A Forbidden Creature (ON HOLD)

> Hoofdstuk 3: Bonding Session <

Hoofdstuk 3

Bonding Session

 "Heey Grey!" zei mijn moeder. Ik wist zeker dat mijn ogen zo uit mijn oogkassen zouden vallen.

"Oh! Jij bent dus Grey!" riep de vrouw van het gezin die op bezoek was. Ik keek haar ook met grote ogen aan. Toen ik me realiseerde dat ik er waarschijnlijk uitzag als een vis, herstelde ik me snel.

Ik knikte en zei: "Ehh, ja, mevrouw." Talking about awkward...

"Natuurlijk. Je moeder heeft me al een beetje over je verteld. Oh, ik ben Leah. De moeder van Nathan. Nathan heb je waarschijnlijk wel op school gezien. Hij heeft me verteld dat hij bij jullie aan tafel heeft gezeten, dus ik denk dat je hem ook al hebt ontmoet." zei ze, terwijl ze in de richting van Nathan knikte. Ik knikte.

"Ik heb hem op school gezien en ontmoet. Hij zit in mijn klas."

"Oh, dat had hij me niet verteld." zei ze, terwijl ze afkeurend naar Nathan keek. Mis ik hier soms iets? Wat was er nou zo erg aan als hij dat niet heeft verteld? Normale mensen vertellen toch niet helemaal wie er precies in de klas zit en bij wie hij zat in de pauze enzo, of wel? Hoewel, ik behoor niet echt bepaald bij de categorie 'normaal'. En Anna deed het soms ook. Het lag waarschijnlijk gewoon aan mij.

"Ohh." zei ik maar gewoon.

"Grey, wil je Nathan een beetje rondleiden? Dat heb ik namelijk nog niet gedaan. Laat hem je kamer anders zien." stelde ze voor. Ik keek haar geschokt aan. WAT?! Welke moeder vraagt nou aan haar dochter om alleen met een jongen naar haar kamer te gaan? En waarom moest ik dat nou weer doen?! Kon ze niet Jonas vragen? Wie een jongen is! Nou ja, dat denk ik tenminste. Ik weet het eigenlijk niet zeker. Ik moet het maar een keer navragen dan.

Ik herstelde me weer. "Ja, is goed." zei ik, terwijl ik mijn schouders ophaalde.

"Vind jij dat ook goed, Nathan?" vroeg mijn moeder.

"Ehh, ja, tuurlijk." zei hij aarzelend. Hij stond op en ik liep weer de gang in, wetend dat hij achter me liep. Ik liep de trap op en opende de deur van mijn kamer.

"Ehh, dit is mijn kamer." zei ik een beetje ongemakkelijk. "En dat is die van Jonas. En die is van Anna." zei ik, terwijl ik naar de deur links van mijn kamer wees, die van Jonas, en die daar weer naast, die van Anna. Nathan knikte, maar bleef staan, terwijl ik daar zo stom de deur voor hem openhield.

"Kom je binnen?" vroeg ik. Hij keek me verward aan, maar knikte. Hij liep langs me, mijn kamer in. Hij keek rond en ging daarna op de rand van het bed zitten. Terwijl hij daar zat, nog steeds rondkijkend, ging ik op mijn bureaustoel zitten.

"Je hebt een ... ehh ... leuke kamer." zei hij een beetje aarzelend. Awkward.......

"Thanks."

"Het is niet echt meisjesachtig." zei hij. Wow, well seen, Captain Obvious.

"Ehh, ja?" zei ik. Mijn kamer had 2 witte muren en 2 donkergrijze muren. De donkergrijze muren stonden tegenover elkaar. Mijn dekbedovertrek was zwart, net als mijn kussen. Er hingen een paar posters op de muur en een foto van mijn familie. Ik had een inloopkast, die ik te awesome vind! Jep, dit is een rijke familie. De deuren van de kast waren zwart. Mijn bureau was wit en mijn ladekast ook. Mijn bureaustoel was ook zwart. Ik houd gewoon van zwart en grijs. Wit eigenlijk ook wel, maar het is soms een beetje te licht.

"Geen meisje-meisje neem ik aan?"

"Nope. Definitely not." zei ik. Hij grinnikte. Ik glimlachte naar hem. Ik moet toegeven, het klonk best wel lief. WOW! Waar kwam dat dan weer vandaan?