The Secret Life Of Violet Harper (ON-HOLD)

CHAPTER 2

CHAPTER 2: A New Friend

VIOLET'S POV

Gosh!  Black Lamborghini! Yaaah 😱😱😱😱 I know, I know, I love violet, but duh pwede na to kesa wala no, di naman ako choosy tulad niyo. Pero I'm starting to wonder, why would they give this all to me?

I know them, I know may kapalit lahat ng ito.

I need to know what their up to. Kasi I know they're planning something, they're up to something.

Yes I love my mom, but I still know her. She's sweet, nice and caring but she's possessive just like my dad, my mom is evil in some ways, but my dad, no doubts about it, he's pure evil.

Hmm, but I'll think about that later, so itetest drive ko na lang muna to.

I was about to open the car when someone spoke behind me, "Hope you like it princess, pinaayos ko yang sasakyan na yan, bale pinapalitan ko lang ng ibang materyales, tulad ng glass, it's bulletproof glass, it will protect you, kasi we all know, maraming gusto magpatumba satin, and there's a voice control system na makakausap mo, full satellite view of the world, syempre kasama buong Pilipinas jan, so you would know where to go and what destination ka pupunta kapag may mission ka. And oh one last thing, guns are located at the trunk and meron na yang attached machine gun na iaactivate mo kung kelan mo gusto."

then he went inside, he left me dumbfounded, this is the coolest car ever.

So before any commercials, nagdrive na ako sa buong village, marunong ako mag drive, racer ako eh -_- ngayon nga lang nagkasasakyan for safety purposes daw.

You know what guys? This is a weird village, it's so quiet. Though may mga bahay naman talaga, parang... ugh... oh nothing.

Ang laki pala ng village na to -_- nadaanan ko yung park dito. Ok dito muna ako.

Ang sarap ng hangin dito, makulimlim na pala, pero I saw a swing kaya umupo muna ako doon. I like peaceful places like this, walang kataotao dito eh.

Andaming tanong na gusto ko masagot. Bakit ako pa? Ayoko pa, di pa ko ready. They've created the strongest monster and it is me. Yes, I've killed many people already, because that's my mission, even innocent people, nadadamay sila sa kademonyohan ng pamilya ko. Sometimes I wish na sana katulad nalang ako nila, kahit di mayaman, basta malaya kang gawin ang gusto mo sa buhay. That is my greatest wish, FREEDOM.

"Mind if I join you Ms. Harper?"

Nagulat ako syempre, paglingon ko nakita ko ang isang lalakeng may katangkaran, maputi, at nakangiti sa akin.

"Pano mo ko nakilala?" -_- I asked, duh, ikaw di ka ba magtatanong sa isang estranghero na kilala ka?

"Oh I'm sorry, I'm Gray Elixir Rogers, magkatapat lang tayo ng bahay, konti lang nakatira dito sa village natin kaya malalaman agad namin kung sino ang bago dito." Oh that makes sense.

"Ah ok" -_- wala akong panahon makipagkwentuhan dito sa isang to.

"Maganda dito noh? tahimik, malamig, favorite place ko nga to eh. Lalo na pag may problema ako" Ani niya, I just nodded for response, di naman ako bastos sa mga mababait eh. Though I find him a little bit creepy.

Nagulat nalang ako nang bigla siyang umiyak, fuck this is my first time seeing a guy that is crying! Bakla ba to? Baka ako sisihin ng magulang neto. Damn.

"Fuck! why are you crying?! Hindi ko kasalanan ha! wala akong ginawa sayo!" Nataranta ako syempre baka mamaya biglang magsumbong to sa magulang niya, iyakin pa naman, tas susugod samin tas alam naman natin kung anong kayang gawin ng magaling kong tatay, concern lang ako dito noh.

"No, of course not, dito ako naglalabas ng sama ng loob. Ang hirap ng sitwasyon ko, gusto kong pumatay pero ang hirap para sakin yun. Ang sakit mawalan ng ina, gusto ko patayin ang pumatay sa nanay ko. she died 3 days ago"

Naawa ako sa kanya, ako kalayaan hinihingi ko, pero siya, gusto niyang pumatay. Parang may ano sakin bigla akong tumayo at niyakap siya. Shit, awkward pero nakakaawa talaga eh.

Niyakap niya rin ako, umiyak lang siya ng umiyak. Mali siya, hindi niya alam ang pakiramdam ng pumatay. Kahit sabihin nating galit siya kaya siya papatay, mali parin. Ako, pumapatay ako dahil duwag ako. galit ako pero hindi sa mga pinapatay ko, galit ako sa umuutos sakin. Pero di ko naman papatayin sarili kong ama, di ako kasing sama niya.

Kumalas ako sa pagyakap sa kanya, tiningnan ko mga mata niya, malungkot, kahit kanina'y nakangiti siya, nakamaskara lamang siya. mayroon saakin ang gustong protektahan siya. Haaaay.

"Uhm, gosh sorry, this is so gay, sorry talaga." malungkot parin siya.

"Wala yun, ito lang masasabi ko, Anger can't be killed by another anger. Hindi pagpatay ang solusyon, dahil kahit saang angulo, mali ang pumatay, lalo na pag galit ka. Your weakness is your anger, don't let it dominate you." Tumayo na ako "now I have to go, umaambon na, sabay ka?"

"Hala, oo nga noh? Di ko napansin, sorry nabasa ka pa dahil sakin. Thankyou Ms. Harper, pwede friends na tayo? Ah di na, dala ko naman motor ko"

"Oo naman, call me Violet, gotta go bye."

"Violet. Hmm haha nice name, sige bye violet thanks again"

"No prob" then I ran to my car. Hmm First friend ko siya dito.