defenceless

part 5

{لمس گیسوان نرمش آرزوی انگشتان عاجزم بودند..}

______________________________________

به محض اینکه تاکسی جلوی پاش نگه داشت، با احتیاط، جوری که سر پسر موفرفری توی بغلش به جایی برخورد نکنه، سوارش شد و درو بست. راننده با تعجب بهش نگاه کرد اما بعدش گاز ماشینو گرفت.

"کجا میتونم ببرمتون اقا؟"

لویی ادرس خونه رو داد و هریو محکم تر توی بغلش گرفت. راننده از آینه ی جلو به اون و هری نگاه کرد و گفت:

"‌بهتر نیس به یه بیمارستان ببرمتون؟ خیلی خوب به نظر نمیرسین"

لویی سرشو به معنای مخالفت تکون داد و گفت:

"نیازی نیست من مواظبشم"

"خودتون هم حالتون خوب نیس"

"مهم نیس"

راننده دیگه چیزی نگفت. لویی ساعدشو روی زخم سر هری نگه داشته بود و این باعث شده بود تا ساعدش تا ارنجش قرمز بشه. راننده توی کوچه ای که لویی ادرسشو داده بود نگه داشت. لویی کرایه رو پرداخت کرد و با احتیاط هریو از ماشین خارج کرد. تاکسی از کوچه بیرون رفت و از نظر محو شد. به چهره ی غرق در آرامش هری که بین موهای پریشونش قایم شده بود نگاه کرد و لبخند کمرنگی زد.

"دردسر زیبا"

از لقبی که بهش داده بود تعجبی نکرد چون کاملا براندازش بود. اون واقعا زیبا بود و لویی نمیتونست اینو اینکار کنه...

به زحمت در خونه رو زد و از دردی که توی کتفش پیچید ناله ی خفیفی کرد. پسر مو بلوند درو با شتاب باز کرد و دهن باز کرده بود تا با حرفاش و غر زدناش روی سر لویی آوار بشه

"هیچ معلومه کدوم گوری- ده فاک؟! "

لویی بدون اینکه چیزی بگه از کنار نایل رد شد و هریو داخل خونه برد. لیام و زین روی مبل نشسته بودن و با ورود ناگهانی لویی و دیدن مهمون ناخونده ای که بغلش بود، از جا پریدن.

"لویی حالت خوبه؟ چه بلایی سرت- اون دیگه کیه؟"

"کی زده داغونت کرده؟ این پسره؟"

"گایز محض رضای فاک یه لحظه بهم فرصت بدین حرف بزنم!"

لویی تقریبا داد زد قبل از اینکه هریو روی یکی از مبل ها بزاره و دستشو روی زخمش نگه داره

"جعبه رو بیار نایل زود باش"

با چنان تحکمی اینو گفت که نایل دیگه سوالی نپرسید و با دو به طرف جعبه که گوشه ی اتاق بود رفت. زین با چشمای ریز شده به هری نگاه میکرد و بعد، جوری که انگار جرقه ای تو ذهنش زده شده باشه گفت:

"پسر استایلز؟ سیریسلی لویی؟"

لویی جعبه رو از دست نایل گرفت و به زین جوابی نداد. لیام با چشمای گشاد شده به هری نگاه کرد و گفت: