SON SÖZ

Bazen..

Birgün O'nu üzgün gördüm. "Ne oldu?" diye sordum. "Bilmem..!" dedi. "Neden üzgünsüz o zaman?" diye sorduğum da...

"Bazen kelimeler anlatmaya yetmez,
Bazen neşeyi,
Bazen sevgiyi,
Bazen hüznü,
Bazen korkuyu,
Bazen nefreti...
Ama o sessizliğin içinde konuşan tek şey vardır:
O gözlerde ki bakışlar...
Bakışları anlamak eşittir akıl okumak gibi bişey.
Çünkü içinde her ne yaşıyorsan..
Seni ele verecek birşey varsa, o da o gözlerde ki o masum bakışlar...
'Susuyoruz sandılar, ama gözlerimiz konuşuyordu. Bunu bile bile yere bakmayı tercih ettiler.'" dedi. Ve sustu...