❝bilirsin, insan çok mutsuz olduğu zamanlarda güneşin batışını izlemeyi sever.❞
‒ antoine de saint-exupéry, küçük prens
originial author; wordcouture on ao3
↯030720
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❝ W A N D E R❞
✩yıldızda yaşayan bir çiçeği seversen, geceleri gökyüzüne bakmak güzel gelir, bütün yıldızlar çiçek açar.✩
ー antoine de saint-exupéry, küçük prens
⌜JJK ┊ PJM⌟
☆彡
orada bir gezegen var, bir çocuk ve çiçeklerin kitabıyla.
"ama bunun çok uzun zaman önce olduğunu söylemiştin."
jungkook, glietialı çocuğa baktı ve uzanıp onun saçlarını karıştırdı. saçları kalın ve koyu renkliydi ve sanki yıldızların hala gökyüzünü aydınlattığı zamanlardaki gibi çok önceki gecelerde filizlenmişler gibi hissettiriyordu.
"öyle," jungkook, onu yanıtladı ve bir sürü dünya yılı geçmesine rağmen aksanından kurtulamamıştı. kelimeleri yuvarlaktı, yumuşaktı ve glietialı çocuğun yapamayacağı bir şekilde hereketliydi.
"peki o nasıl hala çocuk kalabiliyor? şimdiye kadar şey olması gerekmez miydi- şey-" glietialı çocuk kaşlarını çattı, görüntüsü insanlarınkine benziyordu. jungkook, onun ailesinin insan olup olmadığını merak etti, fakat bu çok nadir olabilirdi çünkü genetik testler durmuştu.
"yetişkin?" jungkook, bir kahkahayla cevap verdi, sandalyesinde geriye yaslandı ve kafası onun kiraz ağaçlarından birinin gövdesine çarptı. sera tavanını işaret etti, oksijeni içerde ve azotu da dışarda tutan ince bir muşambaydı bu, belli bir evrendeki gökyüzünü yansıtıyordu.
"evet, onlardan biri."
"çünkü hala büyümeyi seçip seçmediğini bilmiyorum," dedi jungkook, "ben seçmediğime eminim. hala bir çocuğum."
çocuk kaşlarını çattı yine, "ne demek istiyorsun?"
jungkook, sandalyesindeki birkaç tuşa bastı ve birden onu hayata döndürdü, tüm duvarın çürümeyi önlemek için dikkatle izlenen rafların arkasındaki kitaplarla kaplanmış olan dev seranın kenarına doğru ilerledi. uzandı ve kapağında küçük bir çocuk bir çiçeğin olduğu, belli, ince bir kitabı çekti.
"bunu bize okumuştun." glietialı çocuk heyecanlandı, el şaklattı ve gülümsedi.
"bu benim favorim, pekala hayır- favori kitabım o çocukla birlikte dünya'da."
"onun adı ne?"
jungkook duraksadı, jimin'in adı bir dua gibi dilindeydi, bir inci, ve daimi bir belkinin sözü gibiydi, "unuttum- söylediğim gibi, uzun zaman oldu. fakat onu hatıraları tutan olarak çağırmayı seviyorum."
