Forgotten Love

Chapter One

"Are we all ready?" I ask while looking at my team.

"Scalpel" I said.

I make an 8-to-10 inch cut in the chest. Cuts through all or part of the patient's breastbone to expose the heart. The patient was connected to a heart-lung bypass machine. This machine moves blood away from the heart so that I can operate. I used a healthy vien or artery to make a new path around the blocked artery. I close the breastbone with wire, leaving the wire inside the body. The original cut is stitched up.

"Well done everyone" I congratulate them.
"Well done Doc" my team replied.

Tinangal ko na ang aking gloves at lumabas na ng OR another successful operation eh? I silently congratulate myself, 'should I celebrate' sabi ko sa aking sarili, I arrived at my office then I immediately grab my phone and make a phone call.

["What do you want bitch"] said the girl in the other line.
"I made another successful operation today" masayang sabi niya sa kausap
["Ano namang pakealam ko?"] sabi ng kausap,

Hindi naman ako na offend dahil sanay na ako na ganito ang kaibigan niyang si Lady.
Kahit ganyan ang kaibigan ay maaasahan mo naman ito pagkailangan mo siya.

["Anyways kahit wala akong pake congrats parin baka mamaya sabihin mong nagsayang ka ng load ako pa pagbayarin mo"] I just laugh at what Lady said.
"Gusto sanang mag celebrate, samahan mo naman ako!"

["Ano namang makukuha ko sa pagsama ko sayo huh?"] alam niya kung paano ito mapapa sama kaya
"It's on me girl so ano sasama ka ba?" in 3..2..1 ["Bakit sinabi ko bang hindi ako sasama huh! San ba?"] she text their meeting place at nauna na siya roon.

Pagkatapos ng tawag ay agad akong nag-ayos, marami pa kasi akong kaek-ekan sa mukha, naglagay ako ng powder then eye shadow tapos inayos ang kanyang kilay at panghuli naglagay na ng lipstick. Habang naglalakad ako ay may nakasalubong ako na nurse na hinihingal.

"Oh Dianne, bakit ka ba tumatakbo?" tanong ko sa nurse na hinihingal parin.

"Eh ka-kasi doc may sasabihin sana ako, hu-huwag kang magugulat doc ha" tumango lang ako sa kanya kaya pinagpatuloy niya na ang pagsasalita. "Yung kuya mo kasi doc naaksidente at nasa Room 227 sya doc"

"Ano!?" shocked was very evident in my face right now. Dumiretso na ako agad sa room ng kuya ko at laking pasasalamat nalang at hindi critical ang nangyari sa kanya.

Pagkarating ko sa room ni kuya, nadatnan ko itong naglalaro ng kanyang cellphone kaya naman nairita ako kasi kakagaling niya lang ng aksidente tapos naglalaro na

Tingnan mo nga namang mokong to parang ok lang na naaksidente tss

"Oh Aly nandyan ka pala" lumingon lang ito sandali at nagpatuloy na sa kanyang ginagawa.
"Ay hindi kuya, statue lang ako dito" sarkasmo kong sabi. "Ikaw kuya alam mo nang naaksidente ka tapos eto ka ngayon nagcecellphone lang, mabuti sana kung nagpahinga ka para madali kang gumaling" pasermon kong sabi sa kanyang kuya.
"Opo doktora, pasensya napo" natatawang sabi ng kaniyang kuya

Aba may gana pa ito asarin ako, ewan ko nalang sayo.

Nakahinga ako ng maluwag nang makita niyang nagpapahinga na ang kaniyang kuya. Habang nagbabasa ako sa isang magazine na nandoon bigla kong naalala ang aking kaibigang si Lady, kaya dali dali ko siyang tinawagan upang sabihin na hindi matutuloy ang aming selebrasyon. Maka ilan na ring.

["Hey Aly, where are you na? Kanina pa ako naghihintay dito oh"]
"Lady pasensya kana at hindi ako matutuloy kasi nandito ako sa hospital dahil naaksidente si kuya"
["Ok fine, I understand. Your kuya is okay na?"]
"Yeah sabi ng doctor na hindi naman daw gaanong malala ang kanyang natamo pero kailangan niya paring magstay dito para icheck siya."
["Ok, I'm gonna end this call na. Oh and by the way, dapat kang bumawi kasi hindi ka pumunta ngayon."]
"Sure girl, bye"

Pagkatapos ng aming tawag ay nagstay muna ako sa room ni kuya para bantayan ito. Hindi kalaunan ay dumating yung doctor na naka assign sa kaniyang upang icheck ang kaniyang kalagayan kaya nagdesisyon ako na lumabas muna at magpapahangin sa hardin sa hospital.

Habang naglalakad may napansin akong tao sa may maliit na parang kubo at nalaman na isa pala itong pasyente kaya naman nilapitan niya ito upang pagbawalan.

"Excuse me sir, bat nandito ka sa labas ehh gabi na, hindi na pwedeng lumabas ang pasyente kapag gabi na"

Ngunit para lang akong hangin dito. Ni tingin lang sa akin, hindi pa magawa. Nakainis talaga tong lalaking ito. Kung sinong gwapo eh hindi naman. Ang sungit sungit, ay bahala na. Basta papasukin ko na tong pasyente nato kasi concern ako sa mga pasyenteng nandito sa ospital. 
{A: char concern daw} shut up author, sinisira mo yung momentum ko. So ok back to reality na tayo.

"Anyway, if you're not comfortable na I'm here, don't yah worry, kasi hindi naman ako mamatay tao"

Mas lumalim ang gatla ng nuo nito at halatang naiirita. Hmm. Snob nga talaga. And the way he looked at me, his aura is so intimidating.

"Hi, Hello, Magsalita ka naman jan. I'm trying to be friendly here." Inilahad ko pa ang aking kamay.

"I don't want to be friends with you." he sighed and then walked away.

Napanganga ako habang sinusundan ang lumalayong lalaki. "Aba! Kala mo kung sinong gwapo! Walang modo!" sigaw ko na hindi naman maririnig ng lalaki.

Letse! Sa sobrang bait ko at sa napakagandang ngiti ko, winalk outan lang ako? Hah! Bwesit na lalaki. Ang sama ng ugali.

Sa sobrang inis ko, umalis nalang ako at bumalik sa room ni kuya.

"Oh anyare sa mukha mo Aly, pangit pangit mo HAHAHA" natatawang sabi ni kuya.

"Shut up kuya baka gusto mong sirain ko yang mukha"

"Huwag naman Aly, alam mo namang ito yung hinahabol nga mga chix ko eh"

"Kaya manahimik ka jan at huwag mo akong iistorbohin" sungit kong sabi. "Sungit naman" dinig kong bulong ni kuya pero hindi ko nalang pinansin.

***

AUTHOR'S NOTE

Hi guys. I hope na you will support my story.