Κεφάλαιο 2

117 31 42
                                    

Μετά από πέντε χρόνια.

<<Μαμά, να πάω έξω να παίξω μπάλα με τα παιδιά;>> ρώτησε ο Φοίβος την Ρεγγίνα που μαγείρευε.

<<Μακριά θα παίξεις;>> τον ρώτησε εκείνη.

<<Όχι μαμά. Εδώ έξω>>.

<<Εντάξει. Όταν θα σε φωνάξω για να φάμε να έρθεις αμέσως και να προσέχεις από τα αυτοκίνητα>>.

<<Εντάξει μαμά>>. Η Ρεγγίνα έσκυψε και έδωσε ένα φιλί στον γιό της. Μετά εκείνος βγήκε έξω τρέχοντας. Έπαιζε με τους φίλους του μπάλα. Όταν ξαφνικά η μπάλα χτύπησε τα μούτρα του Φοίβου με δύναμη. Εκείνος δεν πόνεσα και δεν έτρεξε η μύτη του αίμα. Το αγοράκι δεν έδωσε την παραμικρή σημασία. Όλα ήταν παιδάκια και δεν κατάλαβαν ότι αυτό ήταν κάπως περίεργο. Συνέχισαν να παίζουν. Όμως ένα αμάξι μαύρο περνούσε από εκεί, που οι άνθρωποι μέσα κατάλαβαν ότι αυτό ήταν περίεργο.

<<Τι λέτε;>> ρώτησε ο σοφέρ.

<<Ναι. Αυτός είναι>> απάντησε ο άντρας που καθόταν πίσω. <<Μένει σε αυτήν την γειτονιά>>.

Το αμάξι απομακρύνθηκε. Ο Φοίβος πρόσεξε το μαύρο αμάξι που απομακρυνόταν. Στένεψε τα μάτια με περιέργεια. Μέσα του ξαφνικά δεν ένιωσε σαν παιδί. Όσο παράξενο και αν φαινόταν, ένιωσε μεγαλύτερος, και αν κάποιος πείραζε τους φίλους του, θα τους προστάτευε. Δεν ήξερε πως. Ήξερε απλά ότι αυτό θα έκανε.

Ένα βράδυ η Ρεγγίνα είχε σχολάσει από το κομμωτήριο. <<Τώρα που σχολάσαμε, θέλετε να πάμε για σινεμά και για φαγητό έξω;>> ρώτησε η Κάτια.

<<Ναι!>> φώναξε ο Φοίβος.

<<Είμαι κουρασμένη>> έκανε η Ρεγγίνα.

<<Ε, τώρα δεν θέλω τέτοια>> έκανε η Κάτια. Ο Φοίβος σούφρωσε τα χείλια του δυσαρεστημένος.

<<Καλά, καλά... Πάμε για σινεμά και για φαγητό>> είπε η Ρεγγίνα τελικά. Μπήκαν στο αμάξι και η Ρεγγίνα τους πήγε ως το σπίτι της.

<<Πάω να αλλάξω, και να αφήσω την είσπραξη του μαγαζιού στο σπίτι. Δεν μου αρέσει να κυκλοφορώ με τόσα χρήματα πάνω μου. Περίμενε εδώ μωρό μου>> είπε στον Φοίβο και τον φίλησε. Βγήκε έξω από το αμάξι και πήγε προς την πόρτα της. Έψαξε τα κλειδιά της μέσα στην τσάντα.

<<Συγνώμη...>> άκουσε ξαφνικά και της κόπηκε η ανάσα. Τρόμαξε. Μπροστά της ήταν ένας άντρας φαλακρός. Λίγο περίεργος φαινόταν. <<Ναι...>> έκανε λίγο τρομαγμένη και έσφιξε πάνω της την τσάντα της.

Τι ήσουν πριν σε βρω...Where stories live. Discover now