Eveet, başlıyoruz ballarım. :)
Bir sonbahar akşamıydı bizimkisi.Sessiz ve durgun.Olacaklardan habersiz öylece uzanıyodu yatağına.''Oh be'' diyordu,''iyi ki yalnızım'' diyordu o güzel ve narin dudaklarından.Uzun boyu,bir rapunzeli andıracak kadar uzun sarı saçları vardı.O güzel ela gözleri saçlarının arkasından sessiz ve sedasız bakıyordu hayata.Daha hiç kırılmamıştı kalbi.O küçücük kalbi daha hiç kırılmamıştı.Çünkü güçlüydü,bunu biliyordu.Ondan daha güçlüsünü düşünemezdi.Nasıl düşünürdü ki! Bu bir saçmalık! Hiç bir erkek onu üzemez,ağlatamaz! O güzel gözleri hiç bir zaman kızarmamalı ağlamaktan,tırnaklarını yememeli...
Bir gün öyle bir akşam geldi ki kapısına...Olaylardan habersiz açtı telefonunu;
-Efendim?
-Beni tanıdın mı?
-E-evet.
-Seni çok özledim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SADECE BİZ
Romance-Lütfen bu kadar acımasız olma. +Acımasız olan sendin sevgilim. Ben seninle birlikte öleceğimiz günü düşünürken, bensiz yaşayabilen sendin sevdiğim. Sana hala sevdiğim diyorum; çünkü ben seni içimde terk etmedim. Çünkü ben seni öldürmedim. Çünkü ben...
