Hayatımın Sonu

1.Bölüm

Zilin çalması ile sınıftan çıkmıştım. Kapıda beni bekleyen Barlasın yanına doğru yürümeye başladım. Barlas sevgilim oluyor. Barlas bir sevgiliden çok arkadaş gibi geliyor bana. 1.5 senedir beraberiz ama ben onu öpecek kadar bile sevgilim olarak görmüyordum ama o da bunu sorun etmiyor anladığım kadarıyla. "Nasılsın aşkım?" diyip çarpık bir gülüş attı. "İyiyim ama dersim var seninle             takılamam malesef." diyip üzülmüş gibi dudaklarımı büktüm. 12.sınıfız şurada son senemiz ondan ne Barlas ile ne de diğer arkadaşlar ile eskisi gibi zaman geçiremiyorum. Beni arabasıyla eve kadar bıraktı. Teşekkür edip indim.

                                               

Eve girdiğim de annem yine           hizmetçilere emir yağdırıp duruyordu. Tatlı kadın ama misafir gelmeyeceği zaman. "Yine kim geliyor anne ya?" diye sordum. Ters bir bakış atıp "Nihal vazoların tozunu almadın mı?" diye bağırdı. Ayak altında dolaşmamaya karar verip odama çıktım. Ayrıca dersim yoktu Barlas ile zaman geçirmek istemedim ne yapabilirim? Yatağa uzandım ve kendimi uykuya bıraktım.

                 

"Dolunay!!!!" diye anne çığırışı ile akşama doğru uyandım. Sonra odama geldi annem. Madem geleceksin aşağıdan neden bağırdın? Madem bağırdın neden geldin? "Aaa bu saatte uyku mu olurmuş kalk çabuk!" dediğini yapıp kalktım. Uykulu gözlerle ona bakarken elime evde misafir ağırlamak için oldukça şık bir elbise tutuşturdu. Bir elbiseye bir ona baktım. Tabi yeni uyandım kafa aymadı daha. "Giy hadi ne bön bön bakıyorsun kızım? diyince hemen giydim. Acaba rüya falan mı görüyorum ya düşünürken annem "Makyajını yapıp aşağı gel." diye buyurdu. Neyse makyajı da hallettim. Yavaş yavaş merdivenlerden inmeye başladım. Çünkü annem 15 cm topuklu ayakkabıyı da elime verip itiraz etmeme izin vermeden odamdan çıktı. E yürümek kolay olmuyor tabi. Aşağıda annemden başka kimse yoktu. Valla bu işten bir şey anlamadım ben. "Misafir gelmeyecek miydi anne?" diye sordum. "Gelecek gelecek hadi sen çık artık Barlas gelmiştir." Lan noluyo demeye kalmadan kendimi kapıda buldum. Barlas beni görünce arabadan inip kapıyı açtı. Bindik bi alamete gidiyoruz kıyamete psikolojisi ile nereye gidiyoruz diye sormayı akıl ettim. Barlas bana sadece tatlı tatlı gülümsedi. Sonunda bar gece Kulübümsü bir mekana geldik. İçeri bir girdim her taraf zifiri karanlık. Tamam dedim şimdi Barlas beni öldürecek sıçtın Dolunay. Bir anda tüm ışıklar açıldı " İyi ki doğdun Dolunay!!" diye şarkı söylemeye başladı herkes.

Hassiktir.

Kendi doğum günümü nasıl unuttum. Allahtan benim için hatırlayan dostlara sahibim ve sevgiliye. "Ben bu kadar şaşıracağını biliyordum." Diyerek beni kocaman kucakladı Aslı. Bende ona sıkıca sarıldım ve benim için hazırladıkları partiyi inceledim. " Çok beğendim lan teşekkür ederim." diyerek Nehir ve İdile de sarıldım. Parti benim gelmem ile başladı. Bütün okul gelmişti neredeyse partiye. Biraz dans ettikten sonra üflemek için pastayı getirdi Nehir. "Bir Dilek tut." Diye hatırlattı İdil. Ve ben hayatımın aşkını bulmayı Diledim.

~~

"Dolunay kalk ve okula git!"

Off be. Geç yatmışken sabah erken kalkmak zordur gibi felsefi cümleler kurarak uyandım bu sabahta. Ne olurdu biraz daha uyusam? Dün gece aklıma gelince gülümsedim gerçekten çok güzel bi partiydi. Okula oflaya puflaya gittim. Ilk ders din kültürüydü. Telefonum titredi ve Barlastan mesaj geldiğini anladım.

"Günaydın sevgilim."

-Günaydın aşkım.

"Kahvaltı yaptın mı? Yapmadıysan beraber edebiliriz :)"

-Yapmadım ama aç değilim.

Yazıp bir daha telefona bakmadım. Tamamlamam gereken bir ödevim vardı.

Neredeyse 4.derse girerken ödevim anca bitmişti. Hocaya vermek için ayağa kalktım tam öğretmenler masasına geldim ve başım dönmeye başladı. Gözlerim kararmaya başladı.

●●

Bir hastane odasında gözlerimi açtığımda panik yapmadım. Büyük ihtimalle kahvaltı yapmadığım için bayılmıştım.

"Sonunda uyandın." Diyerek odanın kapısını kapatan doktor yanıma geldi. Orta yaşlı tombiş bir doktordu. "Ailene haber verdik." Dedi. Sonrasında babamla annem içeri girdi ve "Dolunay iyi misin?" Diyip meraklı bir şekilde yanıma geldiler. Babam beni görünce rahatladı ve saçlarımı öptü. Annemde sıkıca elimi tuttu ben buradayım der gibi sonra doktor "Hasta hakkında konuşmamız lazım odama geçelim mi?" Annem ve babam endişe ile bana baktılar ve odadan çıktılar. Sadece basit bir bayılma değil miydi bu? Hasta hakkında demişti doktor. Peki bir bayılma beni ne kadar hasta yapardı?
Neler oluyordu?