Psycho•|Niall Horan|•

Deel.27✔️

•You don't understand•

✖️pov Roos✖️

Het geluid van een deur die zich opent galmt door de kamer waardoor ik langzaam wakker word, de harde muziek is gelukkig gestopt. Niall maakt me weer los en pakt mijn hand vast om me mee naar boven te leiden. Ik zet me weer neer op het stoeltje en zie Niall wat brood smeren die het vervolgens voor me neer zet. Ik begin er langzaam van te eten en eindelijk komen de eerste woorden van Niall op me af. "Eet wat sneller! Ik heb geen zin om je nog langer te zien!"
"Laat me dan vrij!"
"Ja! En dan even naar de politie gaan zeker? Ik dacht het niet!"
Ik begin wat sneller te eten en hij komt naast me zitten. De stilte tussen ons is groot en dat maakt me zenuwachtig.
Als ik mijn eten op heb doet hij teken dat ik moet opstaan en hem moet volgen, wat ik dan ook doe.
Ik ga langzaam de trappen af en als ik bij de laatste treden ben laat ik mezelf op de grond vallen. Niall staat naast me en probeert me op te tillen. Ik probeer me op de grond te houden wat ook lukt waardoor hij het opgeeft. "Dan maar zo." Mompelt hij.
Niall zijn hand pakt mijn pols vast en wilt me terug in het kamertje slepen.
Als hijzelf er al instaat trek ik mijn hand van hem los en sluit ik de deur, de sleutel hangt gelukkig nog aan het slot zodat ik hem hellemaal kan sluiten. Ik hoor Niall die hard op de deur bonst en mijn naam roept. Ik loop naar boven en sluit het luik.
Mijn naam en het gebons op de deur blijf ik maar horen en deze keer komt het van een andere richting. Als ik het geluid volg kom ik een kamer binnen met een scherm waar het kamertje op te zien is. Er staat een microfoon,kleine boxen en wat knopjes.
Mijn naam die Niall nog steeds roept komt uit de boxen en als ik op het scherm kijk zie ik hem tegen de deur aan zitten.
Ik ga richting het microfoontje en druk op het knopje dat er bijzit waar ik van veronderstel dat als ik nu praat, hij het hoort.
"Waarom doe je dit Niall?!"
"ROOS! JE BEGRIJPT HET NIET! ALSJEBLIEFT ROOS! IK HEB CLAUSTROFOBIE! IK HOU HET HIER NIET LANG UIT!" Ik hoor dat hij begint te snikken.
"LEG ME GODVERDOMME EERST UIT WAAROM JE DIT DOET?!"
"Ik had je horen praten,de dag toen je naar hier werd gebracht, ik hoorde je met Liam praten over dat je niet verlieft op me was en dat je loog over dat je verkracht was." Hij is even stil voor hij eerder begint te praten.
"Ik heb athazagoraphobia, thantophobia en nog andere ziektes.
De schrik die ik elke dag, elke minuut, elke seconde heb is moeilijk te beschrijven. Ik heb angst om vergeten te worden en om mensen die me dierbaar zijn kwijd te geraken. Maar ik wil ook snel mensen iets ergs aan doen. Ik heb dat allemaal met jouw Roos. Dit is de eerste keer dat al mijn ziektes zich mengen en richten op jouw. Het ene moment wil ik je wat aandoen en het andere moment wil ik je niet kwijd geraken en wil ik dat je me niet vergeet."
"Hoe komt het dat je dit allemaal hebt Niall.."
Ik hoor hem luid snikken en het is gewoon pijnlijk om hem daar zo gebroken en verward te zien zitten.
"Floor, je hebt ze al ontmoed toen ze eens op bezoek kwam.. Ze heeft iets ergs meegemaakt.. En ik.. Ik heb het erger gemaakt..en dat vergeef ik mezelf nooit!" Hij begint luider te snikken.
"Wat vergeef je jezelf nooit Niall?" Hij zegt niets maar staart een tijdje doelloos voor zich uit.
"Ik kwam veel te vroeg thuis dan normaal.. Ik wist niet wat ik daar ging aantreffen.. Ik zag mijn vader met mijn zusje. Hij..hij verkrachte haar.. E-e-en I-I-ik.."
Hij begint luid te snikken en het breekt mijn hart meer en meer om hem zo te zien.
"Ik moest kijken! En meedoen! Als ik nooit vroeger thuis was geweest dan had ze alleen de schok van dat monster dat jammer genoeg mijn vader is. En niet van mij!"