Fırtına

Perde 4 | Sahne 1

(Prospero'nun mağarasının önü. Prospero, Ferdinand ve Miranda girer.)

Prospero — Sana verdiğim ceza biraz ağır kaçtıysa da,

Karşılığında elde ettiğin onu dengelemiştir.

Çünkü sana şimdi hayatımın üçte birini veriyorum;

Ya da, benim yaşama nedenimi.

İşte bir kez daha ellerine teslim ediyorum onu.

Çektiğin eziyetlerin hepsi

Sevgini sınamak içindi

Ve sen bu sınavdan şaşılacak bir başarıyla geçtin.

İşte burada, Tanrı önünde

Sunuyorum sana bu değerli armağanı.

Gülümseyişine bakılırsa şaşıyorsun,

Onu niye böyle göklere çıkarıyor diye.

Ama göreceksin, övgüler toplanıp ardına düşse,

Biri bile ulaşamaz eteğine.

Ferdinand— Kahinin biri çıkıp aksini söylese de

Yine kuşku duymam bundan.

Prospero — O halde al kızımı;

O hem benim armağanım sana,

Hem de hakkınla kazandığın ödül.

Ama, kutsal törenlerin hepsi

Gereğince tamamlanmadan

Bekâret düğümünü çözmeye kalkışırsan,

Tanrı'nın inayetinden yoksun kalır birleşmeniz

Ve asla meyve vermez;

Kör nefret, umursamazlık, geçimsizlik,

Öyle çirkin tohumlar serper ki döşeğinize

İkiniz de yanına yaklaşmak istemezsiniz onun.

Dikkatli olun o halde

Hymen'in lambası yolunuza ışık tuttuğu sürece.

Ferdinand— Böyle bir aşk bulduktan sonra,

Huzurlu günler, güzel çocuklar

Ve uzun bir ömür bekliyorum artık.

Bu yüzden, mağaraların en karanlığı da

Olabilecek en güzel yer de;

Kötü ruhlu meleğimin sunacağı fırsatların

En dayanılmazı da şerefimi şehvete döndüremez.

Phoebus'un atları mı çatladı acaba,

Yoksa Gece'yi zincire mi vurdular aşağıda,

Diye düşünüp o günün tadını kaçırmaya

Hiç niyetim yok.

Prospero — Güzel konuştun.

O halde Miranda senindir;

Otur ve konuş onunla.

Hey Ariel! Hamarat uşağım Ariel!

(Ariel girer.)

Ariel        — Buyrun kudretli efendim, buradayım.

Prospero — Sen ve astların verdiğim son görevi

Çok iyi becerdiniz.

Şimdi başka bir marifet istiyorum sizden.

Git emrine verdiğim adamları getir buraya.