Phantom (Greek translation)

three

Κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη θαυμάζοντας την αλυσίδα γύρω απο το λαιμό μου. Το μικροσκοπικό κρανίο με οστά σε σχήμα χιαστί πέφτει στο κέντρο του στήθους μου, λίγο πιο πάνω απο το στρίφωμα της μπλούζας μου.

Είναι πανέμορφο.

Αλλά πώς στο καλό βρέθηκε σε αυτό το μικρό κουτί; Έχει περάσει μια νύχτα απο τότε που το βρήκα και αυτή τη στιγμή ετοιμάζομαι να πάω στο σχολείο για δεύτερη ημέρα. Να φορέσω το μενταγιόν στο σχολείο; Θα το ήθελα.

Είναι τόσο ντελικάτο και με κάποιο τρόπο με κάνει να αισθάνομαι φυσιολογική και όχι σκυθρωπή.

Νιώθω ότι θα έπρεπε να έχω φρικάρει που ένα τυχαίο μενταγιόν εμφανίστηκε σε ένα τυχαίο κουτί μέσα στο οποίο βρήκα μία τυχαία φωτογραφία, αλλά δεν είμαι. Είναι σχεδόν σαν ένα μικρό δώρο, αυτά τα τυχαία πράγματα που βρίσκω.

Κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέπτη και αφήνω το κολιέ στο λαιμό μου.

Κατεβαίνω τις σκάλες σπρώχνοντας τα σκούρα μου μαλλιά πίσω απο τον ώμο μου. Ο ήλιος λάμπει σήμερα. Αντανακλά πάνω στους μικρούς κρυστάλλους που κρέμονται απο τον πολυέλαιο.

"Καλημέρα, γλυκιά μου," ο πατέρας μου λέει απο τη θέση του στο τραπέζι της κουζίνας. Κρατάει μια εφημερία και μπροστά του είναι ένα πιάτο με αυγά. Μου χαμογελάει πλατιά.

Του νεύω και πιάνω μια μπανάνα απο τη φρουτιέρα.

"Jane, σου έφτιαξα τοστ," η μητέρα μου λέει, βάζοντας καφέ σε μια κούπα.

"Είμαι εντάξει με τα φρούτα," λέω ξεφλουδίζοντας την μπανάνα.

"Λοιπόν, εγώ να πηγαίνω," λέω δαγκώνοντας τη μπανάνα μου και σπρώχνοντας μια τούφα απο τα μαλλιά μου πίσω απο το αυτί μου.

"Εντάξει να έχεις μια καλή ημέ- "

Η μητέρα μου σταματά να μιλά απότομα. "Jane," λέει και σταματάω να κινούμαι κοιτάζοντάς τη.

"Χμμ;"

"Καινούριο κολιέ;"

Το χέρι μου πετάγεται στο μενταγιόν. Σταματάω να μασάω, καταπίνοντας γρήγορα.

Με πλησιάζει προσπαθώντας να καταλάβει τί ακριβώς είναι. "Μια νεκροκεφαλή;"

"Εμμ...ναι. Το βρήκα στα, ε.... Claire's."

"Στα Claire's; Μισείς αυτό το μέρος απο τότε που ήσουν δώδεκα," ο πατέρας μου παρατηρεί.

"Το είδα στη βιτρίνα και απλά το ήθελα," λέω και απομακρύνομαι απο τη μητέρα μου που έχει αρχίσει να σηκώνει το χέρι της για να πιάσει τη νεκροκεφαλή.

Οι γονείς μου ανταλλάζουν ένα βλέμμα.

"Μπορώ να φύγω τώρα;" ρωτάω. "Θα αργήσω."

"Ναι. Να έχεις μια καλή μέρα," ο πατέρας μου λέει κοιτώντας την εφημερίδα του.

Αφήνω μια ανάσα ανακούφισης και σπρώχνω την πίσω πόρτα, περπατώντας γύρω απο το σπίτι και μπαίνοντας στο αμάξι μου.

--------------------------

Λοιπόν, κανονικά αυτό είναι ένα κεφάλαιο, αλλά θα το χωρίσω σε τρία γιατί είναι μεγάλο. Ξέρω ότι έχω πάρα πολύ καιρό να ανεβάσω, αλλά θα παώ Γ' Λυκείου και είμαι πιεσμένη.

Φιλιά xX

P.s. σε αυτο το κεφάλαιο.....ουυυυ :P <3