hiç kimse sizi dinlemiyorken konuşmak kolaydır. hiç kimse sizi biraz bile bile umursamıyorsa çığlık atmak kolaydır. bu hiç kimse, aşkından öldüğünüz kişiyse eğer fakat, hiçbir şey kolay değildir.
ren, gözlerine baktıkça büyüleneceğiniz o çocuk, bu durumdaydı işte. anlamalıydı, değil mi? kim neden hasta manyağın tekini sevsin ki?
akmış kırmızı saçları garip bir kesimdeydi, stresinizi saçınızdan atamayacağınızı kendine öğretmek için.
yeşil gözleri solmuştu artık, göz altları oldukça belirgindi. uykusuzdu, keşke uyusaydı, keşke hiç uyanmasaydı.
kaçıp gitmek ne kadar zor, değil mi? kaçmak size zarar verenden. kim, neden ona zarar vereni sevsin? belki de adam ona bu yüzden acınası diyordur.
belki de ren onu gerçekten sevmiyordur, belki de bunların hepsi sadece mutluluk bulmak için kendi kendine yarattığı hislerdir.
keşke, keşke öyle olsaydı. keşke öyle olsaydı da ren kaybettiği haplarını bulması için ona yalvarmasaydı.
keşke öyle olsaydı da kendine her zarar verdiğinde, her saatlerce aç kaldığında, her bacakları başka bir kesikle tanıştığında ondan ağlayarak özür dilemeseydi.
keşke öyle olsaydı.
kurtar onu, adam.
