Hello, Señorito (BL)

Chapter Two

TWO

MARTIN

I am Martin Jae Sean Cervantes, a bisexual guy. Yes, I'm not straight. I'm bisexual or gayman or whatever they want to label someone like me. Hindi alam ng parents ko at ng kahit sino ang about sa sexuality ko, except Reign. I'm not so discreet naman and hindi rin naman ako feminine kumilos. It depends nalang siguro sa observation skill ng tao if they'll notice what I really am. Bahala sila!

Reign Alyson
Tue, 11:15 AM

Where ka na ba? Kanina pa ako naghihintay here sa library :(

Message sent!

I'm waiting for Reign here for about thirty minutes na. Ang usapan kasi namin ay before eleven dapat nandito s'ya sa university dahil eleven ang tapos ng last subject ko for this morning.

Wala s'yang klase ngayon, pero required kasing um-attend lahat ng freshmen students sa Freshmen Orientation na gaganapin mamayang one o'clock sa university gymnasium. Kaya she has no choice kundi pumunta pa rin dito dahil attendance is a must daw.

*Phone vibrates*

Reign Alyson
Tuesday, 11:17 AM

Sorry, mal- late ako ng slight. Waiting pa sa driver e.

Kahit kailan talaga 'tong si Reign! Buti nalang sanay na ako sa pagiging late nya. Pero bakit this time pa? So, I'm going to eat lunch alone? Kaya nga I told her to be maaga para may kasabay ako today e, tapos late nanaman sya.

I'm still adjusting with the environment pa rin kasi, especially with the crowd. Though, it's my second week na here sa university. Naninibago pa rin ako.

Pero, okay na rin siguro 'yong ganito para masanay ako'ng mag-isa. Hindi naman kasi sa lahat ng oras ay she's with me, kagaya ngayon. I have to overcome my fear. Ginusto ko 'to! At kung gusto ko'ng panindigan ang desisyon ko'ng mag-aral dito, kailangan ko'ng lakasan ang loob ko.

I put the book back to the shelf where I took it kanina. Dumiretso ako sa librarian desk to return the library pass para makuha ko 'yong gamit na ni-surrender ko kanina sa kanya.

"Thank you, Miss!" I said to the librian as she handed me my stuffs

Pagka-labas ko sa library, bumungad sa akin ang hallway na punong-puno ng students. Parang gusto ko nalang ulit bumalik sa loob ng library.

I closed my eyes and heaved a deep sigh.

I can do this!

I bow my head as I start walking para hindi ko makita ang paligid ko. Nagkunwari akong busy sa pagpindot sa screen ng phone ko. Ayoko ng ganitong feeling, 'yong ako lang mag-isa tapos and daming tao sa paligid ko. Call me 'assuming' pero kapag ganon kasi, ang feeling ko nakatingin silang lahat sa'kin then kung ano-ano ang tumatakbo sa isip nila about me. Ewan ko, pero simula pagkabata ko ganito na ang thinkings ko.

I'm not sure if it's considered as Agoraphobia, just like what I've read on the internet, but one thing I am sure is it's not easy having sudden social anxiety attack.

Bumped!!!

"Oh shems---!!!"

All of a sudden I found myself sitting on the floor, beside me is my phone, kaagad ko 'tong kinuha to check the screen. Buti nalang hindi nabasag.