Secret Affair

You have a family

Matthew's Pov

Napangiti na lang ako at napatitig sa iniinom ko, ilang minuto na ang lumipas pero hindi pa siya bumabalik. Ano naman kaya ngayon ang nangyari? I knew that she will do that. Hindi na ito bago saakin but still it hurts. I should not feel like this but why? She's just my woman.

Hindi ko namalayan ang sarili ko na nasa bahay niya na ako. Ilang beses akong nag doorbell, kahit alam kong wala siya dito. Biglang lumabas ang bestfriend niya at nang makita ako nito, isasara niya na ulit sana ang pintuan ng iniharang ko ang kamay ko muntik pang maipit.

"Where's Cresa?" pagtatanong ko dito. Kumunot lang ang noo niya.. "Where's Cresantine? I want to see her." pag uulit ko dito. "You must know where she is, kayo ang makasama." she said na may halong pagkainis at kung makatingin akala mo mayroon akong nakakahawang sakit."You're wasted!" she said and took out her phone because I kept on asking where is Cresa although I know she's not here. Hinayaan niya nakong makapasok dahil hindi nga ito ang unang beses na nagpunta ako dito ng lasing na lasing.

I heard her talking on the phone, "Cresantine!" pag sigaw niya sa kabilang linya. "Matthew is here!  He's waiting for you!" halatang inis na inis. I know why she's being like that. 

"He's drunk! and He's looking for you! where are you?" Naiinis na nanaman siya hindi dahil sa kausap niya kundi dahil sa presensya ko dito sa bahay nila. Malaki ang galit sakin ng babae nato. Hindi naman talaga ako lasing, nasanay nalang siguro siya na pag nagpunta ako dito ay amoy alak.

I saw how she sighed, Cresa will not go home that is for sure. She will book a hotel rather than going home..  "Oh! Mr. Damien, Ok na? Umuwi kana at wala kang mapapala dito." she said angrily.

"I know just want to make sure, that she's safe." I said and umirap lang siya saakin. Palabas nako ng pintuan ng may sinabi pa siya at sapat nayun para marinig ko. "Thank you, Dra. Brynn" I said before I closed the door.

Nang makarating ako sa bahay, bukas pa ang mga ilaw. Maybe they were still here, hindi nga ako nagkamali. Nandito pa sila. Agad naman nila kong napansin at binati..

"Matthew, my son. You're home!", dad. Nilapitan naman ako ng asawa ko at humalik saakin. I put my hand around her waist and smiled at her. Our family, nandito silang lahat. Ang mga magulang namin and some relatives. They were so glad nang marinig ang balita about Lara, our daughter. She's getting better and better.

"They're so happy because of the improvemet." she said, nangingilid ang mga luha nito sa kanyang mata.  "I know, We're all happy and I hope for the better." I said while looking at them at hinalikan siya sa noo. 

"Maaga yata kayong natapos ngayon." she said .. Yeah, maaga ko nakauwi dahil iniwanan ako. "Hmm, maagang umuwi yung client." I said while drinking some wine. "Diba hon?" my wife said. " What?" pag tatanong ko, hindi ko alam kung ano yun o malalim lang ang iniisip ko.  "Maybe, he's tired, are you ok son? Kanina kapa napapabuntong hininga diyan." my mom asked, nasa akin ngayon ang lahat ng atensyon nila. "I'm fine mom, it's just that I'm thinking about opening a new branch of our comapany." I said, well totoo naman yun pero hindi yun ang iniisip ko ngayon. 

They were surprised about that, tuwang tuwa sila. "You've changed, sweetheart." my mom said. "Akala ko talaga ay hindi na magbabago etong si Matthew." my father in-law. "Dad!" sinuway naman ito ng asawa ko. "Ofcourse, all this time our daughter was the key." my mother in-law. "Mom, enough. Ofcourse Matthew changed for good, because of us. Mahal na mahal niya kami ng anak niya. I wouldn't doubt that. He's responsible" my wife said and smiled at me. "It's ok, I know what mom and dad were talking about but don't worry." I said and looked at them " I will take care of  your daughter and be a responsible father to our princess." pahabol ko dito. 

My mom said something para maiba na ang usapan dahil bigla na lang silang mga nagsitahimik. "You must be careful in what you do Matthew, you have a family to keep." My father in-law. "Ofcourse dad." I said para hindi na humaba pa ang usapan. They started to changed the topic. Sakto naman na nag ring ang telepono ko at nagpaalam na muna ako sakanila. Kaylangan ko rin muna huminga. 

Sasagutin ko na sana ang tawag nang biglang mawala ito. Pagkatapos niya kong iwanan, tumatawag siya ngayon. Alam ko naman na wala siyang emergency, sabi niya lang iyon. She's always like that. 

I need some air, hindi pa rin nila makalimutan ang ginawa ko noon. Pinagbayaran ko nayun at alam ng asawa ko kung paano ko pinaghirapan na makuha ulit ang mga tiwala nila. " You have a family to keep." paulit ulit kong naiiisip ang mga salita nayun.

"You have a family that is waiting for you." yan din ang sinabi sakin ni Brynn bago ko umalis sa bahay nila ni Cresantine. 

Paano ba ako napunta sa sitwasyon na ito? Kung hindi nagkasakit ang anak ko, hindi ko siguro siya makikilala. Hindi siguro ako mahihirapan ng ganito. Hindi siguro ako nagtatago sa asawa ko. Hindi siguro ako nagsisinungaling ngayon. Hindi na sana mauulit pa ang nakaraan na matagal ko ng pinagsisihan at pinagbayaran.

Paano ako lalabas sa sitwasyon na to? Hindi lang asawa ko ang mawawala sa akin pati na ang anak ko. Napasabunot nalang ako sa buhok ko. Hindi ko na alam ang gagawi ko, ayoko siya mawala saakin pero ayoko rin isakripisyo ang pamilya ko.

 Hindi ko alam kung ano  na ang nararamdaman ko, alam kong isa lang siyang pampalipas oras pero bakit pakiramdam ko naglalaan na ako ng panahon sakanya?  This feeling should stop, mahal ko ang pamilya ko but D*mn isipin ko palang na hindi ko na siya makikita at mahahawakan, I felt something is missing.

_

Please vote and comment! Thank you ! Hope you like it.