şeytan ve canavar

çığlık

adam bir canavardı. emindi. hayatı boyunca bunu duymuştu. annesi öldürülürken hiçbir şey yapmadığında, bir çocuğu arka sokakların birinde ölümüne dövdüğünde.

bebekken, çocukken, bir genç, yetişkin, yaşlansa bile duyardı. o yaşlara kadar yaşar mıydı bilinmez, tabii. ama böyle olacaksa, hayır, hayır yaşamazdı.

o bir canavardı. kırmızı gözleri yoktu. beyaz saçları yoktu. boynuzları yoktu. karanlıkta ortaya çıkmazdı. kabuslarınıza girmezdi. ama öyleydi, öyle.

cehennemi o yönetmiyordu. orası için fazla kötüydü. belki eşine bir iyilik yaparsa cehennem onu kabul ederdi? belki eşine ilk kez istediğini verirse?

onu öldürse? onu boğsa bir denizde, bıçaklar saplasa kalbine? bunu zaten sürekli yapıyordu değil mi? şimdi de yapabilirdi.

belki de sonra onu boğduğu denizde, ya da kalbini parçaladığı evlerinde intihar ederdi.

çığlık atmak istedi.