FALLING

TWENTY-FIVE

Naalimpungatan ako dahil sa nakaka-silaw na liwanag ng araw na tumatama sa aking mukha.

I opened my eyes and saw Felix moved the curtain.

“Sorry. Did I wake you?” he asked.

Napailing ako at tipid siyang nginitian. Bumangon ako at nag-unat.

Napahaba ata ang tulog ko.

“I brought you breakfast” sabi niya at ipinuwesto sa aking harapan ang maliit na bed table na may pagkain.

“Thank you. I’m sorry hindi kita natulungan sa pag-luto”

“It’s fine. Ayoko rin namang tumulong ka”

Napakunot-noo ako. “Why?”

“Because I want me only to take care of you” he answered and smiled proudly.

Nahawa na rin ako sa ngiti niya.

Ganitong mukha ba naman bubungad sayo araw-araw, sinong hindi mapapangiti.

“Paano ‘yan, gusto rin kitang alagaan”

“Migs, you’ve been taking care of me dati pa. Hayaan mong bumawi ako sayo, okay?”

“Ayoko lang namang ako palagi inaalala mo. I know that we’re boyfriends pero ayokong mapabayaan mo din yung sarili mo, Felix”

“Andyan ka naman. I know you won’t let anything happen to me” he said and patted my head.

“Eat your breakfast. Shower lang ako” sabi niya at tumayo.

“After you’re done, shower ka na rin kasi may pupuntahan tayo”

“Saan? Wala naman ata tayong napag-usapan kagabi”

“Just do what I said. Ako bahala sayo” sagot niya at tuluyan ng umalis.

Hindi ko alam kung ano na naman ‘tong pakulo niya.

Felix loves surprises kaya gusto ko mang sabihin sa kanya na hindi na mag-aksaya ng effort, hinahayaan ko nalang siya because I know that makes him happy and that’s the way of showing his love to me.

I checked my phone at unang bumungad sa screen ang sampung missed calls ni mama.

What the fuck.

Never pang nagka-ganitong missed calls si mama sa akin.

Nago-overthink na tuloy ako kung may emergency ba kaya siya naka-sampung tawag.

Lumabas muna ako at pumunta ng kusina. Tinawagan ko siya dahil sa baka may importante itong sasabihin.

I called her and she answered immediately.

“Hello, ma? I’m sorry hindi kita nasagot kagabi. I was tired the whole day at nakatulog ako” I explained.

“I know. Tinawagan ko na si Felix”

“Bat ka nga pala napatawag?”

“I just wanted to check you and Felix kung ano ng sitwasyon niyo diyan. Alam mo namang hindi ako mapakali lalo na’t nasa malayo kayo”

Nagpakawala ako ng buntong-hininga sa sinagot niya.

It’s a good thing na hindi emergency yung pag-tawag niya kagabi.

“Ma, ayos na ayos lang po kami ni Felix dito. I get that you’re worried pero kailangan niyo lang po kaming pagka-tiwalaan. We’re old enough para alam kung anong mga pwede at bawal gawin”

“I know, anak. That’s what your father said also. Pasensya na and I hope you understand me ‘cause as a mother, I can’t help myself not to get worried”