One Shot Stories

One Shot #4

It's Friday morning when I see a creepy post on Facebook. It's a thread about a haunted doll.

Dahil curious ang kuya niyo, kaagad ko itong binasa. Nung habang binabasa ko yun ay parang may kaba akong nararamdaman.

Patuloy pa 'rin ako sa pagbabasa ng thread. Nakakakilabot. 'Di ako matatakutin pero kinakabahan ako buset.

Patapos na sana akong basahin ang thread nang may biglang may tumawag sa'kin sa messenger.

It's Nica, my bestfriend. Kaya kaagad ko sinagot ang tawag.

"Uy! Baks, open mo 'yung cam mo!" sabi nito.

"Ay oo." then I turned my camera on.

Now, we can see each other.

"Napatawag ka baks?" Tanong ko.

"Ay, 'di ba kita pwedeng tawagan?" balik-tanong nito.

"Pwede naman." I said. She smirked, "Yun naman pala eh. Anong ginagawa mo baks?" she asked.

"Eto, may binabasa sana kaso tumawag ka." sagot ko.

Tumaas ang kanyang mga kilay. "Nagbabasa ka na ngayon baks?! Hahaha!" pabirong tanong niya.

I tsked. "Dati pa ako nagbabasa baliw."

Tumawa ang lang ito. "Ano ba ang binabasa mo?"

"Ah, post lang sa facebook. It's a thread about Robert. Yung doll?"

"Hala! Nabasa mo?! Natapos mo?! Hala?! Nakapag-comment ka ba?" sunod-sunod niyang tanong.

Nagtaka ako sa reaction niya, parang ang OA naman. "Patapos na sana ako kaso tumawag ka. 'Di rin ako nakapag-comment. And hey, required ba na mag-comment 'dun?"

"Shunga ka ba?! Dapat mag-comment ka 'dun ng sorry or kahit sabihin mo lang." she said.

I'm confused on what she said. Why does I have to say sorry? Eh, binasa ko lang naman 'yun. Wala naman akong ginawang mali.

"Huh? Bakit ako magso-sorry? Wala naman akong ginawang masama sa post na 'yun ah?"

Napasapo ito sa kanyang mukha. "Dapat kasi magsorry ka kay Robert, hindi 'dun sa nag-post tange!" sabi pa nito.

"Sa manikang 'yun? Parang ang weird naman na magso-sorry ako sa manika na 'yun tas wala akong ginawang masama. And besides, it's just a doll. I don't have to apologize."

"Ah basta! Mag-sorry ka kung gusto mong makatulog ng payapa mamaya." she said and then she dropped the call.

Tinitigan ko lang ang screen ng phone ko. Kahit kailan talaga shunga 'din yung babaeng 'yun. Bestfriend ko ba talaga 'yun?

Hay ewan, 'di ako magso-sorry 'dun. Para naman akong tanga kapag nag-sorry ako sa manikang 'yun.

------

9:39pm and I'm still awake here in my bedroom. Nanonood pa kasi ng ano. Joke.

Ka-chat ko ngayon si Nica, and she never stop on convincing me to say sorry on that freaking doll.

↪Baks, sige na mag-sorry ka. 'Di ako natutulog kapag 'di ka nag-sorry.

↩Ayoko nga, manika lang 'yun. There's nothing to be sorry.

↪Sige na baks, please? 'Di ako makakatulog nito kapag 'di ka nag-sorry kay Robert.

Naiinis na ako kay Nica, pinipilit niya kasi akong mag-sorry sa manikang 'yun.

↩Ayoko. Makatulog na nga! Kainis ka sabi nang 'di magso-sorry eh.

I ended our conversation and I turned off my phone and decided to sleep.

Nasa kalagitnaan ako sa pagtulog nang may naramdaman akong parang may pumatong sa katawan ko.

Naalimpungatan ako dahil dun at kaagad na iminulat ang mga mata. And fuck! I was so fucking scared on what I'm seeing right now!

It was my wicked father! At sinasakal niya ako ngayon! Paano niya ako nasasakal?! He already died 5 years ago!

Pilit akong pumiglas sa sakal nito, pero useless! 'Di rin ako makagalaw potek! I tried to scream but there's no voice coming out from my mouth.

Napapaluha at nangiginig na ako sa takot dahil sa nangyayari at wala akong magawa para matigil 'to. Para na 'rin akong mauubusan ng hininga.

When I remember something. Naalala ko 'yung sabi ni Nica sa 'kin kanina sa pagtatalo namin. She said that kapag 'di ka daw nag-sorry kay Robert may mangyayaring masama sa'yo in the middle of your sleep.

Hell, it was so fucking true!

Malapit na talaga akong maubusan ng hininga kaya kaagad kong inisip ang larawan ni Robert na nakita ko sa post kaninang umaga at taus-pusong humingi ng tawad sa isipan. Pero parang walang nangyari.

Kaya nag-sorry ako, habang sinasakal ako ng walang hiyang tatay ko na patay at nararamdaman ko na mawawalan na talaga ako ng hininga.

"I-I'm s-sorry, R-rob-bert."

Nag-sorry ako kahit na walang boses na maririning mula sa bibig ko. Di kalaunan ay dahan-dahang lumuluwag ang pagsakal nito sakin hanggang sa mawala ito ng tuluyan. And I'm so fucking surprise kasi yung mga kamay ko pala ang nakahawak mismo sa leeg ko.

Kaagad akong napabangon. Habol ang hininga na parang galing sa karera at lumuluha. Nakakakilabot. Kaagad 'kong hinanap ang phone ko at kaagad na tinawagan si Nica.

After four rings nasagot niya ito.
"H-hello?" halata sa boses niya ang antok.

Suminghot muna ako bago nagsalita. "Y-you're right, Nica." with that napaiyak nako dahil sa takot pa 'rin ako.

Kinausap niya ako hanggang sa kumalma ako at nakatulong naman 'yun. She also told me na pupuntahan niya ako sa condo ko para samahan ako. I'm so thankful dahil may bestfriend akong handa akong samahan sa mga oras na nangangailangan ko ng tulong.

Nakakabakla man pero potek! Nakakatakot!

Nang gabing 'yon natutunan ko na kailangan 'din natin makinig kahit pakiramdam natin na wala itong kwenta. Walang mangyayari sa'yo kung magmanatigas ka. What happened to me is a fucking nightmare! I know, I never see Robert in person. I just read about him on a post, 'di ko alam na aabot pala sa ganito nang dahil lang sa 'di ako nag-sorry kaagad.

Whatever it is, if it is a person, a living creature or even if just an object like Robert. When someone tells that you should say sorry kahit wala 'kang ginawang masama dapat mag-sorry ka. Don't let your pride or your beliefs na magpapaibabaw sa'yo. There's nothing wrong on listening lalo naman kung para sa ikabubuti mo 'yon.

A/N: I'm not that good on writing horror stories. Try ko lang 'to. Happy reading!😊❤️