I didn't know how I arrived at St. Luke's Hospital safe and unscathed. Halos paliparin ko na kasi ang kotse kanina sa pagmamadali.
Nagmamadali akong bumaba ng kotse. Halos magkandapa-dapa ako sa pagtakbo patungo sa administration area upang itanong kung saang kwarto naka-confine ang nagngangalang Silas Buenconsejo.
Nalaman ko naman iyon kaagad kaya dali-dali kong tinakbo ang elevator upang puntahan kung saan naka-confine si Silas. Halos masira ko pa ito kakapindot nang hindi ito magbukas. I can literally feel my whole body shaking.
I'm scared.
I immediately ran my way out when the elevator pinged. Agad kong hinanap ang room number ni Silas. Ilang maling kwarto pa ang napasukan ko bago ko nahanap ang room number na hinahanap ko.
Room 435.
I took a deep breath and tried to open it's door with my slightly shaking hands. Bukas iyon. Dahan-dahan akong pumasok at nakita ko sa loob ang nag-aalalang si Ayca. Agad siyang lumapit saken para yakapin ako. I didn't hugged her back, I was just staring at Silas who's now on his death bed. His lips are pale and his face shows that he's enduring something... painful.
Nagpaalam si Ayca na lumabas. Nang maisara niya ang pinto ay nanghihinang napaupo ako sa sahig. Kumawala ang mahihinang hikbi sa mga labi ko. I can't bear to see him like this. He seemed so weak and powerless unlike the Silas I know who is strong and intimidating.
Nakita kong bahagyang gumalaw ang katawan niya at napaungol siya nang mahina kaya agad akong tumayo at dali-dali siyang nilapitan.
"H-hey baby, it's m-me. Are you feeling any pain? Do you want me to call the doctor? W-wait I'll—" Napatigil ako sa pagpapanic nang maramdaman ang paghawak niya sa kamay ko. His eyes are still closed.
I saw him slowly shaking his head like he's telling me not to. Napahinga naman ako nang maluwag doon. Nanghihinang napaupo ako sa upuan sa tabi ng kama niya. It really pains me to see him like this.
I felt him weakly squeezing my hands. Bumaba ang tingin ko doon. I held his hand with both of mine and brought it to my lips to give it a soft kiss. Napangiti naman siya ng kaunti sa ginawa ko.
"I-i'm sorry," I softly said. I can feel my eyes tearing up again. Hindi pa rin talaga ubos ang mga luha ko. I closed my eyes as they started falling.
"I'm sorry for g-giving you an a-attitude earlier," pagpapatuloy ko sa gitna ng mga hikbi.
"I was... mad. I am still a-actually m-mad at y-you." Nagsisimula na akong sinukin.
"I... I saw you with a really b-beautiful w-woman yesterday. Y-you were so s-sweet to each o-other. I got s-scared and j-jealous." I harshly wiped my tears and continued ranting out.
"A-and then you l-left earlier w-without telling me. I got a call from Ayca but I d-declined it. And then she texted me saying y-you got s-stabbed. I rushed my way here." Mas lalo akong napaiyak nang maalala ang mga galit na sigaw at mura ng mga driver kanina.
Patuloy pa rin ang paghikbi ko nang marinig kong nagmura si Silas.
"Fuck this shit, I'm not doing this anymore," aniya at binuksan ang nakapikit na mga mata.
Bumangon siya sa pagkakahiga at tinanggal ang nakakabit na dextrose sa braso niya. Nang malipat ang tingin niya sa akin ay kaagad niya akong niyakap nang mahigpit. Sinimulan din niyang haplusin ang buhok ko nang marahan habang pinapatigil ako sa pag-iyak.
What the hell is going on?
"Wala namang kwenta ang acting mo cap, dapat pinatagal mo pa. Nag-eenjoy pa kami sa panonood dito e, para kaming nanonood ng live na teleserye." Narinig kong wika ng isang pamilyar na boses sa intercom.
