SAVE ME | taekook

1~

[Save Me - BTS]

Merhaba🍁

Öncelikle bu benim ilk kurgum bu yüzden hatalarım olabilir bunun için özür dilerim. Kendimi geliştirmek için burdayım ve bu kurguyu gerçekten severek yazıyorum. Umarım sizde seversiniz.

İyi okumalar♡

▪▪▪

"Hadi Jungkook yeni okuluna geç kalıcaksın".

Evet yeni okuluma başlayacaktım. Eski okulum da girdiğim yarışmada yüksek bir başarı elde etmiştim. Bu nedenle Kore'nin en lüks Private Life College (PLC) okuluna gitmeye hak kazandım. PLC'de okumak benim hayallerimden biriydi. Bu hayalimi gerçekleştirdiğim için de mutluydumda doğrusu. O koleje isteyen herkesin gidemeyeceğini bildiğim için kendimi şanslı hissediyorum.

"Tamam anne, geliyorum."

Babamın aşağıda beni okula götürmek için beklediğini bilerek hızlıca hazırlandım. "Ah geldin mi oğlum hadi baban seni dışarıda bekliyor. Bak okulda düzgün arkadaşlar edin. Eli yüzü düzgün, akıllı ve başarılı çocuklarla arkadaş ol tamam mı oğlum?"

"Tamam anne ben bulurum iyi birini sen merak etme."

"Tamam hadi git geç kalma."

"Tamam anne bay bay."

"Bay bay oğluşum."

Ayakkabılarımı giyerken dışarıdaki babama baktım yüzünde gururlu bir ifade var. Çantamı da alıp yanına gittiğimde yüzüme gülümseyerek bakıp arabaya bitmişti.

Babamla aramızda farklı bir ilişki içerisindeydik bazen onu anlayamıyordum yine de bana sevgisini hissettiriyordu. Sessiz geçene araba yolculuğunun sonunda nihayet okulun önüne geldik. Arabadan inmeden babama gülümseyerek bakıp "Ben gidiyorum o zaman dedim."

Kemerini çıkartıp bana doğru döndü.

"Oğlum, umarım yeni okulun sana mutluluk getirir."

"Teşekkür ederim baba."

Arabadan çıkıp okula doğru ilerledim. Herkesin lüks arabalarda geleceğini biliyordum lakin bu kadarını tahmin edememiştim. Giydikleri kıyafetlerin bir çoğunun markasının adını bile bilmiyordum.

Okulun lüks binası karşısında durdum. Kore'nin en tepesinde olan bu okul çok heybetli duruyordu. Okula doğru adımladım.

Sınıfa girdiğimde karşılaştığım şeyle şaşırmamıştım doğrusu. Pahalı kokan bir düzüne öğrenciden oluşan bu sınıf benim gibi biri için uygun değil gibiydi.

Her ne kadar buranın benim hayalim olduğunu içimden tekrar etsem de karşılaşacağım şeyler konusunda endişeliydim doğrusu.

Sıftaki boş arka sıralardan bir tanesine oturdum. Sessizce etrafı seyrederken buranın iyi bir tercih olup olmadığını kafamda tartıyordum. Belki de bana masraflı gelecekti bu okul. Her ne kadar burslu bir şekilde okusam da kitap parası ya da ona benzer şeylerin fiyatlarını ödiyecektim. İçimdeki endişeyle yanımda bir hareketlilik hissettim.