" ormanın içinden gelen sessiz çığlıklar kulağımı tırmalıyordu. Korkuyordum. oturduğum ağacın altından kalktım ve gözyaşlarımı silmeye başladım. Nereye düşmüştüm ben böyle? Neresiydi burası? Karanlık, sis ve milyonlarca upuzun ağaç... Daha fazla dayanamadım ve koşmaya başladım. Koştum, koştum ve koştum... Nefesimin kesilmesiyle daha fazla koşamayacağımı anladım ve ellerimi dizlerimin üstüne koyarak derin derin nefesler aldım. Biraz da olsun nefesim düzene girmişti. Kafamı kaldırdığımda karşımda yıkık dökük iki katlı eski bi ev vardı. Yazlık gibiydi burası. Ve ikinci katın, bi odasında ışık yanıyodu. Buradan kurtulmak için tek şansım bu evdi sanırım. Düşüncelerimi bi kenera bırakıp bağırmaya başladım "KİMSE YOK MU?" diye bağırdığımda pencereden yaşlı bi kadın çıktı "kimsin sen" dedi. Bende hemen "kayboldum ben teyzeciğim buradan nasıl çıkabilirim acaba?" dedim. Yaşlı kadın "gece gece buralar tehilekidir, yolunu bulmazsın içeriye gel bu gece burada kal yarın sabah gidersin" dedi.
Yavaş adımlarla kapıya doğru ilerlemeye başladım
Yok ya yaşlı başlı bi kadın sonuçta bişey yapmaz bana diye kendimi rahatlatmaya çalışsamda hala içimde bi tedirginlik vardı. Kapıdan içeriye adımımı atar atmaz ayağım biyere girdi harika (!) ayağımı kurtarmaya çalışırken yaşlı kadın bi anda karşımda belirdi hava sisli, olduğu için yüzüne pek fazla göremiyordum
Ama elinde ki büyük bıçağı net bi şekilde görebiliyordum. Kadının gözleri bi anda yok oldu ve bana doğru gelmeye başladı. Korkuyordum. Bi yandan ağlayıp bi yandan çığlık atıyordum. Kadının bıçağı boynuma dayamasıyla kan ter içinde uyanmam bir oldu. Ah Lanet bi kabusmuş. Saate baktığımda 3:45 olduğunu gördüm.Saat daha erken olduğu için hava karanlıktı. Boğazım kurumuştu aşağı kata su içmeye indim ve bardağa suyu doldururken masanın üstünde ki bardak düştü bi anlık refleksle olduğum yerden zıpladım. Ahh sadece rüzgarmış geceden pencereyi kapatmayı unutmuşum sanırım. Gidip pencereyi kapattıktan sonra suyu mu da içip odama çıktım. Ve yatağıma gömülüp uyudum.
