Şizofrenik İşkenceler

Bölüm 4

Uyandıgımda yanımda bir not buldum. "Rüyalarda görüşmek üzere."Dalga mı geçiyordu bu ya.

Ailem iki günlügüne toplantıya gitmişti. Anneme babamada söyleyemedim bu olayları.

Sallamamıştım aslında ama olaylar ciddiydi galiba.

Abimde alt katta oturuyordu ama gidemiyordum yanına.

Sonunda ailem eve geldi. Dayanamadım artık ve babama anlattım. Babam bana bir şey olmaz dedi. Israrlarıma dayanamadı ve psikologa gittim. Sağolsun psikolog bana hiç yardım edemedi.

Artık olaylar daha kötüleşmeye başladı artık sokakta bile rahatça gezemiyordum.

Zaten kırk yılda bir geziyordum artık o da yoktu. Sagımda solumda kafası kopuk insanlar görmeye başladım. Ayagı olmayan insanlar vardı her yerde ve her ne yaşanırsa yaşansın her günün sonu aynı lanet rüyayla bitiyordu.

Aniden bir gece uyandım sebepsizce ve tam yatagımın yanında o nu gördüm o tarifsiz şeyi.

Artık aglayacaktım. Ağlamalıydım.

Çünkü deli diyorlardı bana ve nasıl oluyorsa ailemin umrunda degildi.

Herkes bana gülüyordu. İşin garibi ailem de gülüyordu.

Artık yalnız başıma kalmıştım. Tek ben vardım. Ve o şey. Bana baktı o alev gözleriyle sonra dedi ki "Artık hazırsın al bunu seni orda bekliyor olacagım. " Bunları duyunca aklımdan tek bi' şey geçti. Hassiktir. 14 yasında bir cocuk olarak nereye gidecektim ki. Ve nasıl gidecektim ki.