come back to us

xvii

Kim Taehyung:
Jimin,

evine vardın mı yoksa hâlâ hastanede misiniz?

Ben de görüldü atarak bir daha bana karışmayacaksın sanmıştım.

Bayılmışsın, iyi misin?

Artık bebeğin için daha da dikkatli olmalısın, üzüntü ve stresten uzak dur.

Tanrı var ki yanında Namjoon vardı, o olmasaydı kim sana yardım ederdi?

Eminim, o seni her türlü sorundan uzak tutacaktır, iyiliğin için çabalayacaktır.

O senin için iyi bir şans, Jimin.

Onu da elinden kaçırmamanı ve mutlu olmanı dilerim.

Aynı şekilde Jeongguk da benim için aniden karşıma çıkan bir şanstı.

Onu kaybetmek istemiyorum, onunla birlikte mutlu olmak istiyorum.

Park Jimin:
İyi dileklerin için teşekkür ederim Taehyung, evet evimdeyim.

Fakat Namjoon hyung ile ben diye bir şey söz konusu bile değil, olamaz da.

Dediğin gibi, kendisinin bana fazlaca yardımı dokundu, her konuda da yanımda olacağını bildiğim birisi fakat,

benim de, onun da sevdiği birisi varken ikimizin ilişkisi abi ve kardeşten öteye olamaz.

Ve sen, demek sevgilin Jeongguk ile mutlusunuz, öyle mi?

Kim Taehyung:
Aynen öyle, mutluyuz.

Park Jimin:
Bugün ben hastanedeyken Jeongguk beni aradı, Taehyung.

Bayıldığım sırada bahçede beni görmüş,

benim için çok üzüldüğünü ve bu duruma daha fazla katlanamayacağını söyleyip seninle sevgili olmadığınızı söyledi bana.

Kim Taehyung:
Oh.

Park Jimin:
Beni kandırdın.

Kim Taehyung:
Pekâlâ, kabul ediyorum,

bunu söylersem belki yakamdan düşersin sanmıştım ve bir anda böyle bir şeyi yazmıştım, daha sonra da devam ettirmek için ondan izin almıştım.

Jeongguk ile sevgili değiliz belki,

ama seni unuttuğumu bil.

Park Jimin:
Bundan emin misin?

Her neyse,

bu kadar Taehyung, ben çok yoruldum.

Seninle konuşmak istedim, gerçekleri bil istedim, seni kaybetmek istemedim ama her seferinde senin tarafından terslenip itildim.

Sen de haklısın, bu kadar çok üzerine gelmemeli, seni sıkmamalıydım.

Hayatında başarılar dilerim, kendine iyi bak ve hep mutlu ol.

Seni seviyorum ve artık seni bırakıyorum.

-Kim Taehyung kişisini engellediniz-