| Little Game | PJM

[Söylediğimde ciddiydim... Seni seviyorum]

Çoktan üstümüzü giymiş oturuyorduk... hava serindi kapamıştı, birazdan kesin yağmur yağardı

"Beni eve bırakır mısın?"

Yüzü birden bunu beklemiyormuşcasına dümdüz bir hal aldığında duraksadığını anlarcasına kafa sallayıp bozuntuya vermemişti

Eliyle direksiyonu kavrayıp sert yüz ifadesiyle yola odaklanmıştı

Nefes alışlarım bir farklılaşmıştı... onu onun silahıyla vurmuştum ona o acıyı hissettirmiştim ama bir şey değişmemişti içim soğumamıştı sanki bir Zafer çığlığı atamıyordum

Bir şey tersti sanki yanlış yapmış gibi hissediyordum bunun sebebi neydi?

Kafamdaki düşüncelerden bir an önce kurtulmak istiyordum çünkü beni bitirmek üzerelerdi

Derin bir nefes alıp verdiğimde bakışları yüzüme kitlenen bedene soldan çaktırmadan bakmaya çalışıyordum

Ona ne olacaktı şimdi? Devam mı edecektim hiç bir şey olmamış gibi, onu seviyor muydum?

Ona karşı hiç bir şey hissetmediğimi söyleyemezdim çünkü beni heyecanlandırıyordu kokusunu seviyordum yumuşak bedenini

Dokunuşları zevk, gülümsemesi huzur veriyordu

O benim için ne olacaktı bilmiyordum ama bana fazlasıyla sevgi hissettiriyordu

Eczanenin önünde durduğunda meraklı bir şekilde ona dönmüştüm ama o bir şey demeden arabadan çıkmıştı

5 dk nın ardından elinde küçük bir poşetle arabaya döndüğünde kucağıma poşeti bırakmıştı

Açıp baktığımda ertesi gün hapını görmüştüm ve nedenini bilmediğim bir şekilde kötü hissetmiştim

"Aldığın iyi oldu korunmamıştık aklımdan çıkmıştı"

Jm: Dikkat etmelisin böyle konular oyuncak değil

Burukça kafa sallamıştım salak kafam mal mal duygusal karmaşalar yaşıyordu

Çantamdan çıkardığım suyla beraber hapı yutup suyun ağzını kapatarak tekrar çantama katmıştım Ardından kafamı koltuğa iyice yaslayıp rahat bir şekilde yolculuk boyunca ağaçları sayarak geçirip kapının önünde durduğumuzda odağımı tekrar yanımdaki bedene vermiştim

"Yarın okulda görüşürüz"

Jm: Arabayla alacağım zat-

Çalan telefon muhabbetimizi böldüğünde kos kocaman yazan "JEON JUNGKOOK" yazısını görmemle birlikte yutkunamamıştım

Göz devirip açtığında telefonu karşı taraftan sinirli gelen ses boğuk bir şekilde sadece 4 kelimeden oluşmuştu  "Okulun bahçesi 15 dakikaya"
Ve ardından kapanan telefonla şaşırmış bir yüz

Meraklı yüzümü görmüş olacakki kapattığı telefonla beni endişelendirmemek adına hiç bir şey yok der gibi bakmıştı

İçimi bir sıkıntı basmıştı... onun hiç bir suçu yoktu ve benim yüzümden sikeyim benim yüzümden şimdi başı dertteydi

Hiç bir ses çıkarmadan onu öpüp binaya yürümüştüm

O ise arabayla uzaklaştığında ardından bir taksi geçecekken durdurup binerek okulumun konumunu tarif ederek tırnaklarımı kemirmeye başlamama neden olan stresimle savaşmaya başlamıştım

Sonunda geldiğimiz konumda parayı verip hızlıca kendimi saklayarak olan bitene bakmaya başlamıştım

Yağmur yağmaya  başlamıştı çoktan