Teacher ➳ Vmin

1.3~Huzur~

Sabah uyandığımda kendimi hala çok yorgun hissediyordum. Bütün enerjim çekilmiş gibiydi.

Esneyerek yattığım yerden kalkıp lavaboya gittim ve yüzümü yıkayıp mutfağa gittim. Burnuma güzel kokular gelirken gülümseyerek yemek yapan Kook'u izledim.

"Bu kadar iyi yemek yapabildiğini bilmiyordum."

Kook gözlerini bana çevirip sırıttı.

"Senden iyi olduğum tek konu oyunlar değil hyung."

Dediğini duymazdan gelerek masaya ilerleyip oturdum.

"İşte kahvaltın."

Kook elindeki tabağı önüme koyduğunda gülümsedim.

"Teşekkürler."

Elime çubuklarımı alıp Kook'un hazırladığı kahvaltıdan yemeye başladım.

"Yarın Busan'a geri dönüyorum hyung."

Gözlerimi tabağımdan çekip ona çevirdim.

"Neden? Erken değil mi?"

Kook omuz silkti.

"Görevimi tamamladım, artık dönsem iyi olacak."

Kaşlarımı çatıp ağzımı açmıştım ki Kook sözümü kesti.

"Merak etme annene Jimin'den bahsetmeyeceğim."

Kaşlarım havalandı.

"Jimin'den neden bahsedesin ki zaten?"

Kook iç çekip masada öne doğru eğildi.

"Hyung, onu sevdiğini biliyorum. Sende artık farkına varmalısın."

Gözlerimi masaya çevirdim. Son zamanlarda moralim bozuktu. Bunun nedeni Jimin'di biliyorum. Ama onu sevmek...yanlış değil mi?

Ama Kook bile onu sevmemi yanlış bulmuyorsa, belki de... Belki de onu sevmem yanlış değildir?

Eğer yanlışsa bile bu artık umrumda değil. Jimin yokken ben mutlu değilim. Jimin yokken ben iyi de değilim.

"Pekala."

Yemeğime kaldığım yerden devam ederken Kook gülümsüyordu. Bu neden onu bu kadar mutlu etmişti ki? Onun Jimin'i benden çalması gerekmiyor muydu?

"Sonunda farkına varabildin."

Gözlerimi ona çevirdiğimde o yemeğine devam etti.

"Bugün etrafı gezeceğim. Yarın gidiyorum nasılsa."

Başımı yavaşça salladığımda Kook gülümseyerek yemeğini yemeye devam etti.

"Ben artık okula gidiyorum."

Ayağa kalktığımda Kook kolumu tutup beni durdurdu. Ona soran gözlerle baktığımda tekrardan gülümsedi. Bu çocuğun kafasına taş falan mı düşmüştü acaba?

"Belki de gitmen gereken yer okul değildir hyung."

Gözlerimi yere çevirip neden bahsettiğini düşünürken Kook kolumu bırakıp mutfaktan ayrıldı. Bende kafamı iki yana sallayarak odama çıktım ve hazırlandım.

Arabama binip kafamı son kez evime çevirdim. Kook camdan beni izliyordu. Bu çocuk garipti. Eskiden biraz daha normaldi şimdi iyice tırlattı.

Kook'a el sallayıp arabayı çalıştırdım ve okula gittim.

Bahçede yine beni birkaç öğrenci karşılamıştı. Onların yanından ayrılıp doğru Jimin'in sınıfına gittim. Gözlerimi etrafta gezdirdiğimde Jimin hala yoktu.