Guzel Gunler Bizi Bekler

Benim Halâ Umudum Var

Soguk bir nebze olsun iyi gelmisti ona. Severdi usumeyi, iliklerine kadar isleyen soguk kendine getirirdi onu. Usulca yatagina döndü. Dizlerinin mecali kalmamisti ayakta durmaya. Istemsizce aynada yansiyan yuzune cevirdi basini. Gozlerinin alti çökmüş, yuzundeki masumiyet yerini huzne, aciya birakmisti. Bu sahiden o muydu?

Bakamadi daha fazla bu tabloya Halbuki ne de cok severdi aynanin karsisinda saatlerce kendine bakmayi, ne de cok deger verirdi kendine...

Onun tek edindigi ilke" Her insanin psikologu kendisidir, sana senden baskasi yardim edemez, dayan ve sana verilenlere razi ol." Surekli bunu hatirlatirdi kendine.Peki ya simdi nerede o Asuman?

Toparlanmaliydi artik, o da farkindaydi kendine eziyet ediyordu yalnizca. Bir saniye sonra ne yasayacagimizi bilmezken gelecege donuk umutsuz vaka gibi davranmak sacmaliktan baska bisey degildi.

Alisacakti zamanla babaannesinim yokluguna tek sorunu okuldu sanki ucup gitmisti hayalleri onunla birlikte..

Simdi ne olacak demekten alikoyamadi kendini. Ama o da Asuman' sa pes etmeyecekti, belki de zaman lazimdi ona sadece.

Bu evden ayrilmaliydi bir sureligine. Yurt disina, cok yakin bir arkadasinin yanina gidecekti.

Karanindan emin olduktan sonra, Zehra' yi aradi ve ona durumunu anlatti. Zehra onun can dostuydu neredeyse sekiz yasindan beri bir bag vardi aralarinda. Zehra universiteyi okumus yukses lisans icin yurtdisina cikmisti. Amerik' da yukses lisans yaptiktan sonra evlenip esiyle birlikte Fransa' ya tasinmislardi.

Zehra olanlari duyunca daha onceden haber vermedigi icin Asuman'a darildigini da belirtmeden gecmiyordu. Hemen bilet ayirtip gelmesini soyledi Asuman'a, onu en kisa zamanda bekledigini ve yurtdisina cikmanin ona iyi gelecegini temenni ederek kapatti telefonu.

Asuman daha iyi hissetmisti kendini belki de bu yolculuk cok iyi gelecekti ona en azindan bunlarin umudu yetiyordu ona.

Telefonu kapattiktan sonra odasina dogru yurudu valizini cikartip kiyafetlerini yerlestirdi ve yanina birkac parca esyasinida aldiktan sonra artk hazirdi. Onu goren temelli gider sanirdi biz kizlar iste, bize gore her sey lazim ve her sey gerekli her ne kadar depresyonda olsakta kendimize bakmayi da ihmal etmeyizdir.

Son is bilet bakmak oldu. Laptop tan Turk Hava Yollari' na bakti. Cumartesi gunu saat sabah altida bir ucak bulabildi. Huysuzlandi birden o hic dayanamazdi ki uykuya hele ki sabah yolculuklarina..

Biletide ayirtinca Zehra' ya saatini ve gununu mesaj attiktan sonra isleri hallolmus sayilirdi. Simdi bir tek arkadaslarina veda etmek kalmisti, veda sayilmazdi aslinda nasilsa geri donecekti. Yinede bir hoscakal demeyi borc bildi kendine. Arkadaslarina tek tek mesaj atti ve hepsini bir arada gormek istedigini soyledi. Ogleden sonra bir cafede bulusacaklarini cafenin yerini ve saatini de belirtti.

Artik gidecegi gunu bekliyordu onu bu evde tutan bir sey kalmamisti yapayalnizdi bu evde, babaanesinin hatiralariyla birlikte.. Yureginin sizlandigi hissetti her sey ne kadarda hizli gelismisti, akli almiyordu dogrusu..

Yavas yavas hazirlanmaya basladi, yuzu o kadar cokgundu ki arkadaslarinin bu halini gormesini istemiyordu hafif bir makyajla halledebilirdi bunu. Onu makyaja da ihtiyaci yoktu oysa ki yuzunun duru guzelligi yetiyordu.

Cabuk yipranmisti bu olayla birlikte.

Kiyafetlerini ve makyajini bitirmis evden cikmaya hazirdi. Ayakkabilarini giyindi cantasinida aldiktan sonra evlerinin yakinindaki cafeye dogru yurudu. Gunlerdir evden cikmadigi icin her sey tuhaf geliyordu yuzune, alisamadi insanlara kalabaliga, yabancilasmisti sanki yasama.

Kafeye geldigi zaman arkadaslari coktan gelmis onu bekliyordu. Hepside ondaki degismin farkindaydi korkuyorlardi onun adina.

Masaya dogru ilerledi, hepsiyle selamlastiktan sonra yerine gecti. Ozlemisti onlarin neseli sohbetlerini beraber gecirdikleri guzel zamanlari, hepsi film seridi gibi gecti gozleri onunden.

Bir kahvede o siparis ettikten sonra baslamisti konusmaya. Arkadaslari babaannesini kaybettigini biliyorlardi hicbirisi yalniz birakmamisti onu. Asuman Fransa' ya gidecegini ama kisa bir sure kalacagini ve bu fikrin ona iyi gelecegini soyledi.

Hepsi sasirmisti bu karara beklemiyorlardi biraz ani olmustu.

Ama biliyorlardi ki Asuman kendi icin dogru bir karar alirdi her zaman ve bu da o kararlardan biriydi.

Kizlar her gun arayacaklarini gerekirse Skyp tan bile konusacaklarini soyluyorlardi. Ama Çagan'in uzerinde bir durgunluk vardi. Uzuluyordu icten ice belli ki. Asuman Çağan'in duygularinin farkindaydi aslinda ama ona karsi bisey hissetmedigi icin elinden bir sey gelmiyordu ama uzuluyordu da onun icin, kiyamiyordu ona...

En son onunlada vedalastiktan sonra eve donme vakti gelmisti artik . Kendini tutamadi Asuman duygulanmisti belli ama elinde degildi onlarlar o kadar guzel gunleri gecmistiki ... Hepsi geride kalmisti artik , onun onunde yepyeni bir hayat vardi belkide.

......

Gunler hizla geciyord, sonunda

Cuma aksamiydi sabah ucak kalkacakti.Asuman tum hazirliklarini tamamladi ve biraz uyumak icin koltugun uzerine uzandi cunku sabah cok yorucu bir yolculuk olacakti.

Alarm caliyordu saat dort bucuktu. Tatli uykusunu bolemiyordu birturlu yenik dusuyordu uykuya ama sonunda ertelenen alarmla uyanabilmeyi basarmisti.

Elini yuzunu yikadi ve bir seyler atistirmak icin mutfaga gitti. Yemegini de bitirdikten sonra aksamdan hazirlanmis kiyafetlerini giydi, karara veremezdi o bir turlu ne giyecegine bu yuzden hep onceden karar verirdi.

Bu evden ayrilmak ona cok zor geliyordu ama baska alternatifide yoktu elinde.

Bir taksi cagirdi ve evden cikti . So kez kontrol etti herseyi. Hepsi yerliyerindeydi. Yedek anahtarida komsuya birakmisti gelene kadar o goz kulak olacakti eve. En onemliside buyukannesinin ciceklerine bakacakti.

Taksi geldi sonunda artik gitme vaktiydi. Geri kalan vaktini havaalaninda gecirecekti vaktini. Evde kalmak zor geliyordu artik.

Havaalanina varmisti. Taksinin ucretini odeyip indi. Iceri dogru ilerledi. Ucagin kalkisina henuz bir saat vardi valizlerini check-in yaptirip beklemeye basladi..

Saatt alti olmustu ama hala anons yapilmamisti endiselenmeye baslamisti artik. En son care biletine bakti ve gorduklerine inanamadi nasil boyle ihmal gelebilmisti bileti kontrol etmeyi. Ucak saati yanlisti tam bir saat once gelmesi gerekiyordu anlasilan kacirmisti ucagi. Tekrat geri donemezdi son care gorevlilerden yardim istedi. Yeni bir bilet alacakti ve onu havalimaninin oteline yerlestireceklerdi.

Bu dalginligi yuzunden geceyi otelde gecirecekti..