Τι ήσουν πριν σε βρω...

Κεφάλαιο 5

Την επόμενη ημέρα, το πρωί, χτύπησε το κουδούνι του σπιτιού. Ο Φοίβος κοιμόταν ακόμα. Η Ρεγγίνα άνοιξε την πόρτα, με μισόκλειστα, νυσταγμένα μάτια. Ένας άντρας ήταν μπροστά της. <<Καλημέρα. Είμαι ο Άκης. Ο δάσκαλος του Φοίβου>> της είπε. Η γυναίκα τον κοιτούσε χωρίς να πει τίποτα.

<<Ήρθα να δω πως είναι ο Φοίβος. Έχει μέρες να έρθει σχολείο και σκέφτηκα να κάνω μια επίσκεψη για να σιγουρευτώ ότι είναι καλά>>.

<<Το σπίτι από που το ξέρεις;>> ρώτησε κοφτά η Ρεγγίνα, κρατώντας την πόρτα μισόκλειστη.

<<Ρώτησα την διευθύντρια>>.

Η γυναίκα συνέχισε να τον κοιτάει αμίλητη.

<<Μπορώ να περάσω;>> ρώτησε ο Άκης.

<<Ο Φοίβος αυτήν την στιγμή κοιμάται>> του απάντησε. <<Έλπιζα να του άφηνα και την ύλη που έχασε. Τα μαθήματα που κάναμε χωρίς εκείνον είναι αρκετά. Δεν πιστεύω να θέλετε ο Φοίβος να μείνει πίσω στα μαθήματα...>>.

Η Ρεγγίνα έμεινε σκεπτική. <<Εντάξει>> είπε τελικά. <<Μπορείτε να περάσετε. Για λίγο όμως>>.

<<Ότι πείτε>> είπε ο Άκης. Η γυναίκα με το ζόρι άνοιξε λίγο την πόρτα της και ο δάσκαλος μπήκε μέσα. Κάθισε στον καναπέ του σαλονιού και η γυναίκα με μισή καρδιά τον ρώτησε αν θέλει κάτι να πιει. Εκείνος απάντησε ότι θέλει έναν καφέ. Η Ρεγγίνα πήγε μέσα στα νεύρα, στην κουζίνα και ετοίμασε τον καφέ. <<Την καρακάξα την διευθύντρια>> μουρμούρισε. <<Με πιο δικαίωμα έδωσε σε αυτόν τον άντρα την διεύθυνση του σπιτιού μου; Άκου εκεί θράσος!>>.

Πριν του πάει το καφέ του, άρπαξε με νεύρα το σταθερό τηλέφωνο. Πήρε τηλέφωνο στο σχολείο του μικρού και το σήκωσε μια γυναίκα. <<Την κυρία Κύρικου θα ήθελα, την διευθύντρια>>.

<<Η ίδια. Ποια είστε;>> είπε η γυναίκα.

<<Είμαι η Ρεγγίνα. Η μητέρα του Φοίβου>>.

<<Α, καλημέρα σας κυρία Ρεγγίνα. Τι κάνετε; Πως είναι ο Φοίβος;>>.

<<Ο Φοίβος είναι καλύτερα, αλλά προφανώς γι' αυτό θα σας ενημερώσει και ο κύριος Άκης που ήρθε εδώ. Με πιο δικαίωμα κυρία Κυρίκου δώσατε την διεύθυνση μου σε αυτόν τον άντρα, χωρίς την αδεία μου;>>.

<<Τι εννοείτε; Δεν έδωσα πουθενά την διεύθυνση σας και ειδικά χωρίς την αδεία σας>> άκουσε την απάντηση της γυναίκας από το τηλέφωνο. Τα άκρα της Ρεγγίνας παρέλυσαν από τον φόβο.

<<Είστε καλά;>> ρώτησε η διευθύντρια.

<<Πρέπει να κλείσω. Με συγχωρείτε...>> η Ρεγγίνα το έκλεισε. Το βλέμμα της κόλλησε να κοιτάει το κενό με τρόμο. Αυτός ο άντρας της είχε πει ψέματα. Δεν πήρε την διεύθυνση από εκεί που ισχυριζόταν. Πήγε στην κουζίνα και άρπαξε ένα μαχαίρι. Πλησίασε δειλά το σαλόνι. Μόλις πήγε εκεί, βρήκε τον Φοίβο να μιλάει με τον άγνωστο άντρα.

<<Φοί... Φοίβο... Έλα εδώ...>> τραύλισε η Ρεγγίνα.

Κρατούσε στα χέρια της σφιχτά το μαχαίρι. Το αγόρια και ο άντρας έμειναν να την κοιτάνε. <<Φοίβο... Φύγε μακριά του. Έλα εδώ>> είπε η γυναίκα και τα δάχτυλα της έτρεμαν άγρια πάνω στην λαβή του μαχαιριού.

<<Μαμά, ηρέμησε. Όλα είναι εντάξει>> είπε ο Φοίβος.

<<Όχι, δεν είναι όλα εντάξει. Είναι μαζί τους Φοίβο μου. Είναι μαζί με εκείνους που σε κυνηγάνε>>.

<<Μητέρα, πρέπει να τον ακούσουμε>> επέμενε ο Φοίβος.

<<Τι είναι αυτά που μου λες παιδί μου; Είναι μαζί με τους άλλους σου λέω. Τι σου έκανε και ξαφνικά θέλεις να τον ακούσουμε;>>.

<<Μου είπε να του έχω εμπιστοσύνη και ότι δεν θέλει το κακό μας, και εγώ τον πίστεψα>> είπε ο μικρός.

<<Έχει ανιχνευτή ψεύδους>> εξήγησε ο άντρας. <<Καταλαβαίνει πότε κάποιος του λέει ψέματα>>.

Η Ρεγγίνα έμεινε με το μαχαίρι μετέωρο. <<Και που ξέρεις εσύ τι έχει ο γιός μου;>>.

<<Καθίστε κυρία μου και θα σας εξηγήσω>> είπε ο Άκης.

<<Δεν σε εμπιστεύομαι!>> του φώναξε η γυναίκα. <<Αν σου πω ότι εγώ ήμουν αυτός που άφησε τον Φοίβο στην πόρτα σου πριν χρόνια, θα με εμπιστευόσουν;>>.

~Τελείωσε ακόμα ένα κεφάλαιο. Εύχομαι να σας άρεσε. Περιμένω σχόλια σας και μηνύματα σας για να καταλάβω ότι σας άρεσε~