Deranged racer

her şey için üzgünüm ama mecburuz

Parka gittiğimde Taehyung un üstünde sadece eşofmanı vardı ve kasları gözümü almış bir an ben ne yapıyorum diyip koşup Taehyung'a sarıldım . İçini çeke çeke ağlıyordu ...
Jk-Sadece bana sarıl ve ağla bir şey demene gerek yok .
Taehyung beni anlamıştı , bir anda omuzum göz yaşları ile sırılsıklam olmuştu . Tatamın elini tutup arabaya bindirdim beraber biraz yolculuk yaptık . Onu bir değirmene getirdim çünkü küçüklükten beri bana huzur veren bir yerdi , onunda huzur bulacağına emin olarak götürdüm .
Galiba başarmıştım da , yüzü gülüyordu .
Jk- Taehyung orada dur artık sana ben geleceğim ve seni asla bırakmayacağım
Taehyung'a hızlıca koşup onu öptüm .
Jk- Sadece benimsin ne ailen ne de başka birisi bizi ayırmaya , seni üzmeye güçleri yetmeyecek bunu biliyorsun değil mi ?
Th- Evet biliyorum sende benim için öylesin her zaman yanında olacağım ve seni bırakmayacağım tamam mı seni seviyorum

Elini tutup beraber kaçmaya karar verdik ama ilk önce Taehyung'a eve gidip annemden özür dilemesi istiyorum dedim ve bu sayede kıyafetlerini alıp gelebilecekti bunu bile düşünmüştüm biraz komikti ama olsun .Eve gidip eşyalarımı aldım ve gecenin bir vakti Taehyung'un evinin önüne geldim hemen onu da alıp en uzak yerlere gitmeye karar verdik . Uzun bir yolculuktan sonra beraber bir dağ evine yerleştik bunu bize yapmak zorunda bıraktıkları için çok üzgünüm gerçekten neden buna gerek vardı.