ADIM GIZEM

BAKMA!

Merhaba. Ben gizem. 16 yaşındayım. Herhangi bir soyadım yok! Aile içi şiddet ve cinayet nedeniyle aile esirgeme kurumuna gönderildim.

Hadi size hikayem'i anlatayım

----
Azra, Dilek ve ben sitemizin bahçesindeki bankta oturuyorduk.

"Azra bak zorlama artık. Gelmiyeceğim AWM'ye"
"Ama hadi gizem ya. Bak dilek'in babası bizi götürecek"

Derin bir iç çektim

"Siz beni anlamıyorsunuz değil mi?"
"Anlayamıyoruz gizem anlayamıyoruz!"
"Bakın ben erkeklerden tiksiniyorum! Bakın altını çiziyorum tiksiniyorum. Ben artık hayatımda her hangi bir erkek istemiyorum. Beni awm'ye götürecek bir adam. Bana elbiseler alacak bir adam. Beni yaşatacak bir adam istemiyorum hayatımda!"

Konuşmaya başladı Dilek

"Ne yani sırf baban annene şiddet uyguluyor diyemi. Bak baban artık uzaklaştırma aldı. Hem şunu da belirteceğim. Bütün erkekler aynı değil!"

"Ne bekliyorsunuz! O adam beni awm'de bulamiyacak mı sanıyorsunuz? Ben her gece korkuyla uyuyorum. Ya birdaha eve gelirse diye!"

Dilek ve azra korkuyla biribirlerine baktı. Azra konuşmaya başladı.

"Birdaha mı?"
"Evet bravo bunu söyletirdiniz bana. Anneme söz verdim ben kimseye demiceğime dair. Ve sizden şunu istiyorum. Kimseye anlatmayın!"
"Kızım sen salak mısın? Söylemen lağzım polise"

Gözlerimin dolduğunu hissettim.

"Bakın annem bunu istedi lütfen azra lütfen."

Diyip sarıldım onlara. Sonra başka bir konu açtık. Ama benim gözüm kenarda oturmuş, siyah saçlı, kemikli yüzü ve yaklaşık 17 yaşlarında olan bir çocuk bize bakıp duruyordu.

Sonra dilek'e sordum. Çünkü onun babası apartman yöneticisiydi.

"Dilek şu arkada bize bakan çocuk kim?"

Dilek bir saniyelik arkasını dönüp bize baktı.

"O mu? Yeni taşındılar buraya."
"Git söyle bize bakıp durmasın. Ben söylersem fena olur."

Dilek gülmeye başladı.

"Yanlız bu çocuk bize değil sana bakıyor"
"Bak saçmalama size bakıyor"
"Evet evet bize bakıyor. Değil mi Azra?"

Aranın koluna vurdu ve gülerek göz kırptı. Hemen yanlarından ayrılıp çocuğun yanına gittim. Danaya girer gibi çocuğun yanına yürüyordum.

Çocuk beni görür görmez dikleşti ve boğazını temizledi. Korkmuş olabilir miydi? Yanına geldiğimde konuşmaya başladı

"S-selam. Ben mert"
"Sana kim olduğunu soran olmadı! Seninle buraya tanışmaya gelmedim! Seni uyarmaya geldim. Bize bakıp durma!"

Çocuk korkudan yutkundu

"P-peki ama neden?"
"BAKMA!"
"T-tamam"

Arkamı dönüp gittim. Kimse ama kimse beni anlamıyordu kimse. Kimse neden erkeklere böyle davrandığımı kimse anlamıyordu. Ama sıkılmadan usanmadan anlatacaktım!..

(Mert'in anlatımıyla)

Binaya yeni taşınmıştık. Ve hiç arkadaşım yoktu. Olmamasıda normal. Bahçeye çıktım bankalarda oturan o üç kızı gördüm...

Ama ortalarında oturan kız çok güzeldi. Ama aynı zamanda da üzgündü.

Evet kız çok güzeldi. Turuncu kıvırcık saçları. Bembeyaz yüzü. Mavi gözleri ve yüzündeki çiller. Aynı bir çizgi filim karakterini andırıyordu...

Ama onunla her hangi bir sevgili muhabetine girmeyecektim. Ben ben onunla arkadaş olmaya cabalıyordum.

Ona uzun uzun baktım. Beni fark  etmiş olucak ki arkadaşlarına sinirle birşeyler söyleyim yanıma geldi. Geldi ve beni uyardı sinirle.

Neden böyleydi? Arkadaşlarıyla konuşup öğrenmem lazımdı ama şimdi değil. Geldiğimiz ilk gün değil. Bir süre sonra mutlaka soracaktım...

----
Selam. Oy vermeyi ve yorum atmayı unutmayın. Kendinize iyi bakın baybay♡