Blood Donor

Hoofdstuk 8 'Bonjour'

Ongeveer 4 uren waren voorbij gevlogen, we waren op de helft de buschauffeur had een paar minuten geleden aangekondigd dat we een korte pitstop gaan maken van ca. een half uurtje bij een tankstation, waar een aantal winkels in de buurt zijn als je nog iets moest hebben of dat je de benen wil strekken en hij meldde daarbij goed nieuws dat we er minder lang over deden, omdat er geen files gemeld waren hij schatte dat we ongeveer tussen 14:30 en 15:00 bij de bestemming zijn. De bus was gestopt en iedereen stapte uit.

'Moeten jullie nog ergens heen?' Vroeg Dex aan ons.

'Ja ik wil nog een naar de supermarkt, ik heb zo'n zin in sushi!' Zei Stephanie. Lilly sloeg zichzelf voor het hoofd.

'Meen je dat Steph? Het is half 1!'

'Tijd voor middageten dus aka sushi.' Zei Stephanie, ik moest lachen.

Dex, Lilly en Roy wouden mee met Stephanie naar de supermarkt.

'Loop je mee, Olivia?' Vroeg Roy

'Nee ik ga even een Rondje lopen ik wil mijn benen even strekken.'

'Dat kan je ook doen naar de supermarkt Oli.' Zei Stephanie. Ik draaide met mijn ogen.

'Ja, maar ik wil ook even frisse natuur lucht.'

'Oke dan.' Reageerde ze terug.

'Even ter herinnering jongelui! Iedereen weer terug in de bus om 1 uur!'

Geïrriteerde 'ja's' klonken als reacties. De buschauffeur draaide geïrriteerd zijn ogen en ging op een bankje zitten met een pakje sigaretten.

Ik draaide me om en een klein natuurgebied kwam in mijn gezichtsveld, ik liep er naar toe na tien minuutjes rondlopen zag ik een bankje en ik ging er even op zitten ik deed mijn ogen dicht en ik nam de natuur in me op. Ik ademde in en ik ademde uit. Ik schrok uit mijn zen toen ik het bankje waar ik op zat voelde bewegen, ik deed mijn ogen open en ze richten op Liam, ik zuchtte, mijn hart ging tekeer.

'Heb ik je laten schrikken?' Vroeg hij sarcastisch. Ik draaide met mijn ogen ik heb momenteel zo geen zin in zijn gedoe momenteel.

'Was dat zo duidelijk?' Reageerde ik sarcastisch terug. Ik ademde in en uit om mijn hart tot rust te brengen en ik keek naar voren naar vogels die in het gras aan het graaien zijn.

'Waarom ben je mee, Liam?'

'Dat heb ik je al uitgelegd of niet, Olivia.' Toen hij mijn naam zei veroorzaakte dat rillingen op mijn lichaam.

'Ik vind het wat te toevallig dat school jou heeft gevraagd naar een tripje waar ik ook mee ga en al helemaal dat jij mijn begeleider bent!'

'Ik kan er ook niks aan doen, Olivia.' En alweer trillingen.

'Prima, maar betrek zo min mogelijk met mij en mijn groepje!' Ik stond op en ik liep weg.

'Olivia!' Riep Liam. Ik reageerde niet, hij greep mijn arm en draaide me om.

'Goed, ik heb er voor gezorgd dat ik jouw begeleider ben.'

'Serieus!'

'Ja, maar ik heb bloed nodig.' Toen hij dat zei knapte ik al helemaal, deze shit alleen voor mijn bloed?

'Denk je echt dat ik op mijn schoolreisje aan jou bloed ga doneren?' Hij keek me vragend aan.

'Ja dus.' Zuchtte ik.

'Wat als iemand er achter komt?'

'Die kan ik manipuleren.' Ik knipperde een paar keer, hij begreep de hint niet.

'Probeer het en je kan zoeken naar een nieuwe bloeddonor.' Ik wou weglopen, maar hij liet me niet los, hij drukte me dichter tegen hem aan.

'Ik laat jou niet zomaar gaan, Olivia.' Ik beet op mijn lip, shit waar heb ik mezelf ingepropt.