How this Ends

Kabanata 1

Neighbor

It's been six years, 25 days, 12 hours, 30 minutes and currently 15 seconds since he left, for good. Para akong nauupos na kandila habang tinitingnan ang paggalaw ng orasan na nakadikit sa dingding. Must be nice, forgetting. Must be liberating, being free. I have live almost my whole life, miserably, after he left. I rejected numerous offers from firms,universities and all the opportunities I strived hard to get, before, when we both started dreaming. A life wasted? Yes. My life's a waste. I just want to di—-

Napatigil ako sa pagsusulat dahil sa malakas na katok sa pinto. Ayan na naman ang walang tigil na panggugulo ng kapitbahay kong unggoy sa akin. I usually disregard their calls but this ones just frustrating. The knocking intensified I think my door would break.

I rolled my eyes and went to the door.

Pagbukas ko nito ay tumambad saakin ang matangkad na lalaki animoy 6 footer, naka hoody jacket at jogging pants. May hawak hawak na tupperwear sa kamay. Hindi ko makita ang kabuuan ng mukha niya dahil sa nakatabon na hoody.

Hindi ito ang kapitbahay ko. Malayong malayo sa unggoy na yon ang lalaking to. Hindi mataba at matabil ang dila na tila gugustuhin mo nalang mabingi dahil sa sobrang ingay.

Who the hell is this man?

He then lend the tupperwear to me and said, "I'm your neighbor. Mom gave me lots of food. Baka masira, sayo nalang."

Napatigagal ako. Napatunganga sakanya. Even when he talked, I still could not see his face fully. I did not accept the tupperwear.

"My parents told me not to accept anything from a stranger. Thanks for the offer but no." I retorted.

Akala ko ay aalis nalang siya but what he did next shocked me. Tinanggal niya ang nakatabong hood ng jacket at sinuklay ang magulong buhok. Naging sanhi ito upang makita ko ang kabuuan ng mukha niya.

"I'm —-"

Hindi ko na narinig pa ang sinabi niya dahil ang mukhang tumambad saakin ay ang mukha ng lalaking matagal ko ng hiniling na makita, at mapagmasdan. Ang mukhang anim na taon na ng huli kong makita ng harap-harapan. Ang mukhang paulit ulit na sa panaginip ko lang nakikita.

Janus Rain.....

Wala na akong alam sa nangyayari at huli kong narinig ay pagtawag nito sa akin at pagsalo bago nagdilim ang buong paligid sa akin.