VEDA

26 3 0
                                    


Gecenin geç saatleriydi,hastanenin loş ışığı altında pencereden yoğun bakımdaki babama bakıyordum. Orada yıllardan beri süre gelen,çok kayıp verilmiş bir hayat savaşından yorgun bir adam yatıyordu.Asla pes etmeyen bu şefkatli,yardımsever adam biricik eşini kaybettikten sonra tükenmişti.Yine yılmayan bu adam, amansız bir hastalığa tutulduktan sonra direnebildiği kadar direnmişti,ama orada sona yaklaşmış bir adam yatıyordu. Savaşacak kadar gücü kalmamış bir adam...

O kadar güçsüzdü ki kendi kendine soluk bile alamıyordu.Bu yüzden solunum cihazına bağlıydı, vücuduna bir sürü kablo bağlanmıştı.Birkaç defa kalbi durmuştu.Yine de geri dönmüş zayıfta olsa kalbi hala atıyordu...Gitmeliydi artık sonsuzluğa,kaybettiği sevdiklerinin yanına ama gidemiyordu...Çünkü onu özgür bırakmamı bekliyordu.

Gözlerimi yumdum,derin bir nefes alıp, akıtmam gereken son yaşlarımı da akıttıktan sonra içeri girdim.Adımlarım yavaş ve titrekti.Yatağının kenarına ulaştığımda soğuk elini avuçlarımın arasına aldım.Ne kadar güçlü tutmaya çalışsam da titrek sesimle onunla konuşmaya başladım.

''Hey ihtiyar!Gitmen gerek biliyorsun değil mi?Annem seni yanına çağırıyor...Biliyorum beni burada yalnız başıma bırakmak istemiyorsun ama artık savaşmayı bırakmalısın.Artık daha fazla acı çekmene gerek yok...Sen elinden geleni yaptın biliyorum...Ben iyi olucam söz veriyorum...Kendime iyi bakıcam. Vazgeçmicem hayattan...Söz baba...Hadi artık şu inadını bırak da ihtiyar, annemi daha fazla bekletme biliyorsun o sensiz ne yapacağını bilemez..." Gittikçe kısılan sesimi toplamak için derin bir nefes aldım.

"Seni seviyorum baba...''

Uzanıp yanaklarından öptüm.Son bir defa olsa da yatağının kenarına yatıp ona sarıldım. Başımı göğsüne,tam kalbinin üstüne yasladım.Kalbi atmaktan vazgeçinceye kadar bekleyecektim yanında,son yolculuğunda onu yalnız bırakmayacaktım.Dakikalar sonra zayıfta olsa kulağıma gelen kalp atışı yavaş yavaş durmuştu.Gözlerimi kapadım son bir kez de olsa kahramanımın kucağında uykuya daldım.Uykuya dalmadan önce ağzımdan dökülen son söz şunlardı:

''Hoşçakal baba.Anneme selam söyle.''

ŞAFAKLA GELEN UMUTHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin