Kinabukasan ay pumasok parin ako sa paaralan na para bang walang nangyari. Mugto ang aking mata galing sa matinding pag iyak. Nakayuko ako kung maglakad. Iniiwasan kong may makakita sakin at magtaka na lang sila bigla kung bakit ganito ang itsura ko. Hindi ako handa sa mga katanungan nila maski ako ay hindi ko maipaliwanag sa aking sarili kung bakit hanggang ngayon ay patuloy parin akong nasasaktan sa ginawa kong paglisan dahil kahit saang anggulo mo tignan ay wala namag kaming espesyal na relasyon para sa isa’t isa
I try to forget all the things that reminds me of him but I can’t so I just let my heal. I know that this wound in my heart right now can heal but not now maybe soon
Pakiramdam ko kasi mas masasaktan lang ulit ako kung pipilitin ko ang aking sarili kaya hahayaan ko na lang na maghilom ito nang kusa. Napabuntong hininga ako bago umupo sa dito sa upuan sa canteen. Mag isa na naman akong kumakain nang tanghalian dito sa canteen. Nothings new
Maingay ang mga estudyante at may kanya kanyang ginagawa. May kumakain, nagkukwentuhan, nag haharutan, nag aasaran at marami pang iba. This is fine to me. Just mind their own business and I will mind my own too. Hindi sila kawalan
Katulad nang nakasanayan ay tahimik lang ako sa pagkain. Binilisan ko na lang para makabalik na ako sa classroom
“Long time no see Ms. Loner”
Malakas na buntong hininga ang aking pinakawalan. Akala ko hindi ko na makikita ang mga pagmumukha nila. Just fucking do whatever they want. I’m not in the mood. I don’t give a damn
“Why I don’t know that you can see weird things. I just heard it about a while ago” the girl in the middle said while playing with her hair
Palihim na napairap ako. Matagal na yang issue na yan na tungkol sakin na nakakakita daw ako nang multo kaya walang may gustong lumapit sakin pero hindi ko alam sa mga demuho na ‘to kung bakit binabalik na naman niya yung issue. Past is past. Just fucking move on already becease I do
“You’re not gonna say anything?” the girl in the left said while looking at her fingernails
Nag angat ako nang tingin sa kanilang tatlo saka humalukipkip. Isa isa ko silang tinignan nang diretso sa mata
“Gano kahirap mawalan nang pake? Lahat na lang nang bagay pinapansin niyo. Idol na idol niyo siguro ako. Sorry hindi ako aware na may mga fans na pala ako” natatawang sabi ko sa kanila. Paulit ulit na lang. Nakakairita na
“What?!” maarteng sabi nang babae sa kanan
“Escuse me?!” sabi naman nung babaeng nasa gitna
Are they deaf? Ganon ba kahirap intindihin yung sinabi ko. Sa pagkakaalam ko tagalog naman yung ligguwahe na ginamit ko
“Just don’t mess with me” banta ko
“Why are you scared? What you gonna do about it?” sabi nung nasa kaliwa
“Just don’t” maikling sabi ko saka tumayo na. Nainis ako nang tumayo din sila para sana sundan ako
“We’re not done yet”
“Baka nakakalimutan mo ‘yon ginawa mo samin nung huli tayong nagkita”
Huminto ako sa pagtangkang pag alis saka hinarap sila. Bumuntong hininga muna ako bago magsalita. Mukhang mauubos na naman ang pasensya ko dito
“Don’t blame me after this beacease I already warned you twice” sabi ko
“As if you can do anything about it” maarteng sabi nung nasa kanan. Balak pa sana niyang tapunan ako nang tubig na nakalagay sa lamesa pero naunahan ko siya at ako naman ang nagtapon sa kanya
Napatili siya sa ginawa ko. Nataranta naman yung mga kasama niya sa ginwa ko
“Oh my god!” maarteng sabi niya saka dali daling kumuha nang tissue sa bag niya at saka pinunasan ang kanyang sarili
Tinigan ako nang masama nang kasama niyang babae na nasa kaliwa. Tinaasan ko lang ko nang kilay bilang sagot
“Don’t blame me like I didn’t warned you” nang aasar na sabi ko
“You’ll gonna pay for this” naiiyak na sabi yung tinapunan ko nang tubig
Itinukod ko ang dalawang kamay ko sa lamse saka lumapit sa kanila. “See you on Dean’s Office” proud na sabi ko sa kanila saka naglakad palabas nang cantee. Maramng nakattingin na estudyante samin tila ba nanonood sila nang isang pelikula. Hindi na lang ako nagpaapekto sa kanila at tahimik na lumabas nang canteen
I’m glad that I’m the main character of this story and they're just the villian
Pilyong napangiti na lang ako dahil sa naisip
(You also read this story on webnovel. Just visit my accout “glitterr_fairy” but if you don’t have the app you can search it on Appstore or google play. Thank you for reading and stay safe everyone!)
YOU ARE READING
Ekbasis (COMPLETED)
FantasyImulat ang mga mata Gamitin ang isip at tenga Lawakan ang imahinasyon Gawing posible ang imposible Huwag kang magpapadala sa sinasabi ng iba, hindi lahat ay alam nila dahil may bukod tanging lugar na mas espesyal pa kumpara sa ordinaryo para ita...
