "Pack your things. Sasama ka sa'kin sa ayaw at sa gusto mo."

Nagpatianod ako. He went with me even until the room that I was occupying. Buti nalang din at hindi ko pa nailalabas lahat ng gamit ko sa maleta kaya madali akong natapos sa pagliligpit habang naghihintay si Lydian sa'kin sa labas.

Hindi ko na hihintaying may mangyari pang mas malala sa kanina bago pa ako umalis dito. I'll stay in another hotel or better yet I'll look for a local homestay. I'll worry about that later! I just want to get out of here now. Ayoko ng makita pa ang lalaking 'yon!

Hanggang sa kotse ay tahimik lang ako at hindi nagsasalita. Ipinipilit kong iwaksi sa aking isipan ang mga titig ng lalaki. I'm trying my best not to feel again how his arms purposely hit my chest and how his hands caressed my thighs! Huminga ako ng malalim.

Tattered Diamond (Feminine Allure #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon