FREYZA +18

1 . BÖLÜM ~ SUSTU, SUSTUM

BÖLÜM:1 ~ SUSTU, SUSTUM

Onur Koç ~ SEN AYRI TRENDE
BEN AYRI GARDA

"O yaz unutamayacağım bir yazdı ama kalbimin kırıkları ile de yüz yüze geleceğim acı bir hikayeden ibaretti.

İçim her şeyiyle ondan ibaretti. Ben tamamen o olmuştum. Yolum da yönüm de sadece Barlas'tı.

Ben Çulha, Barlas'ın gölgesine sığınan bir mecalsiz kuş. Barlas ise o mecalsiz kuşu tuzla buz eden acemi bir seri katil. Mecalsiz aşkımın ilk esintilerini hissettiğim, aşkın gerçek olduğunu bana düşündüren ilk ve tek kişi."

***

Ah bu kamp da nerden çıkmıştı şimdi? O kadar zaman sadece üniversitede sınavlar için çalışmış, kendime bile zaman ayıramamışken kampa nasıl gidecektim ki ben? Zorunlu olmasa gitmezdim ama buna mecburdum. Yedi günlük bir gezi olacaktı. Okulun kapanmasına bir ay, sınavlara ise kısa bir zaman kalmıştı. Ben ise sınava çalışmak yerine kampa gidecektim.

Kamp için hazırladığım çantamı aldım ve odamdan çıktım. Annem ve babam işte olduğu için kimseye haber vermeme gerek yoktu. Zaten ailesi ile arası hiçbir zaman iyi olan kızlardan olmadım. Kendimi onlardan hep ayrı tuttum ama yine de üstümde hüküm sürdükleri gerçeği bir türlü değişmiyordu.

Kısa, sarı-kahve arası saçlarım, mavi-yeşil karışımı kocaman gözlerim ve kısa boyumla dikkat çeken bir özelliğim yoktu bana göre. Bu güne kadar ne birinden hoşlanmış ne de birine aşık olmuştum. Hatta aşkın da sevginin de varlığına inanmıyordum bile.

Bu güne kadar birilerinden sevgi görmemiştim ve görmeyi de beklemiyordum. Kendi başıma bu güne kadar gelmiştim, hayatımın her anı çalışmak ve çabalamakla geçmişti. Bu tür saçma duygulara kapılmak yerine çalışmayı seçmiştim. Ya da ailemden tamamen kendimi uzak tutmak içindi emin değildim.

Yavaş ama seri adımlarla okula doğru yürümeye başladım. Basit bir üniversitenin basit bir gezisine gidecektim işte. Neden bu kadar telaş yaptığımı bile bilmiyorum. İçimde bir yerler kıpır kıpırdı ama bu beni korkutuyordu. Sanki bir şeyler olacaktı ve ben...

Devamı olmayan şeyler kuşatmıştı içimi, bu duygular iyi miydi kötü müydü bilmiyorum bile ve ben içgüdülerim ile hareket etmeye alışık birisi olduğum içindi bu telaşım. Kalbim her zamanki ritmini bozmuştu ve düzensizliği beni etkiliyordu. Hasta değildim, kalp rahatsızlığım yoktu ama bu gidiş ile sanırım kalp krizi geçirebilirdim.

...

Son dersi de geride bırakmıştım. Şoförüm eşyalarımı getirmişti ve sanırım gezi için hazırdım. Bu biraz tuhaftı. Okuldaki derslerden çıkmış ve ardından kendimi otobüsün içinde embesil sürüsünün arasında bulmuştum.

Buradaki çoğu kişi olgunlukta uzak, liseli ergenler gibi takılıyordu. Oysaki hepsi yirmili yaşlarını çoktan geçmişlerdi. Minimum yirmi iki yaşında olan bireylerden oluşan bir otobüste nasıl liseli ergenler misali davranışlar sergiliyorlardı?

Sulu şakalar ve kulak tırmalayan kahkahalar etrafı sarmıştı oysa ki daha otobüs kalkışa geçmemişti bile. Kulaklıklarımı bu saçma sesleri minimuma indirmek adına kulağıma takarak rastgele bir şarkı açtım. Son sese kadar açtım ve sonunda kimsenin sesi yoktu şarkıdan başka.

Onur Koç'un yorumuyla Sen Ayrı Trende Ben Ayrı Garda şarkısı, bana yine aynı huzuru veriyordu. Oysa bu bir ayrılık şarkısından ibaretti. Belki de benim sahip olamadığım ailemle alakalı bir şeydi. Ama bilmiyorum. Bir kez aşık olmuştum ve ardından da sevdiğim adamı kaybetmiştim. Bu benim için daha da trajik bir olaydı. Hayatımı etkileyen en büyük şeydi belki de.