Beni Sevdi Benden Çok

•6•

   Rutubetten ve leş kokudan zor nefes alan adam temiz hava alabilmek için sigara bahanesiyle kendini dışarıya atmıştı. Yıkılmak üzere olan boş bir fabrikada uyuşturucu imal ediyor, ürettiklerini deniyorlardı. Çocuk, yaşlı, kadın, erkek hiç fark etmeksizin insanlara acı çektiriyorlardı. En çok da çocuklara içi acıyordu Azer'in. Kendi çocukluğu, yetimhanede geçen zamanları geliyordu aklına.
  Adamlar yine çocuklarla geldiklerinde artık onlar için bir şeyler yapması gerektiğini düşündü. Gecenin ilerleyen saatlerinde el ayak çekildiğinde çocukları toplayıp çıkaracaktı. Özgür'e planını anlatan bir mesaj attı hızlıca.
Aralarından en aklı başında ve sağlam olanı gözüne kestirdi.
  "Şşş sen yeşilli! Gel bakayım sen şöyle, ne yamuk yumuk bakıyon lan abilerine?" 
  "Abi yok valla bakmadım kimseye."
  "Bak bak, hâlâ laga luga peşinde." Çocuğu ufaktan hırpalıyordu ama çaktırmadan da arka taraf sürüklüyordu.
  "Niyazi, geçin siz içeri biz bu arkadaşla meselemizi halledelim. Yürü lan sen de bakma aval aval!"

   Çocuk korkudan bembeyaz olmuş titrek sesiyle yalvarıyordu. Azer, kimsenin onları görüp duymayacağından emin olduğunda yüzünü tuttu çocuğun.
"Abim, sakin ol. Beni iyi dinle, içerdekileri toparla, alacam sizi gece. Buradan çıkardıktan sonrası sende, polisleri görene kadar kanalı takip edin tamam mı? Sakın durmayın."
  Çocuk söylediklerini idrak edip kurtulacağını anladığında gözyaşlarıyla Azer'in ellerine eğildi.
  "Allah razı olsun abi, sağ olasın, baş tacısın."
  "Hadi kardeşim, dikkatli ol ayıkmasın herifler."

Azer, çocuğu tekrar ensesinden tutup içeri götürmeye yeltenmişti fakat çocuğun ufak direnişiyle bakışlarını ona çevirdi,
"Abi, beni böyle janti götürürsen olmaz, anlarlar dolabı." Azer çocuğun kıvrak zekasına gülümsedi.
"Adın neydi senin?"
"Mithat, abi"
"Şimdiden kusura bakma Mithat."
Hızlı bir tokatla dudağını patlatmıştı.

Stresten sürekli sigara içiyordu. Paketin sonuna geldiğinde harekete geçme vakti de gelmişti. İmalat kısmındaki kimyacıların yanına kıvrıldı önce. Nöbete tek kişi kalmış olması büyük avantajdı.
"Selamın aleyküm kardeş, içerdeki denyonun birini zapt edemedik şu sizin zamazingodan versene."
İlacı çaydanlığa dökmesi ve yolundakilere doldurduğu çayları dağıtması adamlardan kurtulmasına yetmişti. Hepsi bir yerlerde baygın yatıyordu.

Tutuldukları odada herkesi hazır bulunca Mithat'a gururla baktı. Çocuk, hiç yürüyemeyecekleri, küçükleri sağlamların kucağına, sırtına vermişti. Hızlı yürüyemeyecekleri de geride kalmamaları için diğerlerinin yanına koymuştu. Azer içten içe kendini de tebrik etti, yine tek bakışta bulmuştu adamını.
"Aferin ulan sana. Hadi, sessizce gelin."

Geride kalanlar Azer için büyük bir vicdan azabıydı. Lanet olsun ki elinden başka bir şey gelmiyordu. Herkes büyük dikkatle ilerliyordu fabrikanın içinde. Azer'in silahı elinde, gözünü karartmıştı. Engel olmaya çalışanı indirecekti. Neyse ki çıkışa kadar sorunsuz geldiler. Azer ve Mithat herkesin çıktığına emin olduktan sonra kendileri de çıktı. Bir kısmı yıkılmış duvarları da geçtiklerinde artık dışardaydılar. Mithat, kucağındaki küçüğü esen rüzgardan korumak için göğsüne bastırdı. Azer, bu çocuğa hayran kalmıştı.
"Abi, senin yaptığın anlaşılırsa yaşatmaz bunlar seni. Sen de gel bizimle."
"Polislerden Özgür Abini bul. Azer'in sana selamı var, de. Sen çok harbi çocuksun, kardeşimsin. Hadi, kaybol."
Mithat, bir-iki saniye duraksasa da hızla diğerlerine yetişti.
Gözden kaybolduklarında derin bir nefesle rahatladı. Arkasını döndüğünde silahın namlusunu görmeyi beklemiyordu. İçinden bir küfür savurdu.
"Ulan Mito, şom ağzına sıçayım." Savurdu savurmasına ama o kadar rahatlamış hissediyordu ki gülümsemeden edemedi. Poyraz'ın yeğeni, en yakınındaki adamı, Sami namluyu ona doğrultmuştu. Mermi silahın ağzına geldiğinde anladı, adam kararlıydı indirecekti. Karanlıktan gelen çıtırtı dikkatini dağıttı, Azer'in Sami'nin silahını oyun dışı bırakması saniyeler sürmüştü. Sonrası düelloydu, Sami, öldürmek için hamle yapıyorken Azer kendini korumaya çalışıyordu. Azer, başka şansının kalmadığını düşünerek son hamlesini yapmıştı. O an, sonu ölümle bitecek ve günler sürecek işkencenin başlayacağını biliyordu.