CHAPTER ONE

52 10 0
                                    


I woke up with the sound of my alarm clock. I need to wake up early because it's the first day of School. Finally College na ko, konti nalang at makaka tapos na ko sa pag aaral at magiging isa na kong ganap na CPA (Certified Public Accountant).


It's my dream job since I was a kid, I dream of becoming an accountant because I have interest on balancing different equation, same as identifying debit and credit.



To be honest di naman ako ganong magaling sa math, kaya minsan tuloy may nagtatanong sakin kung bat accountant pa ang kinuha kong course, well I just say to them because it's my passion, it doesn't matter that I'm not that good at math, what's important is your eagerness to learn. Kaya nga iyon ang kinuha kong course dahil gusto kong maimprove ang mathematical skills ko.



Ilang oras din ang byahe bago maka punta sa school, medyo may kalayuan kasi ang University na ito sa amin kaya dapat agahan ang pasok. Nang makararing na ako sa school dumiretso na muna ako sa may mga bench dahil napa aga masyado ang pasok ko (excited ka ghorl?).


Uupo na sana ko sa napili kong bench ng may biglang umupo dito. " Ayy, ano ba naman yan, akoy nauna diyan e ". Sabi ko sa lalaking naka upo sa bench, nakatalikod siya kaya di ko nakikita ang mukha niya. Di naman siya humarap kaya kinalabit ko siya ulit. " Hoy, wala ka bang manners kinakausap ka ayaw mong .akinig binggi ka ba ha?". Bulyaw ko dito


"No, I'm not deaf, I'm just trying to focus on what I reading, but seems like there's some rude girl that doesn't have manners that disturbing me". Nagulat naman ako dahil bigla nalang siyang nag salita. Naglaho din ang pag ka gulat ko nang maalala ang mga huling salitang binitawan niya.



"Excuse me, did you just call me rude and doesn't have manners?....Sino kaya ang walang manners sa atin, e ikaw nga itong nang aagaw ng upuan dito, nakita mo nang uupo ako e, bigla ka nalang umupo, sinong rude ngayon at walang manners?" Nakapamewang na sabi ko. He made a fake laugh that make my blood boil even more, what a jerk?.


" I didn't know that you are the owner of this bench and FYI  I didn't saw, that your trying to get this bench for you to sit, as you can see I'm busy on what I reading, so please Miss, just try to find another vacant bench". Sabi niya sa akin ng nakatitig ng diretso sa mata ko. Shit, bat bigla nalang kumabog ang dibdib ko?. 


Nang di ko na matiis ang pag titig niya sa mga mata ko ay binaling ko nalang ang tingin ko sa plant box na nasa likod niya. " Whatever". Sabi ko nalang sabay irap dahil ala nakong masabi, at medyo napahiya din ako sa part na di niya naman nakitang uupo ako don sa bench.


Tumalikod na ko at aalis na dapat ng matigilan ako ng tinawag niya ako " Miss rude ". Napalingon naman ako sa kaniya at napataas ang kilay ko, nakatitig lang siya sa akin, medyo na ilang naman ako sa kaniya dahil di siya nag sasalita.


"Ano ba yon bat moko tinawag at hindi Miss rude ang pangalan ko Sabrina okay?" Sabi ko na lang sa kanya dahil na-aawkwardan nako sa pag titigan namin. "Nothing", sagot niya naman at napa iling pa habang nag pipigil ng ngiti. Mas na bad trip naman ako sa sinagot niya kaya umalis nalang ako para humanap ng bakanteng bench.





Wala akong makitang bakanteng bench kaya naman nag lakad pako ng konti para makahanap ng bench. Habang nag lalakad di ko maiwasang maalala yung lalaki kanina, Hayss sayang naman siya gwapo sana siya kaso apaka sungit naman di pa gentleman, kala ko naman kaya niya ko tinawag kanina papaupin niya ko, iyon pala ala namang sasabihin. Luh, ano kaya yon parang baliw lang ang peg, sayang type ko pa naman sana siya.




Ilang minuto pako nag lakad para mag hanap ng bench dahil madaming tao ngayon dahil first day of school. "Ayooon!"  Sabi ko nang may nakita na kong bakanteng bench uupo na sana ako don ng bigla mag ring ang Bell ng school hudyat na mag sisimula na ang klase. "Hayss..... Badtrip naman"  sabi ko nalang sa sarili ko. Haynako kung di lang dahil sa lalaki nayon edi sana naka upo nako at nagawa ang mga gagawin ko, kainis talaga, lagot ka sakin pag nakita kita ulit.



When 143 Turns To 153Where stories live. Discover now