Guzel Gunler Bizi Bekler

Sans Geliyorum Der mi ? :)

Bilet işlemleri tekrardan hallolmuştu. Bu kez bilete tekrar tekrar bakmayı da ihmal etmemişti. Ne de olsa bu dalgın halleri yüzünden bir kez aksilik bulmuştuya onu artık sonu gelmezdi bunların. Klasik Asuman halleri....

...

Oysa biz bir anlık ihtimalin bile hayatımıza neler katacağını bilemeyiz ama iyi ama kötü, sadece aksiliklere olması gerektiği gibi bakarız hep olumsuz yanlarına, bardağın boş kısmına..

İşte Asuman'da başına geleceklerden habersiz, bilet meselesini her zamanki aksilik hallerinden sayıp kendini yiyip bitirmekle yetindi sadece..

Havalimanından ayrılarak otele doğru gidiyordu. Yaklaşan bayram yoğunluğundan ertesi güne bilet bulunamamış, diger gün için bilet alınmıştı.

Otele vardığında kendisini bir tuhaf hissetti. Aslında kendini nerede hayal ediyordu fakat bulduğu yer çok farklıydı. Tahminince şimdi Fransa' ya doğru uçuyordu. 

Oteldeki görevli ona bir kaç dakika beklemesini daha sonra ona yardımcı olacağını söyledi.

Asuman lobide ki boş koltuklardan birine oturarak görevliyi beklemeye başladı. Karşısında bir beyefendi oturuyordu. Elinde dergi, bir şeylere bakıyordu.

Asuman'ı farketmemiş olacak ki elindeki dergiden gözünü bir an olsun ayırmıyordu. Asuman beklemekten canı sıkılmış bir şekilde karşısında oturan beyefendiye ;

-  "Afedersiniz ! Sizdemi uçağı kaçırdınız  " diyerek sohbet havası oluşturmaya çalışıyordu. 

Beyefendi kendinden emin tavırlarıyla ;

- Dergimi okurken birilerinin bölmesinden hiç hoşlanmam! Konuşmaya gerek görseydim bunu size açıklardım. Şimdi susmanız ve kendi işinizle ilgilenmeniz sizin yararınıza " diyerek oturduğu yerden kalktı ve odasına doğru ilerledi.

- " Küstah! kendini beğenmiş ne olacak " diye geçirdi içinden. Afallamıştı, bunu beklemiyordu doğrusu. Bu yaptığı kabalıktan başka bir şey değildi, hem kimdi ki o. Yapılır mıydı bu Asuman'a ?

Gelen görevlinin sesiyle irkildi Asuman;

- "Pardon efendim burdan buyurun lütfen "

Asuman göreviyle birlikte odasına doğru yöneldi. Görevli eşyalarını getirmişti, artık yerleşebilirdi.

Uykusuzluk onu fena yormuştu bir an önce yatağa uzanıp bir daha uyandırılmamak üzere günlerce uyumak geçiyordu içinden. Asuman bu yapar mı yapar.

Odaya yerleştikten sonra yatağa uzandı ve bir kaç saat boyunca aralıksız uyudu.

Kapının çalınmasıyla gözlerini açtı. Gelen görevliydi, yemek getirmişti. Kapıyı açtı ve yemeği aldıktan sonra bir şeyler atıştırdı.

Saatlerdir odada kalmak sıkmıştı onu, aşağıya lobiye indi. İçecek bir şeyler aldıktan sonra dün oturuduğu yere oturdu.

Dün ki oturan beyefendi yoktu orda.

Kahvesini yudumlarken bir ses işitti sol tarafında. Bu oydu ! Dün ki küstah adam.

- " Afedersiniz ! oturabilir miyim " ?

Asuman kayıtsızca ;

- " Bunun için sormanıza gerek yoktu, gördüğünüz üzre koltuk boş "

Beyefendi sergilediği bu tavrın dün ki olaydan olduğunu anlayarak;

- " Ben aslında dün için sizden özür dilerim. Sadece bunun gibi bir kaç takıntılı olduğum konu var. Sizde buna denkgeldiniz. Karşılaşmamız pek de hos olmadı aslında tekrar tanışalım, Kenan ben  "

Uzattığı eline doğru baktı Asuman. Buna kayıtsız kalarak ;

 - " Asuman bende " demekle yetindi.

Kenan'ın eli boş kalmıştı, bozulmadı da denemez. Ama hatasının farkındaydı neticesinde..

- " Anlaşılan henüz affetmediniz. Peki ya size bir kahve ısmarlasam beni affetmiş olur musunuz? " dedi Kenan.

Asuman Kenan'ın ısrarcı tavrına rağmen dün ki gösterdiği kaba davranışı hatırlayarak;

 - " Kahvemi çoktan içtim bidaha ki sefere inşallah. Artık insanlara karşı daha nazik yaklaşımlarda bulunursanız sevinirim. Aksi takdirde özrünüz bir kahveyle affedilemeyecek kadar geçersiz olabilir. "

 - " Haklısın benim ki biraz kabalıktı. Dediğim gibi her insanda olabilecek saçma sapan takıntılar işte.. "

Asuman o sırada masanın üzerinde bulduğu kağıtlara bir şeyler karalıyordu. Kağıt ve kalem gördüğü yerde dayanamaz hemen eline alır ve bir şeyler çizerdi, onu tek mutlu eden şey buydu.

Bu kezde sohbet merakı Kenan'day dı ardı ardına sorular yağdırıyordu Asu'ya (arkadaşları ona hep böyle hitap ederlerdi.)

- " Ne işle uğraşıyorsunuz  "?

 - " güzel sanatlar bölümünde okuyordum fakat yakın zamanda büyükannemin vefatı sırasında, en önemli  sınavlardan birisini kaçırdım ve bu senelik hakkımı kaybettim.. Hayalimde ünlü bir ressam olmak vardı ama nasip değilmiş demek.. "

 "Henüz yolun başındasınız , daha çok fırsat çıkar önünüze " dedi , iki yıldır bu işde profesyonel olduğunu ve İstanbul'da defalarca çok ünlü sergilerde resimlerinin sergilendiğini söyleyecekken;

Resepsiyon görevlisi Asuman'a kayıtlarla ilgili sorun olduğunu ve bir kaç dakikalığına gelmesi gerektiğini söyüyordu.

Asuman ;

 " Çok üzgünüm gitmem gerek. Tekrar görüşmek üzere. KENAN BEY !

Kenan'ın gözü masanın üzerinde duran kağıtlara ilişti. Bunlar Asuman'ın çizimleriydi.

Çizimler bir profesyonelin ki kadar muhteşemdi. Şaşırmıştı doğrusu, henüz bu konuda fazla bir tecrübesi olmamasına rağmen eli bu işe çok yatkındı.

Aylardır, sergi için Uraz Bey'in aradığı hem farklı hem de alanında iyi olacak isim neden Asuman olmasındı?

-