Chapter 39

117 7 2

ni cielrooo

ni cielrooo

Sa totoo lang hindi ko alam saan ako dadalin ng mga karupukan na ito. Kasama ko ngayon si Matteo at imbis na mag isa ako at nagtratravel, narito kami sa tabi ng ilog, isang sikat na lugar rito; isang parke na kung saan napupugaran ng mga pamilya at magkakaibigan; syempre pati narin ng mga magkakasintahan.

"why so silent, bata?"

I didnt respond. Hinayaan ko sya na kausapin ang hangin, anong tingin nya sakin? hahayaan ko sya na gawin nalang nya ang gusto nya? aba, namimihasa na sya-

"If you dont speak up, Ill kiss you."

Tumingin ako ng masama sa kanya, tumigil sandali sa pagkain ko ng icecream. Nagdadalawang isip kung magsasalita ba ako o hindi, pero nung unti unti nang lumalapit ang mukha nya sa mukha ko ay syang pag dapo ng ice cream ko sa mukha nya na pati ako ay nagulat, kailan ba ang huling lapit ko sa kanya? pinamumulahan ata ako. shit.

"Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o maiinis." muling sambit nya habang pinupunasan na ang dumi sa mukha, at kaunting mantsa sa damit. Na-guilty naman ako kaya kinuha ko ang panyo ko at tinulungan sya. "Atleast say something, please" pagsusumamo nya na kinalambot ko, "sorry..." tanging nasabi ko kahit na marami pa akong gustong sabihin.

"Nung sinabi ko na gusto kong mag usap tayo, seryoso ako doon. Gusto ko malaman kung anong nasa isip mo, Bella.."

Napayuko ako at di alam saan magsisimula, noong una ang gusto ko lang ayyakapin sya at sabihin kung gaano ko sya ka-miss, nais ko din na ikwento sa kanya lahat ng nangyari nung pasukan namin... pero saan, paano ko sisimulan?

"Uhm..." tameme parin,

Narinig ko na bumuntong hininga sya sabay ng pagpatong nya ng kanyang noo sa balikat ko. the bench look so spacious pero ang sikip para sa amin na dalawa, "Please... kausapin mo naman ako."

Napayuko ako, saka ko na realize na ang childish ko talaga. Bakit ako tumakbo palayo sa kanya at hindi nalang sya kinonpronta? bakit kami nagkaka ganto?

Is my trust isnt enough?

"I think I jump onto a conclusion.." napaangat sya nang tingin sa akin, sya din naman na pagtingin ko sa kanya. "Nagtataka ako bakit nawawalan ka ng oras sakin, tapos isosopresa sana kita pero ako ata ang nasopresa na nakita kita sa school ground nyo kasama yung... babae, tapos naririnig ko pa na... parang may something kayo... miss na miss kita tapos ganon?!" sinamaan ko sya ng tingin, sya naman ay parang mangha na mangha pa sa mga sinasabi ko, "-ang sinasabi ko, namiss kita ng sobra na ginusto ko talagang magbakasyon dito para lang makita kita kasi nga... MISS NA MISS KITA TAPOS NGINGITI NGITI KA LANG DYAN HAYO-"

Hindi ko natuloy ang sasabihin ko ng naramdaman ko ang dampi ng labi nya sa mga labi ko, ang kalabog ng puso ko ay parang sasabog na. Panigurado ay namumula na ako, kaya naman ng inilayo nya ang mukha nya ay yumuko ako ngunit sya din paghawak nya sa baba ko at pag angat ulit ng ulo ko. "I missed you too so much," mga unang salita na binitawan nya, sya namang pagbagsak ng luha ko "Bakit ba napaka-iyakin mo?" sabi nya sa tonong mapaglaro, hinalikan nya ang gilid ng mata ko saka ako niyakap. Isang yakap na mahigpit, yakap na matagal ko nang hinihintay na makamit simula nang maghiwalay kami...

"The girl is just a friend, alam din nila na mag girlfriend na ako. I will never cheat on you, trust me on this, please, mahal na mahal kita..."

-------------------

Author's note:

Update after two long years maybe? Will try to update every now and then, and end this story. Didnt have time to re-read and ayusin mga mali so bare with it. lovelots.