"Gerçek dünya mı" bunu söylerken gözünden bir yaş düştü.
"Evet gerçek dünya ama şuan biz animasyonuz" benimde gözümden bir damla yaş düştü.
"Bütün hayatım yalanmış"ona sımsıkı sarıldım ve kulağına fısıldadım.
"Gerçek dünyaya dönüyoruz hayatın değişi...
Merhaba canlarım 2. Bölüm ile karşınızdayım yukardaki müzik Alpin konserinin başlangıç şarkısı. Ve şöyle bir hatırlatma söylemek isterim şarkı yukarıdaki müziğin yarısına kadar yani sadece 2:45 Kadar dinleyin ondan sonrası yok. Şarkıda 0:44 saniyesinde rap bölüm başlıyor yani Alpgil söylüyor rap bölümünü bunu da belirtmek istedim.
Şarkı kendi bestem hiç bir yerden çalmadım bunu belirtmek isterim 17.saniye de giriş yapılacak sizi seviyorum umarım şarkıyı ve bölümü beğenirsiniz vote yorumlarınızı eksik etmeyin. Hadi bölüme geçelim.
----
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3.Bölüm: Kimsin Sen? ( Müzik anlatılanlardan değil, yaşananlardan ibarettir)
Şuan bilinmezlik söz konusu, çaresizlik, korku , merak, heyecan söz konusu nereye gidiyorum?,nereye gideceğim?,bundan sonra ne yapacağım?. Karışık duygular söz konusu şuan, bu evlerin ışıklarının aydınlattığı bu sokağın ortasında duruyordum. Ne gelen vardı ne giden bu ıssız sokakta yalnızca ben vardım. Ben,ruhum,evlerin ışıkları, içimdeki merak tohumunun bıraktığı ışıklar vardı.
Yavaş yavaş ilerlemeye başladım bu sokakta. Sonuncu evin yanından geçerken bir müzik sesi doldu kulağıma sonra bir ses,işte o zaman kalbimin deli gibi çarptığını hissettim. Bu his tarif edilemezdi, eve iyice yaklaşıp duvarın önünde durdum. Ve kulağıma gelen Alp'in sesini ve şarkısını dinlemeye başladım. Sanırım bu yeni şarkısıydı çünkü ilk defa duyuyordum bu sözleri.
Yıldızlı gecede ikimiz, yürüyoruz sokaklarda. El ele yıldızların altında, Tüm dünya tüm evren duysun ikimizi, Sana olan sevgimi haykırdım dünyaya.
Gitari da eşlik ediyordu şarkıya acaba bu şarkıyı kime yazdı. Güldüm, geri zekalı sana yazacak hali yok herhalde duvarın dibine çöktüm o gece başımı duvara yasladım ve kafamı kurcalayan sorulara odaklandım. 'Bundan sonra ne yapacaksın?' inan ki bilmiyorum. 'Bu gece nerede yatacaksın nerede kalacaksın?' bilmiyorum. 'Peki sen ne biliyorsun?' bilmiyorum,ben hiç bir şey bilmiyorum. 'Hayır biliyorsun, şuan çok çaresizsin bunu biliyorsun' evet bir tek onu biliyorum başka bir şey bilmiyorum. Duvardan yavaş yavaş kalkıp eve baktım neden o kadar lüks daire varken bu mahallede ev tutmuştu ki sonra karşı direkte ki afiş dikkatimi çekti. Yaklaşıp baktım Alp'in bugün konseri vardı ve nerdeyse sabah olacaktı ama o hala uyumamıştı. Aklıma bir fikir gelmişti ama çok deliceydi yerdeki taşları yavaş yavaş toplayıp yazı yazmaya başladım.
İşim bittiğinde gülümseyip Alp'in penceresine taş attım ve pencerenin altına yere çöktüm. Ev zaten birinci kattı ve pencerenin dışa doğru yuvarlak şekilde demirleri vardı. Yani kısacası beni görmesi imkansızdı. Pencerenin açılma sesini duyduğumda nefesimi tuttum.
İlk önce Alp'in erkeksi kıkırtısını duydum sonra sesini " Yat artık" deyip tekrar gülmüştü. Evet yere taşlarla 'yat artık' yazmıştım."sabah sabah kafa buluyorlar diyeceğim de saat 4 olmuş, bugün konser var yıldızlar bana şans dileyin" o an bir yıldız kaydı o tekrar güldü" benim dilek dilemem için kaymana gerek yoktu. O zaman şans dileyecek bir arkadaşım eksiliyor sen bana sadece şans dile yeter. Arkadaşlarımı dünyaya gönderme onlar gökyüzünde daha güzel." Deyip içeri girdi ama ben söyledikleriyele mest olmuş gibiydim. Ne güzel söylemişti. Ama dolaylı yoldan saatin 4 olduğunu öğrendim yerden kalkıp yavaş yavaş ilerlemeye başladım. "Demek sendin yere 'yat artık' yazan bende ne zaman çıkacak diye bekliyorum." O zaman olduğum yerde durdum ama arkamı dönmedim yoksa arkamı döndüğümde kesin çığlık atardım. Çok değil beş dakika sonra omzuma bir el dokundu tam çığlık atacaktım arkama döndürüp eli ile ağzımı kapattı. Şuan Alp ile burun burunaydık aramızda sadece eli vardı ben gözlerimi kırpıştırdım, ben onun kahverengi ve elayı andıran gözlerine bakarken o benim yeşil gözlerime bakıyordu. Elini ağzımdan çekti ve eşofmanının cebine koydu."Sen, kimsin sen?"bana ne sert ne de yumuşak bakıyordu bana biraz farklı bakıyordu. "Ben,ben... Ben Rüya Zümrüt Arengel" bana baktı sonra yerdeki taşlara kafasını çevirdi. O an bende yerdeki taşlara baktım "Niye taşlarla 'yat artık'yazma gereği duydun" kafamı taşlardan kaldırıp yüzüne baktım ama o hala taşlara bakıyordu. "Bu sokaktan geçerken senin sesini duydum, ilerdeki senin bugün olan konserin için asılı afişi gördüm. Camına tıklatıp 'Alp yarın konserin var niye hala yatmıyorsun hadi çabuk yat' diyemeyeceğime göre, bende bu yolu denedim ama hala ayaktasın." Dedim gözlerimle onu göstererek. Bana gülüp kolumu tuttu ve evin içine soktu ben hala olayın şokunu atlatamamışken o beni hızla içeri kolumdan tutarak götürdü. Ve koltuğa oturttu evi inceleme fırsatı bile bulamadım. Sonra gitarını alıp karşıma oturdu ve bir melodi çalmaya başladı bende gözlerimi kapattım. Sesi kulaklarıma bu kadar yakından gelirken insanın heyecanlanması elde değildi ama ben şaşırtıcı bir şekilde sakindim.
