şeytan ve canavar

ne istersen yaparım

kendine baktı saçları yeni boyanmış çocuk kırılmış aynada. parçaları saçılmış, kan akarken yanağından. ne kadar aptal bir görüntü.

ne kadar çılgın bir görüntü, ne kadar acınası. ne kadar acınası birinin çirkin olduğunu düşündüğü için kırdığı aynayla kendini daha güzel yapmaya çalışması?

ne kadar acınası birinin çirkin olduğunu düşündüğü için kırdığı ruhunun düzeleceğini sanması.

güldü. öyleydi, gerçekten. güldü, güldü, kahkahalar attı, çığlık atıp ağlayamıyorsa kahkahalar atardı, mutlu sanarlardı, insanlar bir sanat eserini anlamakta iyi değildi.

mezara giremiyorsa mezara girmek istemesinin sebebi olan adamın yatağına girerdi. onun vücudu hiç sıcak değildi ama çarşafları öyleydi.

öldür onu, adam. dövme, vurma, kırma kalbini, kemiklerini kır. kemiklerini kır, kanını akıt, bir suda boğ, bir yerden at, öldür onu, öldür.

sessiz çığlıklar atsın, sesi çıkmasın, gözleri kapansın. nolur, adam, görmüyor musun ne kadar istediğini? yeşil gözlerindeki parıltıyı, her ölümü duyduğunda?

her senden gelecek bir ölümü duyduğunda?

ne istersen yapar adam, öldür onu.